Kolejne drzewa, o których chciałam powiedzieć to dwa plantany rosnące w Parku Żołnierzy Żywiciela

.

Podczas pobytu Wujka w W-wie, zawsze je odwiedzaliśmy idąc do grobu Ks. Jerzego.

Teraz kilka słów o platanach klonolistnych:

Plantan to drzewo osiągające wielkości do 35 metrów, średnica do 120 cm o szerokiej, rozłożystej koronie.
Pień zwykle niski, gruby, często od ziemi rozdziela się na kilka potężnych konarów.
Kora na pniu i starszych gałęziach jest jasno żółtoszara, łuszcząca się obficie cienkimi, dużymi płatami. Świeżo złuszczony pień ma barwę zielonkawoszarą.
Liście duże, dłoniasto klapowane (podobne do liści klonu), młode pokryte gęstym, brunatnym kutnerem, starsze nagie.
Blaszka liściowa 5-klapowa, szerokości 10-25 cm, o trójkątnych, ostro ząbkowanych klapach, u nasady szerokosercowata.
Ogonki liściowe długości 3-10 cm.
W jesieni liście przebarwiają się na żółto i brązowożółto.
Kwiaty niepozorne, wiatropylne, rozdzielnopłciowe, zebrane w gęste, kuliste główki zwisające na długich szypułkach.
Owoce - drobne, wrzecionowate, owłosione orzeszki, zebrane w gęste, kuliste owocostany średnicy 2-2,5 cm, zwisające po 1-3 na długich szypułkach.
Owocostany rozpadają się w jesieni lub w zimie.

Rozmaitości:

• Najstarszy w Polsce platan klonolistny rośnie w miejscowości Chojna (woj. zachodniopomorskie). Wiek 268 lat, pierśnica 302 cm, a wysokość 33 m.
• Platan klonolistny znany jest w Europie od około 1700 roku. Dzięki wielu zaletom zyskał ogromna popularność w wielu krajach Europy Zachodniej i Środkowej - głównie jako drzewo parkowe i alejowe w miastach.
• W Polsce spotyka się stare, potężne platany o szerokich koronach, w wielu parkach. Świadczy to, że drzewo z powodzeniem może być uprawiane w naszym klimacie.