Pielgrzymka dla mnie jest miejscem oderwania się od codzienności, od szybkości, od braku czasu, od histerii współczesnego życia. Jest też miejscem zamkniętym, gdzie jest czas na modlitwę, Mszę świętą, na "godzinki", na różaniec, nowennę, na koronkę do Bożego Miłosierdzia, na rozważania, na ciszę!

Pielgrzymka jest specjalnym czasem, specjalnym miejscem. W jakiś sposób kojarzy mi się z wyjściem Izraela z Egiptu. Przejście Izraela przez pustynię było budowaniem czegoś nowego. Budowaniem narodu, budowaniem specjalnych więzi między ludźmi oraz między ludźmi a Bogiem.
Moim zdaniem pielgrzymka jest czymś podobnym. Wychodzimy z domu, zostawiac za sobą troski, kłopoty i idziemy drogą. Nasza droga - to asfalt, piasek mały i duży - przypominający "pustynię", nieraz błoto, mijamy pole ze zbożem i las.
Pielgrzymka to ludzie idący obok, których poznajemy, których uczymy się obdarowywać, wspierać i jednocześnie od nich brać.

Pielgrzymka jest specjalnym czasem na odkrywanie siebie samego, kim się jest naprawdę, a także odkryciem innych ludzi, ich bólu, samotności, ludzi, którzy czasem tylko na pielgrzymce czują się naprawdę ludźmi, naprawdę kochani, naprawdę budzący zainteresowanie swoją osobą.

Pielgrzymka pozwala wreszcie dostrzec w sobie człowieka, takiego jakim pragnie być dla siebie, dla innych i dla Pana Boga.

Pielgrzymka uczy współodpowiedzialności. Uczy wejrzenia w drugiego człowieka, zobaczenia jego ofiarności i potrzeb, zrozumienia, że zniecierpliwienie kogoś idącego obok może wynikać z jego otartych do krwi nóg, albo bolesnych wspomnień z życia spoza pielgrzymki.

Pielgrzymka pozwala mi dostrzec wokół siebie wiele radości i uśmiechu. Pozwala mi otworzyć się na drugiego człowieka, Zobaczyć, że wokół mnie są osoby, które mnie potrzebują, którym ja jestem potrzebna.

Pielgrzymka to przede wszystkim ludzie. My, "zwykli" pielgrzymi, i ci pielgrzymi, którzy idąc razem z nami służą nam pomocą duchową - księża i ojcowie, bracia zakonni, siostry zakonne a także wszystkie służby w grupie: medyczna, porządkowa, muzyczna, i wszystkie ważne służby pielgrzymkowe, bez których pielgrzymka nie mogłaby istnieć.

Pielgrzymka to też Ci ludzie, którzy wychodzą na drogę by nas witać. Dla nich jesteśmy wielką radością, jesteśmy znakiem. Jesteśmy dla nich, tymi którzy rzucają swoje życie, całą swoją przeszłość, żeby iść przez Maryję do Jezusa.

Z pielgrzymki wracam zawsze bogatsza o nowe umiejętności i przeżycia. Każda pielgrzymka ubogaca mnie o wspomnienia, przeżycia, ludzi, piękne widoki, których na co dzień nie mamy możliwości oglądać. Na przykład kiedy rano wyruszamy na trasę czasami jest to tuż przed wschodem słońca. Idąc widzimy jak powoli rozjaśnia się szara mgła na polach i unosi się w górę. Widok ten zapada w pamięć na zawsze.