Królikarnia zawdzięcza swoją nazwę czasom saskim, kiedy urządzono tu zwierzyniec i modnym wówczas zwyczajem polowano na króliki. Pałac zbudowany został w latach 80-tych XVIII wieku przez Karola Thomatisa hrabiegode Valery, według projektu Dominika Merliniego. Za sprawą Thomatisa na terenie Królikarni znalazły się browar, cegielnia, karczma, młyn i stodoła, a także położona na zboczu wąwozu kuchnia, w której w wieku XIX znajdowała się biblioteka.

W 1816 r. Królikarnię nabył Michał Hieronim Radziwiłł, a w 1849 r. kupił ją Ksawery Pusłowski, sławni kolekcjonerzy i miłośnicy sztuki.

W 1879 r. Królikarnia padła ofiarą pożaru. Dokonana przez Pusłowskich odbudowa była jednym z pionierskich dokonań w dziejach polskiego konserwatorstwa.

W 1889 r. Królikarnia przeszła na własność Marty hr. Krasińskiej.

W 1939 r. oraz w 1944 r. podczas walk Powstania Warszawskiego, pałac został ponownie zniszczony.
Decyzja o odbudowie z przeznaczeniem na zbiory rzeźb Xawerego Dunikowskiego zapadła w 1948 r.

Miały się tu również znaleźć mieszkanie i pracownia artysty, jednak odbudowę ukończono dopiero w 1965 r., w rok po śmierci Dunikowskiego.

W zabytkowym parku, podobnie jak w całej Królikarni historia łączy się ze współczesnością. W otoczeniu drzew i krzewów tworzymy Park Rzeźby, w którym prezentowane są wybrane prace z bogatej kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie.

Jeśli przychodzą Państwo do Królikarni z dziećmi, prosimy nie zabraniać im dotykać rzeźb, ale jednocześnie prosimy o szacunek do samych rzeźb i dbałość o to, aby ich nie uszkodzić.

Pomiędzy ulicą Puławską a mostkiem prowadzącym do centralnej części parku umieściliśmy Parking Sztuki. Na nim artyści, spełniający warunki Regulaminu Parkingoweg o mogą zaparkować swoje pracy.

Wyremontowaliśmy budynek dawnej kuchni pałacowej, przez kilkadziesiąt lat niedostępny nie tylko dla zwiedzających, ale nawet dla potrzeb magazynowych. W przyszłości mamy zamiar połączyć budynek z pałacem wykorzystując w tym celu przestrzeń podziemną.

W Królikarni organizowane są wystawy, koncerty, spektakle, spotkania, konferencje, pokazy filmowe i imprezy plenerowe.

Szczególne znaczenie mają prace związane z działalnością Xawerego Dunikowskiego i udostępnianiem jego twórczości znajdującej się w naszych zbiorach.

Muzeum niestety jest nie dostępne dla osób poruszających się na wózku, tak jak ja. Na ręcznym wózku jeszcze można taką osobę wnieść, ale na wózku elektrycznym nie jest to możliwe niestety.