Tych wspaniałych ludzi poznałam w 1990 r. Wtedy była to GRUPA DUSZPASTERSKA z parafii "św. Zygmunta" prowadzona przez ks. Władysława. Ludzie ci na całej naszej rodzinie odcisnęli wielkie piętno - byli i są z nami "na dobre i na złe" chwile.

Kiedy się poznaliśmy większość z nich była studentami, którzy wraz ze swoim Księdzem byli pełni zapału. Organizowali dla nas "kulawców" wspólną zabawę sylwestrową, wczaso-rekolekcje w Łaźniewie, wspólny wyjazd na spotkanie modlitewne do Taize.
Należałam do tych szczęśliwców, którzy byli też na autokarowej wędrówce po ziemi włoskiej; Padwa, Florencja, Rzym, Ostia, Castelgandolfo, Asyż, Wenecja, Rawena. Byliśmy też razem w Austrii.
Dla ich zaangażowania w sprawy nie dla siebie, lecz dla innych zawsze byłam i jestem pełna podziwu. Wkładali oni wiele swojej pracy i wysiłku, by zorganizować spotkanie miesięczne dla grupy, czy wspólne spędzenie sylwestra.

Do dziś zawsze mogę na ich pomoc liczyć!!

W grupę tę zaangażowałam się całym sercem. I przez te wspólne bycie z sobą zaczęły się budować między nami nowe relacje i powstawać przyjaźnie. Dzięki tym ludziom mogłam też uczestniczyć i w innych wyjazdach wakacyjnych - wspomnę tu choćby nasz pobyt w Zwierzyńcu nad Wieprzem, leżącym w Roztoczańskim Parku Narodowym, w Krynicy Górskiej "w Ostoi", w Tyliczu, czy u mego Wujka w Gnieźnie. Byliśmy też na Mazurach, i w Krakowie, a nawet w Wieliczce. Były i są to bardzo ważne wydarzenia w moim życiu. Było to obopólne obdarowywanie siebie przyjaźnią, budowaniem mostów życzliwości i sympatii, uczenia się wzajemnych zalet i słabości, i zrozumienia ich w całym swym wymiarze. Jak wiemy najważniejsza jest obecność człowieka, jego bliskość serca, to najbardziej się liczy.

Ta prawdziwa przyjaźni, trwa do dziś. Większość z tych ludzi założyła swoje rodziny i oczywiście mają mniej czasu, ale zawsze o sobie nawzajem pamiętamy i ja osobiście zawsze mogę liczyć na pomoc z ich strony.