|
|
|
|
|
|
    
|
Pacjent żywiony pozajelitowo w domu musi przestrzegać zasad, od których zależy żywotność wszczepionego cewnika, samopoczucie oraz jakość życia. Pacjent po przeszkoleniu w szpitalu przez Zespół Żywieniowy i powrocie do domu jest w stanie przygotować sobie mieszaninę odżywczą . Przed podłączeniem worka, należy zanurzyć końcówkę cewnika w spirytusie 70% na 30 sekund, odkręcić korek cewnika i podłączyć wlew.Tempo tłoczenia mieszaniny odżywczej waha się od 18 do 20 godzin dziennie.Worek z mieszaniną odżywczą ma od 1500 do 3000 ml. Odłączenie wlewu wygląda następująco:po zanurzeniu cewnika w spirytusie 70% na 30 sekund , cewnik należy przepłukać 20 ml soli fizjologicznej i heparyną 0,3 ml/5 ml soli fizjologicznej. Pacjent musi również zmieniać opatrunki w miejscu wejścia cewnika – codziennie lub po każdej kąpieli czy odpadnięciu .Jeśli pacjent posiada opatrunek ze sterylnego płatka gazy lub Tegaderm – zmiana opatrunku co 3 dni . Miejsce wprowadzenia cewnika odkazić betadiną .NIE WOLNO UŻYWAĆ JODYNY ! Pacjent natychmiast musi przyjechać do szpitala gdy: - w miejscu wprowadzenia cewnika bądź na jego przebiegu pojawi się obrzęk lub zaczerwienienie, - występują gorączka, dreszcze przy podawaniu worka lub płukaniu cewnika, - nastąpi pęknięcie cewnika lub jego zatkanie. Mimo tego długotrwałego leczenia a właściwie podtrzymywania przy życiu , pacjent może funkcjonować w miarę normalnie.Wszystko zależy od stanu i rozwoju choroby ale chyba najbardziej od samopoczucia i optymizmu.Żywienie pozajelitowe nie skazuje ludzi na powolne umieranie, czasami wręcz przeciwnie daje siły na robienie o wiele więcej niż ktokolwiek może sobie wyobrazić. Wszystko zależy od chęci i optymizmu.Chorzy mogą studiować, pracować, jeździć samochodem, podróżować samolotami ... wciąż realizować swoje marzenia
|
