|
|
|
|
|
|
    
|
Bezwzględnym wskazaniem do długotrwałego ż.p.d. są przewlekłe stany chorobowe , w których ze względu na znaczne pogorszenie lub brak trawienia i wchłaniania jelitowego choremu zagraża śmierć głodowa. Do najczęstszych należą: - zespół krótkiego jelita ( z ang. SBS Short Bowel Syndrome), a czasami w ogóle brak jelit, - zespół jejunostomii końcowej, - niedrożność rzekoma - popromienne zapalenie jelit - zespół wielopoziomowej niedrożności zrostowej nie poddający się leczeniu operacyjnemu W Polsce podstawowym wskazaniem do żywienia pozajelitowego w warunkach domowych jest zespół krótkiego jelita , powstający w następstwie rozległej resekcji jelita z powodu zatoru lub zakrzepu tętnicy krezkowej u chorych starszych a u młodszych z powodu powikłań pooperacyjnych, wad wrodzonych i urazów oraz zaburzeń krzepnięcia.Wszystkie te stany charakteryzuje długotrwałość uzależnienia od żywienia pozajelitowego , określana umownie jako konieczność co najmniej 3 miesięcy ż.p.d . ; często jednak spora część chorych wymaga żywienia pozajelitowego dożywotnio, niektórzy z chorych podłączeni są do worka codziennie przez 18-20 godzin, jednak z biegiem lat część tych chorych może liczyć na przyjmowanie leków co 2 -3 dni.
|
