|
|
|
|
|
|
    
|
Cewnik do żyły głównej wprowadza lekarz .Wyróżniamy trzy rodzaje dostępu do żyły głównej: ♦ poprzez nakłucie żył obwodowych i wprowadzenie długiego (co najmniej 55 cm )cewnika drogą żyły odpromieniowej lub odłokciowej. Dostęp ten jest względnie łatwy , ale często nie można przeprowadzić cewnika od żyły podobojczykowej.Inne problemy to zwykle zapalenie zakrzepowe żyły, przez którą wprowadzono cewnik oraz możliwość przebicia serca cewnikiem, gdyż wraz z ruchami kończyny koncówka cewnika potrafi przesuwać się na przestrzeni 10-15 cm.Dlatego dostęp ten był kiedyś wykorzystywany wyjątkowo.Ostatnio ponownie wzrasta zainteresowanie tą drogą wprowadzenia cewnika do żyły głównej z powodu opracowania nowych,cienkich i miękkich cewników ( PICC ). ♦ dostęp dolny , poprzez nakłucie żyły udowej lub operacyjne wprowadzenie cewnika przez jedno z odgałęzień żyły odpiszczelowej wielkiej do żyły udowej i dalej poprzez żyły biodrowe do głównej dolnej.Dostęp ten jest obciążony dużą ilością powikłań zakrzepowych, dlatego obecnie jest stosowany jedynie wyjątkowo, np. przy braku dostępu górnego, ♦ dostęp górny, poprzez nakłucie żyły szyjnej, podobojczykowej lub kąta żylnego , stosowany najczęściej. U chorych żywionych pozajelitowo w domu , cewnik wprowadza się na czas dłuższy niż 3 miesiące .Cewnik taki wprowadza się z tunelem podskórnym długości 10-25 cm, który zabezpiecza chorego przed zakażeniem spowodowanym wędrówką bakterii po zewnętrznej ścianie cewnika. Wprowadzenie cewnika do centralnego układu żylnego jest zabiegiem mogącym być powodem szeregu poważnych doraźnych, wczesnych i odległych powikłań, dlatego też wszczepienie cewnika odbywa się z zachowaniem pełnej aseptyki chirurgicznej w warunkach czystej sali operacyjnej.Powinna to być pierwsza operacja wykonywana tego dnia przez lekarza i pierwsza na tej sali operacyjnej.W przypadku chorych zakażonych ( przetoki, ropiejące rany itp. ) wszczepienie cewnika powinno się odbywać w warunkach "brudnej" sali operacyjnej lub w późniejszej kolejności.Ze względu na lokalizację i przeznaczenie cewnika podstawową zasadą jest przestrzeganie warunków czystości chirurgicznej w czasie zabiegu.Ponieważ wszczepienie cewnika do żywienia pozajelitowego jest zabiegiem planowym – nie ma wytłumaczenia uzasadniającego pominięcie tej zasady.
|
