KURIER IDN1

Drogi Czytelniku, otrzymujesz jubileuszowy numer Kuriera IdN1 - pięćdziesiąty! Dziękujemy serdecznie tym wszystkim, którzy przyczyniają się do ukazywania naszej gazety, zwłaszcza korespondentom oraz Zarządowi Fundacji Pomocy Matematykom i Informatykom Niesprawnym Ruchowo. Razem z tym numerem wysyłamy ankietę czytelniczą z serdeczną prośbą o jej wypełnienie. Mamy nadzieję, że dzięki informacjom, jakie dzięki niej uzyskamy, uda nam się robić coraz ciekawszy Kurier, z pożytkiem dla Was, Drodzy Czytelnicy.

Polska policja przygotowuje się do zatrudnienia 1000 osób niepełnosprawnych z terenu całej Polski. Osoby te powinny spełniać następujące warunki:
- mieć średnie wykształcenie;
- zarejestrować się w Biurze Pracy jako osoba bezrobotna, poszukująca pracy;
- posiadać dobrą znajomość obsługi komputera, szczególnie w zakresie programów biurowych.
Nie traćcie okazji, zgłaszajcie się do swojej Komendy Policji i ponawiajcie zgłoszenia aż do skutku!

Przewlekłość postępowania w orzekaniu i zbyt rygorystyczne warunki przyznawania renty z tytułu niezdolności do pracy są przedmiotem skarg do Rzecznika praw Obywatelskich. Prof. Andrzej Zoll zwrócił się do przewodniczącej sejmowej komisji polityki społecznej i rodziny- Anny Bańkowskiej - o podjęcie dyskusji na temat regulacji prawnych dotyczących zasad i trybu orzekania o prawie do renty. Zdaniem rzecznika okres funkcjonowania nowego systemu jest wystarczający, aby podjąć dyskusję nad kierunkami zmian. Zmiana zasad orzekania o prawie do renty została przeprowadzona 1 września 1997 r. Z danych ZUS wynika, że 2001 r. na ponad 110 tys. odwołań do decyzji organów rentowych, dotyczących orzeczeń lekarskich orzeczników ZUS, ponad 43 tys. zostało uwzględnionych przez sądy pracy i ubezpieczeń społecznych.

Z całego kraju docierają do nas informacje, że czas oczekiwania na komisję orzekającą o stopniu niepełnosprawności, zarówno inwalidów, jak i niepełnosprawnych dzieci (decyduje to o przyznaniu na dziecko zasiłku) coraz bardziej się wydłuża. Jeden z uczestników listy dyskusyjnej pl.soc.inwalidzi przypomniał, że zgodnie z Kodeksem Postępowania Administracyjnego tego typu sprawa musi być rozpatrzona w ciągu 30 dni. Jeśli osoba jest niesprawna ruchowo, lub niepełnosprawność dziecka jest bezdyskusyjna, a dokumentacja medyczna jest pełna, to posiedzenie komisji może odbyć się bez uczestnictwa wnioskodawcy, lub komisja jedzie do jego domu. Składając zażalenie należy powołać się na art. 37. $ 1. ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.80.9.26) z późniejszymi zmianami, Składamy zażalenie na Postanowienie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w [...] z dnia [...] i zgodnie z art. 37. $ 2. KPA i żądamy wyznaczenia dodatkowego terminu załatwienia wnioskowanej sprawy. Można też powołać się na Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 stycznia 2001 w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu niepełnosprawności oraz wydawania opinii (Dz.U. z 2001 r., Nr 7, poz. 60).

TNS OBOP w dniach 3 - 5 sierpnia 2002 r. przeprowadził sondaż na reprezentatywnej próbie 1117 Polaków na temat tego, jak osoby niepełnosprawne są postrzegane w społeczeństwie. Omówienie wyników sondażu ukazało się w dzienniku "Rzeczpospolita" (18.09.02 Nr 218). Większość badanych nie zna osobiście żadnego inwalidy; są to dwa różne światy. Rozumiemy problemy i trudną sytuację niepełnosprawnych, ale im nie pomagamy. Choć mamy świadomość, jak trudno żyje się niepełnosprawnym, to nasze kontakty z nimi są ograniczone. To oznacza, że są izolowani społecznie i zawodowo - mówi Grzegorz Dzik, szef Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych. Wciąż próbujemy te dwa świat połączyć - uważa Piotr Pawłowski, redaktor naczelny pisma "Integracja". Z badań wynika, że dwie trzecie Polaków uważa, iż niepełnosprawni mogą w Polsce czuć się ludźmi gorszej kategorii. Przeciwnego zdania jest jedna trzecia badanych. Winą za to niemal w równym stopniu obarczamy państwo (45 proc.) i siebie samych (44 proc.). Trzy czwarte ankietowanych jest przekonanych, że interesy osób niepełnosprawnych są źle reprezentowane. Większość (79 proc.) ankietowanych jest przekonana, że niepełnosprawni mają za mało przywilejów. Uważają też, że osoby niepełnosprawne nie powinny zamykać się w domu, ale czynnie uczestniczyć w życiu społecznym. Przede wszystkim osoby takie - jeżeli tylko mogą - powinny pracować (80 proc.), kształcić się zawodowo (69 proc.), wspólnie z innymi korzystać z rozrywek i wypoczynku (66 proc.). Choć rozumiemy, że niepełnosprawnym jest trudno, to jednocześnie - co zaskakuje - większość Polaków (62 proc.) w swoim najbliższym otoczeniu - w domu, pracy czy wśród znajomych nie ma z nimi żadnego kontaktu. W pracy spotka ich jedynie 4 procent. - Postawy wobec niepełnosprawnych ukształtowały stereotypy i poprawność polityczna. Nie są one ugruntowane przez doświadczenia, bo prawie dwie trzecie badanych nie ma w ogóle kontaktu z niepełnosprawnymi - uważa Jacek Santorski, psycholog społeczny. - Niepełnosprawni nie potrzebują przywilejów, ale równych szans - mówi Piotr Pawłowski. - Musimy pomóc im włączać się do normalnego społeczeństwa. Poprzez likwidację barier architektonicznych, łatwiejszy dostęp do nauki i pracy spowodujemy, iż będą samodzielnie funkcjonować. Jeśli są w stanie, nie powinni uczyć się w szkołach specjalnych, tylko wychowywać się ze zdrowymi kolegami, trafiać na wyższe uczelnie i do normalnej pracy.

Zarząd Fundacji Pomocy Matematykom i Informatykom Nieprawnym Ruchowo, na wniosek podopiecznych i w związku z licznymi sygnałami od osób niepełnosprawnych, że nie otrzymywały przez kilka miesięcy rent socjalnych, zwrócił się do p. minister Jolanty Banach, Pełnomocnika ds. Osób Niepełnosprawnych z następującymi pytaniami:
1. Renta socjalna jest świadczeniem gwarantowanym. Jeśli osoba pobierająca ją spełnia wszystkie warunki powinno być obligatoryjne i terminowo wypłacane.
Jak więc jest możliwe w państwie prawa by renta socjalna nie była wypłacana w okresie od stycznie do maja br., a w skrajnych przypadkach nawet do sierpnia br. ? (Fundacja dysponuje materiałami na ten temat)
2. Jeśli zainteresowany z powodu nie otrzymywania renty socjalnej opóźnił się z opłatami za komorne, energię elektryczną czy telefon, będzie musiał uiścić karne odsetki. Czy zostaną wypłacone odsetki za opóźnienie wypłaty rent socjalnych ?

Nie mamy informacji, jak przebiega w kraju wydawanie kart parkingowych inwalidów, ale wiemy dokładnie jak to dzieje się w Warszawie. W stolicy, w najlepszym przypadku, jeśli ma się odpis pełnego orzeczenia ZUS można uzyskać opinię upoważniającą do otrzymania karty - w ciągu miesiąca. Zacząć trzeba od zdobycia w ZUS odpisu pełnego orzeczenia oraz wziąć druczek - wniosek o wydanie karty parkingowej w Powiatowym Zespole d.s. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności (ul. Grzybowska 34, brak miejsc do parkowania, kilka schodków); na jego otrzymanie i złożenie czeka się w długiej kolejce, czasem ponad 2 godz. W przypadku, gdy nie mamy orzeczenia ZUS, lub orzeczenia wydanego przez Zespół d.s. Orzecznictwa - poczekamy około 8 miesięcy! Powodem jest - jak wyjaśnia dyrektor Zespołu - napływ wniosków; do 20 września br. w Warszawie złożono 13,5 tys. wniosków o orzeczenie i opinię, gdy tymczasem dwa zespoły orzekające mogą przyjąć jedynie 30 osób dziennie. Kiedy wreszcie zdobyliśmy opinię - można ją wraz z wypełnionym wnioskiem wysłać pocztą na adres Starostwa (ul. Koszykowa 6a, 00-564 Warszawa). Jeśli nie chcemy skorzystać z usług poczty - musimy ponownie ustawić się kolejce przy ul. Grzybowskiej 34. Po otrzymaniu pocztą opinii należy ją zabrać, przygotować zdjęcie i udać się po druczek do Wydziału Transportu i Dróg Publicznych, (Pl. J.H Dąbrowskiego 5). Można go wypełnić na miejscu, otrzymamy numer konta, na który należy wpłacić 25 zł; przedstawiamy dowód wpłaty przy odbiorze karty. Na odbiór karty czeka się 2 tygodnie. Po otrzymaniu karty Warszawiacy mogą ubiegać się w firmie WAPARK, do której w Warszawie należą parkomaty, o kartę N+. Jedynie ta karta upoważnia do nie płacenia za parkowanie nie tylko na miejscach wyznaczonych dla inwalidów, ale na wszystkich miejscach parkingowych. Ci, którzy nie dostaną od WAPARK-u karty N+ - jeśli nie znajdą miejsca na oznakowanych dla inwalidów miejscach parkingowych - muszą płacić tak, jak wszyscy inni kierowcy. Przypomnijmy więc przy okazji, że jak dotychczas, zarówno policja, jak i straż miejska jedynie w sporadycznych przypadkach zwracają uwagę kierowcom bez legitymacji i oznakowania inwalidzkiego, iż bezprawnie zajmują miejsca nie dla nich przeznaczone. Kurier IdN1 proponuje, by kierowcy niepełnosprawni w całym kraju zaczęli upominać się o przestrzeganie tych znaków. Można dzwonić lub pisać w tej sprawie do lokalnej policji drogowej, straży miejskiej. Można także prosić rzecznika praw obywatelskich, by zwrócił uwagę właściwym organom, aby egzekwowali prawo i przepisy w tym zakresie (Kurier IdN1 już to zrobił). W krajach cywilizowanych, w których prawa osób niepełnosprawnych są przestrzegane, za zajmowanie inwalidzkich miejsc parkingowych nakładane są wysokie grzywny, zakładane blokady lub samochody odholowuje się na płatne parkingi. U nas jest to bezkarne, nic dziwnego, że większość kierowców lekceważy oznakowanie miejsc parkingowych dla inwalidów. Mamy wybór: albo walczymy o swoje prawa i wygramy - albo musimy przyzwyczaić się do płacenia mandatów!

Kurier IdN1 otrzymuje sporo listów dotyczących przyszłych winiet na samochody. Wszystkich zainteresowanych tym problemem zapewne ucieszy informacja, iż członkowie Stowarzyszenia Grupy Aktywnej Rehabilitacji zwrócili się z petycją do wicepremiera Marka Pola o zwolnienie z obowiązku zakupu winiet w przewidywanym projekcie rządowym do samochodów osób niesprawnych ruchowo ze znacznym stopniem niepełnosprawności.
- Użytkowane przez nas samochody osobowe - czytamy w petycji - traktujemy jako jeden z rodzajów przedmiotów ortopedycznych, takich jak wózek inwalidzki, a nie jako przedmiot luksusu. Wprowadzenie dodatkowych, wysokich opłat za winiety spowoduje dalsze zubożenie tej części społeczeństwa, a niekiedy rezygnację z pracy zawodowej z powodu wysokich kosztów dojazdu własnym / w większości jedynym możliwym/ środkiem transportu.
Sądzimy, że w razie potrzeby pod tą petycją podpiszą się wszystkie osoby niepełnosprawne, dla których samochód jest podstawowym środkiem poruszania się.

Zapewnienie bezpłatnych ciepłych posiłków codziennie dostępnych w stołówkach, barach, restauracjach albo dowożonych do domów - oto najnowszy program płockiego ratusza, którym zajmie się biuro rzecznika osób niepełnosprawnych. Oferta jest skierowana do ludzi starszych, niepełnosprawnych, takich, którzy nie chcą albo nie mogą skorzystać z pomocy społecznej, bo albo się wstydzą, albo ich emerytura czy renta minimalnie przekracza wysokość ustawowego progu. Miasto planuje do programu dożywiania włączyć 60 płockich placówek gastronomicznych: restauracji, barów, stołówek. Wstępnie zakłada się, że pomoc mogłoby otrzymać 300 osób. Ludziom, którzy nie są w stanie samodzielnie pójść choćby do baru, posiłki przyniosą do domu wolontariusze. Biuro rzecznika liczy na lekarzy rodzinnych, pielęgniarki środowiskowe, ośrodki pomocy społecznej, organizacje pozarządowe, które już teraz mogą wskazywać ludzi włączonych do programu. Bardzo proste oświadczenie każdy zainteresowany może też wypełnić samodzielnie. Druki są dostępne w przychodniach, rejonowych ośrodkach pomocy społecznej, redakcjach płockich i w biurze rzecznika osób niepełnosprawnych. W tym ostatnim (ul. Zduńska 3, biuro obsługi klienta, 367 15 82) chęć włączenia się do akcji mogą też deklarować właściciele restauracji, barów, sponsorzy. Listy, na które wpiszą się chętni do skorzystania z programu dożywiania, na początku listopada zweryfikuje komisja składająca się z dwóch lekarzy rodzinnych, przedstawicieli organizacji pozarządowych, pracowników socjalnych wyznaczonych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej i rzecznika osób niepełnosprawnych. Wtedy zostanie też ustalone, w jakiej formie każdy otrzyma gorący posiłek: czy to w barze, czy w stołówce, czy w domu. Program jeszcze nie ruszył, a już samodzielnie zgłosiło się dwóch sponsorów. Marzena Kalaszczyńska rzecznik osób niepełnosprawnych w Płocku uważa, że do akcji mogliby się też włączyć sąsiedzi ludzi starych, chorych, niezaradnych, oferując im codzienny posiłek. Płocka akcja to pomysł godny naśladowania. (na podstawie: Gazeta.pl- Płock, z dn. 07.10.02)

Wiemy już prawie wszystko na temat ostatecznej wersji pomysłu ministra zdrowia:"leku za złotówkę". Jego realizacja miała sprawić, że osoby schorowane i biedne będą wykupywać leki, a nie jak często bywa obecnie - rezygnować z nich. Pierwotnie minister Łapiński obiecywał tanie leki emerytom od 65 roku życia. Po dyskusjach z ministrem finansów skończyło się na tym, że prawo do leku za złotówkę będą mieli emeryci i renciści po 70. roku życia. Wielu lekarzy i farmaceutów zwraca uwagę na fakt, że proponowana lista objętych programem specyfików obejmuje leki przestarzałe, których cena najczęściej nie przekracza kilku złotych. A niektóre nawet kosztują mniej niż 1 zł! A więc z dużej chmury nawet nie mały deszcz, ale tylko kilka kropelek... Natomiast wszystkich zapewne zainteresuje wiadomość, że Zachodniopomorska Regionalna Kasa Chorych uruchomiła dla całej Polski bezpłatną infolinię dla pacjentów, którzy chcą się dowiedzieć czy istnieje tańszy odpowiednik leku, który przepisał lekarz. Informacji udzielają lekarz i farmaceuta. Numer 0-800 888 111 jest czynny w dni powszednie w godz. 9-15.

Jak wszyscy pamiętamy w dniach 19-21 lipca.2002 r. po raz trzeci odbył się Zjazd osób niepełnosprawnych związanych z Internetem. Tradycyjnie gościny użyczyło miasto Ustroń
w Beskidzie Śląskim, oraz tamtejszy hotel "Magnolia". Zjazd przebiegał zgodnie z ustalonym wcześniej programem, z drobnymi tylko zmianami. Uczestnicy III Zjazdu i Konferencji "Ustroń 2002" na podstawie prezentacji Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i Akademii Podlaskiej w Siedlcach oraz dyskusji na temat edukacji osób niepełnosprawnych na uczelniach wyższych wyrazili uznanie i pełne poparcie dla programów edukacyjnych realizowanych na tych uczelniach. Przedstawiciele Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, w osobie prof. dr hab. inż. Stanisława Majewskiego, Pełnomocnika Rektora d.s. Osób Niepełnosprawnych AGH, Akademii Podlaskiej w Siedlcach, w osobie mgr Beaty Harań, dyrektora Centrum Kształcenia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych AP, a także Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, który reprezentował dr inż. Lech Śliwa, wyrazili chęć i potrzebę dalszej współpracy z organizatorami następnych Zjazdów. Organizatorzy III Zjazdu i Konferencji "Ustroń 2002" wyrazili ubolewanie z tego powodu, że odpowiednie gremia władzy wykonawczej i ustawodawczej nie skorzystały z zaproszenia do wspólnej debaty nad sytuacją osób niepełnosprawnych w okresie przed i po wstąpieniu w struktury Unii Europejskiej. Zaproszenia były wystosowane do: Biura Pełnomocnika Rządu d.s. Osób Niepełnosprawnych, Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej, podkomisji stałej d.s. osób niepełnosprawnych sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Zniweczono tym samym możliwość przeprowadzenia dyskusji na temat stanu rehabilitacji zawodowej i społecznej po integracji z Unią Europejską oraz zmian, jakie niesie ze sobą ten fakt. Takie potraktowanie społeczności osób niepełnosprawnych, liczącej w Polsce ok. 5 mln obywateli, pokazuje jak wielka jest ignorancja władz i jak nie respektowane są poszanowanie godności osób niepełnosprawnych w naszym kraju, prawa oraz możliwości tej najsłabszej grupy społecznej - stwwierdzili uczestnicy Zjazdu. Więcej o "Ustroniu 2002" można znaleźć pod adresem: http://www.proinfo.pl/ustron2002/.

Kilkadziesiąt stowarzyszeń i fundacji uczestniczyło na początku października w II Lokalnym Forum Inicjatyw Pozarządowych w Rzeszowie. Seminarium zorganizowało rzeszowskie Centrum Wspierania Organizacji Pozarządowych. Na Podkarpaciu zarejestrowanych jest ponad 4 tys. różnych fundacji i stowarzyszeń. Jednak, jak przyznają specjaliści z trzeciego sektora, takich, które aktywnie działają, jest ok. 500, w tym blisko 80 proc. socjalnych. Większość z nich, zwłaszcza tych mniejszych, ma poważne problemy, głównie lokalowe i finansowe, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Zmiany, jakie szykują się w Ustawie o rehabilitacji i zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, spowodują, że pieniądze na działalność warsztatów będą przekazywać samorządy, które też nie należą do najbogatszych. Sytuację trzeciego sektora dodatkowo utrudnia brak ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Wprawdzie w Sejmie odbyło się pierwsze jej czytanie, ale do podpisania jeszcze daleko. Organizacje nie mogą też liczyć na pomoc samorządów, które nie tylko nie mają pieniędzy, ale też często nie rozumieją, na czym polega tego typu praca. W efekcie na Podkarpaciu sektor publiczny przeznacza na ich działalność znacznie mniej pieniędzy niż w innych województwach. Dlatego organizacje szukają wsparcia u prywatnych sponsorów, których nie jest jednak zbyt wielu. - Jedyną szansą na zdobycie pieniędzy są tzw. granty, np. z Unii Europejskiej. Problem jednak polega na tym, że wciąż jest zbyt mało organizacji, które potrafią pisać dobre projekty. Ponadto, aby napisać taki wniosek, trzeba mieć zespół wykwalifikowanych osób, komputery z dostępem do Internetu. Tymczasem organizacje niejednokrotnie nie mają nawet odpowiedniego lokalu - stwierdziła Natalia Tomala, dyrektor Centrum Wspierania Organizacji Pozarządowych w Rzeszowie. Mimo że Unia "daje" w ostatnim czasie niemałe pieniądze, to jednak brak odpowiedniego budżetu przez daną organizację powoduje, że dla przeciętnej organizacji są one poza zasięgiem.

W Płocku, na północnych Podolszycach działa od kilku tygodni Centrum Pielęgniarstwa Opieki Długoterminowej. To pierwsza tego typu niepubliczna placówka w tym mieście. Założyły ją dwie pielęgniarki z oddziału nefrologicznego szpitala wojewódzkiego: Małgorzata Bartkowska i Iwona Dobrzyńska. Pielęgniarki z Centrum mogą w domu chorego np. podłączyć kroplówkę, uzupełnić płyny, pobrać próbki do badań, zmienić opatrunki. Wszystko bezpłatnie, w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Uwaga: tak jak w całym systemie ochrony zdrowia konieczne jest skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu. Opieka domowa jest tańsza od szpitalnej. Centrum mieści się przy ul. Szarych Szeregów 4.

W dniu 29 listopada br. w Akademii Górniczo-Hutniczej w odbędzie się Dzień Otwarty Akademii Górniczo-Hutniczej dla osób niepełnosprawnych, kandydatów na studia. Zacznie się od sesji referatów dotyczących tematycznie edukacji ON. W tej części, trwającej ok. 1,5 godz. dziekani zaprezentują krótko swoje wydziały, po czym uczestnicy zapoznawać się będą z ekspozycjami wydziałów i jednostek międzywydziałowych AGH na stoiskach w holu budynku głównego. Chętni do zwiedzania uczelni, sal, laboratoriów, lub domów studenckich, wraz z przewodnikami udadzą się w wybranych kierunkach. Wizyty na wydziałach Uczelni, pozwolą na to, by osoby niepełnosprawne mogły skonfrontować swoje wyobrażenia o studiach z rzeczywistością. Organizatorzy przewidują też dodatkowe atrakcje m.in. występy artystów niepełnosprawnych (z Akademii Podlaskiej i z Krakowa).

Wydawnictwo SALWATOR wydało książkę - dziennik pt. "Serce w gorsecie", napisany przez niepełnosprawną osobę cierpiącą od dzieciństwa na zanik mięśni i poruszającą się na wózku inwalidzkim. Mimo to spędza ona dwa tygodnie wakacji na kutrze rybackim, pływając wraz z grupą swoich przyjaciół wzdłuż adriatyckiego wybrzeża, jest w stanie poradzić sobie z chłopcem, którym rzucają o ziemię ataki epilepsji, zostaje przybraną matką dla cierpiącej na skłonności samobójcze nastolatki. Opowiada z rozbrajającą szczerością o swym życiu osobistym, o nieudanych, bo zawsze "jednostronnych" miłościach, o potrzebie innego spojrzenia na ludzi chorych, "przez przypadek niepełnosprawnych". Nie traci przy tym dystansu do opisywanych przez siebie, zawsze autentycznych wydarzeń i opisuje swoje perypetie z dużym poczuciem humoru. Czytelnika zaskakuje niezwykła wprost aktywność autorki, jej codzienne zmaganie się z chorobą i otoczeniem, niechęć do rezygnacji z czegokolwiek ze względu na inwalidztwo. Książka może pomóc niepełnosprawnemu uwierzyć, że jego życie też może być ciekawe i pasjonujące, a osobie pełnosprawnej pozwoli popatrzeć na życie z innej perspektywy. Może właśnie dzięki tej książce, ktoś zacznie inaczej żyć... Zamówienia na książkę można składać w Wydawnictwie SALWATOR, ul. Św. Jacka 16, 30-364 Kraków, tel. (12) 260-60-80, fax (12) 269-17-32, http://www.salwator.com, e-mail: wydawnictwo@salwator.com.

W dniu 21 września w Światowym Dniu Chorych na Alzheimera, w Górnie otwarto nowy oddział dla cierpiących na tę chorobę. W Podkarpackiem dotyczy to 10 tys. osób, głównie po 60. roku życia. Wciąż brakuje miejsc w ośrodkach, które zapewniłyby pacjentom całodobową specjalistyczną opiekę. W Górnie działa jedyny na Podkarpaciu i jeden z niewielu w Polsce ośrodek dla chorych na Alzheimera. Choć powstał w czerwcu ubiegłego roku od kilku miesięcy pacjenci w długiej kolejce czekali na wolne miejsca. Dzięki nowemu oddziałowi ośrodek będzie mógł przyjąć drugie tyle chorych. Na rozpatrzenie czeka kilkadziesiąt podań o przyjęcie do ośrodka. Nowy oddział powstał w dawnym budynku sanatorium przeciwgruźliczego. Wyremontowano go dzięki finansowemu wsparciu rzeszowskiego starostwa, o wyposażenie i personel zadbała dyrekcja miejscowego ZOZ-u. Za pobyt i leczenie pacjentów zapłaci kasa chorych.

W ramach Tygodnia Inicjatyw Pozarządowych w woj. łódzkim z inicjatywy Forum na Rzecz Osób Niepełnosprawnych -"Partnerstwo " w Radomsku i Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich "OPUS " w Łodzi zorganizowano 17 września 2002 r. spotkanie organizacji pozarządowych z samorządem lokalnym. W pierwszej części spotkania przedstawiciel Centrum "OPUS" przedstawił szanse i wyzwania, przed jakimi staną organizacje w momencie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Członek Rady Organizacji Pozarządowych Województwa Łódzkiego z Wieruszowa opowiedział o historii oraz bieżącej działalności Rady. W drugiej części spotkania, w którym udział wzięli Starosta Powiatowy, Prezydent Miasta, poseł do Sejmu RP, zebrani dyskutowali na temat bieżących problemów lokalnych. Starosta zwrócił uwagę na perspektywy jakie stwarza dla Radomska współpraca z niemieckim regionem Offenbach.

Niepełnosprawni chcą pełnej informacji na temat ich uprawnień po wejściu Polski do UE - to wniosek z międzynarodowej konferencji " Niepełnosprawni- samorząd-Unia Europejska", która odbyła się w Polkowicach woj. dolnośląskie. Organizacje skupiające ON z całej Polski zaprosiły na konferencję przedstawicieli Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej z Warszawy. Ze stolicy przyjechała tylko jedna osoba. Jak mamy wziąć udział w referendum unijnym jeśli nie wiemy o swoich prawach? - pytali uczestnicy konferencji. Niepełnosprawni chcą, by z pieniędzy jakie wydaje rząd na propagowanie Unii Europejskiej przygotowano dla nich informator.

Centrum Szkoleniowo - Rehabilitacyjne im. Ojca Pio w Stróżach k/Nowego Sącza zaprasza na turnusy rehabilitacyjne. Centrum posiada podpisane umowy z Małopolską Regionalną Kasą Chorych i Branżową Kasą Chorych. Zapewnia znakomite warunki mieszkaniowe, kompleksowo dostosowane dla potrzeb osób niepełnosprawnych (w tym na wózkach). Więcej informacji można uzyskać pod adresem: http://www.fpon.com.pl/centrum.htm lub telefonem: (0 prefix 18) 445 43 41.

Przed trudnym zadaniem stanęli we wrześniu w Stalowej Woli pracownicy magistratu oraz kilku innych urzędów. Przed komisją Polskiego Związku Głuchych zdawali egzamin ze znajomości języka migowego. Stalowowolscy samorządowcy uważają bowiem, że w każdej miejskiej instytucji powinna być przynajmniej jedna osoba znająca ten język. Egzamin, który poprzedzał kurs języka migowego, zdawali pracownicy urzędu miasta. ośrodka pomocy społecznej, szpitala, urzędu pracy oraz innych instytucji. Okazało się, że po 120 godzinach nauki najpilniejsi radzili sobie z miganiem bez większych problemów. Władze Stalowej Woli uważają, że w każdej instytucji powinna być przynajmniej jedna osoba znająca język migowy by ułatwić życie głuchym i niedosłyszącym mieszkańcom. Mową migową interesują się także młodzi ludzie, którzy uważają, że jego znajomość zwiększy ich szanse w znalezieniu pracy Pierwszy egzamin ze znajomości migania zdało pomyślnie 20 osób.

Do Komputerowego Laboratorium Inwalidów Ruchu, siedziby Fundacji Pomocy Matematykom i Informatykom Niesprawnym Ruchowo, zgłosił się pan Zbigniew Rauch ze skonstruowanym przez siebie prototypem nakładki na klawiaturę. W zestawie jest także typowa klawiatura. Nakładka ma wycięte otwory, które pomagają osobie z niesprawnymi rękami trafić we właściwy klawisz. Wykonana jest z blachy, co zwiększa masę klawiatury i utrudnia jej przesuwanie się po podłożu. Z prototypem można się zapoznać w Laboratorium (ul. Twardej 51/55, Warszawa), lub pożyczyć go na testowanie do domu. Konstruktorowi zależy na zebraniu opinii przyszłych użytkowników i oszacowaniu skali zapotrzebowania na tego rodzaju sprzęt, albowiem gotów jest podjąć się produkcji nakładki. Osoby zainteresowane mogą zwracać się z pytaniami i sugestiami bezpośrednio na adres: info@rauch.com.pl, tel. +48 (prefix 22) 615 70 80. Mile widziane będą tez sugestie i propozycje odnośnie ewentualnej produkcji innych urządzeń wspomagających. Można też zajrzeć na stronę: http://www.rauch.com.pl. Skonstruowanie nakładki na klawiaturę - jak sam powiedział p. Zbigniew Rauch - jest jego reakcją na wypowiedz przewodniczącego FPMiINR - Krzysztofa Markiewicza - dla Radia TokFM w końcu sierpnia br. na temat oprzyrządowania wspomagającego osobę niesprawną ruchowo w pracy z komputerem. Inne informacje na temat oprzyrządowania dla osób niepełnosprawnych można znaleźć pod adresem: http://www.idn.org.pl/techno/t/comp_npn.htm.

Od 1 lipca br. Telekomunikacja Polska SA intensywnie promuje nową ofertę dostępu do Internetu - Neostradę Plus. Nie ostrzega jednak, że usługa nie współpracuje z częścią komputerów działających pod kontrolą systemów Windows 98 i Windows Me. Przyczyną kłopotów jest program sterujący, w niektórych przypadkach odmawiający współpracy z systemami Windows. Nie pomaga instalowanie dodatkowego protokołu, sugerowane przez Biuro Obsługi Klienta TP SA. Po kilku rozmowach z działem wsparcia technicznego redaktorom z serwisu 4D udało się w końcu uzyskać potwierdzenie, że uruchomienie Neostrady Plus na części komputerów z Windows 98 i Windows Me jest niemożliwe (choć oficjalnie systemy te są obsługiwane przez usługę). Jedynym znanym rozwiązaniem problemu jest... zmiana systemu operacyjnego na komputerze klienta. Szczególnie rozgoryczeni mogą czuć się użytkownicy starszych wersji Neostrady, których TP SA zachęca do przejścia na nową platformę, instalując ją za symboliczną złotówkę. Niestety, informacje o tym, jak ryzykowna jest to operacja, można uzyskać dopiero po zainstalowaniu Neostrady Plus. Co ciekawe, powrót do poprzedniego pakietu jest niemożliwy, gdyż firma dąży do ujednolicenia platformy i docelowo wszyscy użytkownicy Neostrady mają przejść na usługę Plus.

Od 1 września klienci Telekomunikacja Polska S.A. w całym kraju mogą wykupić jeden z trzech oferowanych pakietów dostępu do sieci Internet. Pierwszy z nich oferuje 15 godzin dostępu miesięcznie za 35 zł.+7% VAT, kolejny 30 godzin za 60 zł.+7% VAT oraz pakiet 45 godzin za 80 zł.+7% VAT. Połączenia są rozliczane w czasie rzeczywistym z dokładnością co do jednej sekundy. Oznacza to, że zapłacimy za czas wykorzystany, a nie za kilkuminutowe impulsy, jak to ma miejsce przy standardowych połączeniach. Plusem jest dostępność usługi w tej samej cenie, niezależnie od dnia i pory; nie ma podziału na godziny szczytu. Do dyspozycji klientów będzie całodobowe wsparcie techniczne Contact Centem. Oferta skierowana jest do abonentów, którzy posiadają plan taryfowy Standardowy lub Aktywny oraz dla klientów usługi Octopus ISDN. W dwóch niższych taryfach nie ma możliwości wykupienia pakietu. Przedstawiciele telekomunikacji tłumaczą, że z niskich taryf korzystają osoby starsze, nie zainteresowane dostępem do Internetu. Nie pomyślano jednak o studentach, którzy woleliby płacić mniejszy abonament telefoniczny, a jednocześnie móc korzystać z tańszych połączeń z Internetem. Planowane są ponadto pakiety nocne. Miałyby one oferować jeszcze tańsze surfowanie po sieci, ale tylko w godzinach nocnych. Usługa ta ma być dostępna od kwietnia 2003 roku. Powiększany jest też obszar, na którym dostępna jest neostrada: od 10 października będzie ją można założyć na terenie Krakowa.

Od 16.09.br. do odwołania w sieci Idea obowiązuje oferta promocyjna dla osób głuchych lub niedosłyszących, które podpiszą z PTK Centertel Sp. z o.o. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych i zaakceptują warunki promocji. Abonent, który skorzysta z oferty, ma możliwość wyboru jednego z telefonów w promocyjnej cenie oraz zakupu jednego numeru abonenckiego w ofercie promocyjnej w planie taryfowym Idea Optima 15 - 240. Można jednoczesnego skorzystać z oferty promocyjnej i uzyskać ulgi w wysokości 50% (opłata aktywacyjna, opłata abonamentowa). Należy oprócz standardowo wymaganych dokumentów przedstawić Legitymację Polskiego Związku Głuchych (PZG) lub inny dokument określający stopień niepełnosprawności z rozpoznaniem przyczyny inwalidztwa, wraz z zapisem o utracie pełnej lub częściowej utraty słuchu. Informacje na temat oferty tej sieci Idea można uzyskać pod adresem: http://www.idea.pl lub pod lub pod numerem infolinii: 0-801-234567.

Iza Odrobińska - wiceprzewodnicząca rady Warszawskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego zorganizowała w "Dniu solidarności z chorymi na SM" (29.09.2002) niebanalną imprezę: paradę motocyklistów, którzy przejechali trasę z Wilanowa na Plac Zamkowy. Organizatorka pojawiła się wśród nich na wózku inwalidzkim. Przekonywała mieszkańców stolicy, że podstępna choroba, jaką jest stwardnienie rozsiane, nie musi odbierać radości życia. Iza Odrobińska jest organizatorem akcji "faks", która zwróciła uwagę ministerstwa zdrowia na potrzeby osób chorych na SM, oraz za pieniądze z Unii Europejskiej zorganizowała szkolenie asystentów dla SM-owców. Parada ma być powtórzona wiosną.

Książnica Beskidzka uruchomiła dla mieszkańców miasta Bielska Białej - niepełnosprawnych, starszych i chorych nową usługę: dostarczanie przez wolontariuszy dostarczają książek do domu. Szczegóły na stronie: http://bielsko.com.pl/.

20 września br. odbył się w Opinogórze V Mazowiecki Przegląd Amatorskiej Twórczości Artystycznej Osób Niepełnosprawnych " ATAN 2002 ". Przegląd miał charakter konkursowy i adresowany był nie tylko do osób niepełnosprawnych z terenu byłego województwa ciechanowskiego. Celem Przeglądu było stworzenie możliwości konfrontacji twórczości artystycznej osób niepełnosprawnych. Nagrody i wyróżnienia przyznawane były w następujących kategoriach: twórczość plastyczna (malarstwo, rzeźba, grafika); rękodzieło artystyczne (haft, koronkarstwo, gobelin, makrama, wikliniarstwo i inne); poezja; piosenka. Do przeglądu zgłosiło się 21 placówek oraz osoby indywidualne. Na konkurs w kategorii plastyka, rękodzieło artystyczne wpłynęła ogromna ilość prac natomiast na przegląd poezji 15 utworów, a na konkurs piosenki zgłosiło się 35 wykonawców. Jubileuszowy, bo piąty z rzędu "ATAN 2002" doczekał się patronatu Marszałka Województwa Mazowieckiego. Organizatorzy Przeglądu mieli na uwadze zabezpieczenie prawa osób niepełnosprawnych do równoprawnego udziału w życiu społecznym. Współzawodnictwo jest cenną i skuteczną formą aktywizacji osób niepełnosprawnych. Pokazując twórczość niepełnosprawnych sprawimy, że osoby te staną się dowartościowane w naszym społeczeństwie.

W dniach od 15 do 26 sierpnia br. w Ciechocinku odbyły się warsztaty muzyczne dla niepełnosprawnych. Ich organizatorem był Instytut Niezależnego Życia w Ciechocinku, a pomysłodawcą prezes Instytutu - Darek Mąkosa. Na warsztaty przyjechało siedmioro uczestników z Polski i Białorusi wraz z rodzicami i opiekunami. Instruktorem prowadzącym zajęcia była p. Ewa Błoch z Warszawy. Podczas codziennych spotkań grupowych oraz indywidualnych uczestnicy doskonalili swoje umiejętności m. in. w zakresie techniki śpiewu, dykcji i artykulacji. Poznawali też nowe ćwiczenia, by później - już samodzielnie - móc pracować w domu. Dodatkowym punktem programu była możliwość zaprezentowania się kilkutysięcznej publiczności podczas Ciechocińskich Impresji Muzycznych. Były to dwa koncerty, które odbyły się w muszli koncertowej 17 i 18 sierpnia. Mimo zauważonych przez uczestników niedostatków organizacyjnych, idea Centrum Niezależnego Życia warta jest kontynuowania. Artyści niepełnosprawni powinni mieć możliwość spotkań z profesjonalistami i szansę uczenia się od najlepszych, na co niejednokrotnie nie mogliby sobie samodzielnie pozwolić.

Redakcja Kuriera IdN1 przypomina Czytelnikom, iż oczekuje na informacje o problemach środowiska osób niepełnosprawnych. Interesują nas też krótkie streszczenia artykułów z prasy lokalnej dotyczących problemów ON (należy podawać tytuł czasopisma i datę ukazania się artykułu). Materiały należy przesyłać na adres (jako załącznik w formacie Worda): k.karwicka@idn.org.pl lub kryska@idn.org.pl.

Od Was Drodzy Czytelnicy zależy zarówno jakość jak i częstotliwość ukazywania się Kuriera IdN! Zapraszamy serdecznie do współpracy.

W tym numerze Kuriera IdN1 wykorzystano materiały przekazane przez: Józefa Cwielonga, Leszka Konopę, Marcina Kwolka, Krzysztofa Markiewicza, Agnieszkę Mołczan, Małgorzatę Piątkowską, Bogusława Pielkę, Małgorzatę Rupar, Remigiusza Sawickiego, Joannę Stefańską, Tomasza Twardowskiego, Marka Śpiewankiewicza, Krystynę Wojakowską, Agnieszkę Żarnecką.
Dziękujemy!