Redaguje: Krystyna Karwicka-Rychlewicz

W poprzednim numerze Kuriera IdN1 zamieściliśmy apel do Czytelników, by zaczęli protestować przeciwko propozycjom ministra pracy i polityki socjalnej, dotyczącym zatrudnienia rencistów. Zaproponowaliśmy, by porozumieli się w tej sprawie z p. Krystyną Wojakowską (kwojakowska@idn.org.pl), która może dostarczyć wielu argumentów prawnych i merytorycznych. Niestety, odzew był bardzo nikły, co może oznaczać, że środowisko ON nie zdaje sobie sprawy z bardzo groźnych skutków tych pomysłów. Teraz, pod tym samym tytułem zamieszczamy fragmenty listu Czytelniczki - pani Barbary Kopyckiej. Pani Barbara, mimo iż już jako dziecko stała się osobą niepełnosprawną ruchowo, zdobyła wyższe wykształcenie i systematycznie je uzupełnia; pracuje poza zakładem pracy chronionej. Jest to Jej polemika z pismem, jaki otrzymała w odpowiedzi na swój protest w tej sprawie przesłany m.in. do Klubu SLD przy naszym parlamencie. Mamy nadzieję, że ten list sprawi, iż wielu naszych Czytelników też zacznie protestować przeciwko podejmowaniu tak istotnych i dyskryminujących środowisko 0N decyzji:
Wytykanie emerytom, że pracują pobierając jednocześnie emerytury jest co najmniej nie na miejscu. Emerytury zostały wypracowane ich większym czy mniejszym wysiłkiem...
A renciści? Większość z nich zmuszona jest do podjęcia pracy ponieważ te świadczenia, które im się wypomina nie wystarczają na podstawowe potrzeby, nie wspominając koniecznego leczenia i rehabilitacji. Poza tym liczna grupa rencistów jest ciągle w wieku, kiedy nie chce się myśleć o siedzeniu w domu i oglądaniu telewizji czy odmawianiu zdrowasiek. Mamy ambicje robienia czegoś pożytecznego, wykorzystania swoich możliwości, wykształcenia. Praca jest nam niezbędna do normalnego funkcjonowania.
Czy politykom i rządowi znane jest pojęcie rehabilitacji społecznej? Dlaczego tylko renciści z zakładów pracy chronionej mają zachować swoje przywileje, a ja nie? Czy uważa Państwo, że każdego inwalidę stać tylko na robienie kapsli i klejenie torebek? ... Chciałabym pracą wypracować sobie przyzwoitą emeryturę, a nie zawsze liczyć na świadczenia rentowe. Powinnam być zatem traktowana poważnie, a nie jak złodziej etatu dla bezrobotnych. Nie mam nic przeciwko temu, żeby każdy emeryt i rencista ponosił te koszty. Ale dlaczego koszty ponoszone przez inwalidów mają być większe niż innych pracowników? Kto zechce mnie zatrudnić jeżeli stawka będzie tak wysoka? Ja wykazuję determinację w poszukiwaniu i utrzymaniu pracy, a wielu bezrobotnych niestety nie....
A renta, zwłaszcza przy znanej jej wysokości, powinna być traktowana jako dodatek na wyrównanie szans a nie jako wystarczające źródło utrzymania. Dlaczego inwalidzie ma wystarczyć 500 czy 700 złotych miesięcznie, a urzędnikom i politykom mało jest 10 000? A ile Państwa zdaniem wystarczyć musi inwalidzie na przeżycie? Proszę wziąć pod uwagę również osoby prowadzące jednoosobowe gospodarstwo domowe...
Tak, tak, najlepiej jest podejmować decyzje administracyjne, znacznie gorzej podjąć działania konkretne, skutkujące nowymi stanowiskami pracy... Zabranianie komukolwiek pracy lub utrudnianie jej podjęcia czy też utrzymania jest nierównością wobec prawa czyli zwyczajnie dyskryminacją...

Od kilku miesięcy zajmujemy się przepisem w ustawie o ruchu drogowym unieważniającym dotychczasowe legitymacje uprawniające inwalidów do niestosowania się do niektórych znaków drogowych i w efekcie narzucającą weryfikację dotychczasowych orzeczeń o inwalidztwie, a w niektórych przypadkach nawet kwestionujące ich uprawnienia do prowadzenia pojazdów. Wiele osób niepełnosprawnych wysłało listy w tej sprawie do rzecznika praw obywatelskich. I oto 7 maja br. prof. Andrzej Zoll wystosował list do wicepremiera i zarazem ministra infrastruktury - Marka Pola, którego fragmenty zamieszczamy poniżej:
Zgodnie z art. 5 ust. 5 z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 ze zm.) kartę parkingową wydaje się na podstawie orzeczenia i opinii wydanych przez zespół do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności przy powiatowym centrum pomocy rodzinie. W ten sposób zatem podważane są poprzednie końcowe decyzje komisji lekarskich ZUS oraz prawomocne decyzje administracyjne uznające za inwalidę wojennego określonej grupy. Taka sytuacja prowadzi do naruszenia zasady pewności prawa. Ponadto, jak sygnalizują osoby niepełnosprawne, powyższa regulacja przysparza wiele kłopotu osobom niepełnosprawnym, które zmuszone są do ubiegania się po raz kolejny o wydanie stosownego orzeczenia i niejednokrotne, związane z tym, kilkugodzinne oczekiwanie w kolejkach.
Kolejnym nierzetelnie skonstruowanym przepisem jest art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 ze zm.), w świetle którego osoba niepełnosprawna posiadająca legitymację potwierdzającą uprawnienie do niestosowania się do niektórych znaków drogowych może jej używać jedynie do dnia 1 lipca 2002 r. Po tej dacie osoba niepełnosprawna traci przysługujące jej uprawnienia, chyba, że w tym czasie zdoła uzyskać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i kartę parkingową. Zgodnie z informacjami uzyskanymi od osób niepełnosprawnych, a także z Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Warszawie uzyskanie orzeczenia w tak krótkim czasie jest niemożliwe, z powodu dużej ilości wniosków i niewystarczających środków finansowych. Jak sygnalizują skarżący okres oczekiwania na stosowne orzeczenie wynosi nawet 6 miesięcy. W tym czasie osoby niepełnosprawne pozbawione są dotychczasowego uprawnienia.
W mojej ocenie zarzuty podnoszone przez osoby niepełnosprawne są słuszne, a postawiony problem wymaga pilnego rozwiązania, gdyż dotyka wiele niepełnosprawnych osób, które przez nierzetelną legislację pozbawione zostały na dłuższy okres czasu przysługujących im uprawnień. Przedmiotowa sprawa budzi wśród osób niepełnosprawnych ogromne rozgoryczenie, spowodowane tym, że niedawno zostały im również odebrane uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.
Mając na uwadze powyższe, zwracam się do Pana Premiera z uprzejmą prośbą o zajęcie stanowiska w przedmiotowej sprawie oraz podjęcie odpowiednich działań legislacyjnych w kierunku prawidłowego uregulowania przedmiotowych przepisów. Wydaje się bowiem, że obowiązujące prawo w tym zakresie narusza zasadę pewności prawa oraz podważa zaufanie obywateli do państwa...
Teraz pozostaje tylko czekanie na podjęcie przez wicepremiera Marka Pola - i to w możliwie jak najszybszym terminie - działań prawnych zmieniających bezmyślną ustawę. Do 1 lipca pozostało bardzo mało czasu!

Na początku kwietnia w Lublinie i województwie lubelskim Ogólnopolska Federacja Organizacji Osób Niepełnosprawnych Ruchowo przy współpracy z Komendą Wojewódzką Policji d.s. ruchu drogowego w Lublinie i lubelską Strażą Miejską rozpoczęła akcję mającą na celu zwrócenie uwagi nieupoważnionym, by nie zajmowali miejsc parkingowych przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych. Akcja została rozpropagowana przez lokalną prasę i rozgłośnie radiowe. W przypadku gdy odniesie ona skutki w Lublinie organizatorzy chcą rozszerzyć ją na cały kraj. Warto przypomnieć, że w zachodniej Europie i w USA zajęcie miejsca parkingowego przeznaczonego dla osób niepełnosprawnych grozi wysokimi mandatami.

Do końca maja 2002 roku można ubiegać się o przyznanie pomocy finansowej na zakup samochodu w ramach programu PFRON - PEGAZ. Warunkiem uczestnictwa w programie PEGAZ jest - poza orzeczeniem o niepełnosprawności - wykonywanie pracy zarobkowej albo kontynuowanie nauki, bądź zarejestrowanie się w urzędzie pracy jako bezrobotny lub poszukujący pracy. Konieczne jest także posiadanie prawa jazdy lub zagwarantowanie opiekuna, który ma prawo jazdy, a także nie posiadanie samochodu, bądź posiadanie auta bez niezbędnego oprzyrządowania specjalnego, lub posiadanie samochodu starszego niż 4-letni. W programie PEGAZ nie mogą uczestniczyć osoby, które w przeszłości skorzystały z pomocy PFRON i naruszyły warunki zawartych umów, a także te, którym w ciągu ostatnich czterech lat PFRON udzielił pomocy na zakupy samochodów oprócz tych, których sprawność pogorszyła się i z tego powodu ich auta trzeba ponownie dostosować do ich niepełnosprawności. W programie PEGAZ nie mogą brać udziału również niepełnosprawne dzieci i młodzież przebywająca w ośrodkach opieki społecznej, ośrodkach szkolno-wychowawczych itp. placówkach. W ramach programu PEGAZ można kupować nie tylko samochody nowe, ale i używane, lecz nie starsze niż trzyletnie. Warunkiem udzielenia pomocy z PFRON jest pokrycie przez nabywcę co najmniej 10% ceny auta.
Na naszym rynku najbogatszą ofertę samochodów ze specjalistycznym oprzyrządowaniem dla osób z dysfunkcją nóg prezentuje fabryka Daewoo FSO, która - dzięki współpracy z CEBRON-em - oferuje inwalidzkie oprzyrządowanie do samochodów Polonez, Tico, Lanos i Nubira. Na urządzenia opracowane i montowane przez CEBRON udzielana jest gwarancja w wymiarze analogicznym jaką daje użytkownikowi Daewoo FSO. W ub. r. oferta Daewoo-FSO została rozszerzona o urządzenia firmy Motoreh, które przystosowują samochód Matiz do prowadzenia go przez kierowców z dysfunkcją kończyn dolnych. Urządzenie to otrzymało homologację i może być stosowane w samochodach Matiz w wersji osobowej i ciężarowej. Więcej informacji na temat PEGAZ-a, a także samochodów Daewoo FSO dla osób z dysfunkcją kończyn dolnych można uzyskać pod specjalnym numerem telefonu (0-22) 673-10-93 , w siedzibie firmy Neuron w Warszawie przy ul. Grochowskiej 109, lub zaglądając na stronę: http://neuron.wamm.com.pl/daewoo.html
Niestety, brak na naszym rynku homologowanego oprzyrządowania dla osób z dysfunkcją rąk. W krajach Europy zachodniej, np. w Niemczech, dzięki takim urządzeniom samochody mogą prowadzić nawet osoby bez obu rąk .

W dniu 7 maja 26 osób niepełnosprawnych rozpoczęło zajęcia w ramach XIV Warsztatu Aktywizacji Zawodowej prowadzonego jak i poprzednie przez FPMiINR w Komputerowym Laboratorium Inwalidów Ruchu w Warszawie przy ul. Twardej 51/55. Oprócz nauki obsługi komputera i posługiwania i się Internetem uczestnicy WAZ mają zajęcia z psychologami, którzy przygotowują ich do aktywnego poszukiwania pracy na wolnym rynku, rozmów z pracodawcami, pisania cv, a przede wszystkim uczą wiary we własne możliwości i umiejętności. XIV WAZ jest współfinansowany przez PFRON, "Wspólną Drogę" i dzielnice oraz gminy warszawskie.

Naukowcy poinformowali o pozytywnych wynikach wszczepienia sześciu pacjentom sztucznych siatkówek zasilanych energią słoneczną. Mikroskopijne chipy zostały wyprodukowane przez firmę Optobionics. Urządzenia przekształcające światło na impulsy elektryczne są mniejsze niż główka szpilki i o połowę cieńsze od kartki papieru. Sztuczna siatkówka opracowana przez Alana i Vincenta Chowa została wszczepiona tuż pod uszkodzonym "pierwowzorem", gdzie przejęła jego funkcje. Co ciekawe, z dotychczasowych badań wynika, że układ ten nie tylko zastępuje uszkodzone komórki, lecz także stymuluje te, które jeszcze zachowały swą sprawność. Ponadto po 9 i 21 miesiącach od wszczepienia u pacjentów stwierdzono nie tylko poprawę lub odzyskanie wzroku, lecz również brak niepożądanych efektów ubocznych, takich jak zakażenia, zapalenia, odklejenie siatkówki czy odrzucenie wszczepu. Twórcy urządzenia uważają, że dzięki niemu można częściowo przywrócić wzrok co najmniej 20 milionom osób cierpiącym na dwa najczęściej spotykane rodzaje chorób powodujących nieuleczalną ślepotę - zwyrodnienie pigmentowe siatkówki oraz zwyrodnienie plamki.

Niektóre osoby chore na cukrzycę i przyjmujące zastrzyki insuliny muszą mierzyć poziom glukozy we krwi wiele razy w ciągu doby. Za każdym razem pobierają krew - najczęściej z palca. Wyeliminowanie ciągłego pobierania krwi pozwoliłoby podnieść poziom życia pacjentów. Zespół profesor Mamoru Tamury z Uniwersytetu Hokkaido, przy współpracy naukowców z Matsushita Electric, opracował urządzenie, które pozwala na wyeliminowanie pobierania krwi. Pomiar poziomu glukozy jest niezwykle prosty - odbywa się poprzez naświetlenie wiązką promieni podczerwonych ramienia chorej osoby. Od dawna wiadomo, że glukoza we krwi absorbuje światło w zakresie bliskiej podczerwieni. Błąd pomiaru w urządzeniu Tamury ma nie przekraczać 15 procent, co spełnia standardy U.S. Food and Drug Administration. Naukowcy rozpoczęli już testy kliniczne nowego urządzenia.

Podczas Zjazdu niepełnosprawnych internautów "Ustroń 2002" rozegrany zostanie indywidualny turniej szachowy z udziałem szachistów z trzech państw: Polski, Niemiec i Słowacji. Partnerstwo pomiędzy klubami z Zweibrucken (Niemcy) i Liptovski
Hradok (Słowacja) istnieje od trzech lat i dalej się rozwija. Pierwsze "starcie" tych drużyn miało miejsce latem 2000 r. w Nizná Boca - Słowacja w schronisku Chata Diamir. W tym roku szachiści niemieccy i słowaccy po raz pierwszy spotkają się w Polsce na III Zjeździe osób niepełnosprawnych "Ustroń 2002" i zapraszają polskich szachistów niepełnosprawnych do wspólnego turnieju o puchar klubu "Schachklub 1905 Zweibrucken E.V." Organizatorzy starają się, aby Polskę reprezentowały osoby niepełnosprawne, które chciałyby wejść w skład 8-osobowej drużyny. Patronat nad Turniejem Trzech Wież objęło Centrum Rekreacji i Rehabilitacji "Jubilat" w Wiśle http://www.jubilat.net.pl. Patron turnieju ufundował ponadto nagrodę dla najlepszego szachisty niepełnosprawnego: bezpłatny, 2-tygodniowy pobyt w komfortowym Centrum "Jubilat" wraz z wyżywieniem, zabiegami, darmowym dostępem do basenu, siłowni, sali gimnastycznej. Wszelkie informacje na ten temat można znaleźć pod adresem: http://www.proinfo.pl/ustron2002/szachy.html. Patronem medialnym III Zjazdu "Ustroń 2002" jest magazyn "Integracja" http://www.integracja.org/ wydawany przez Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji.

Uniwersytet Gallaudet`a (UG*) zaprasza na Deaf Way II (Drogę Głuchych) - międzynarodową konferencję poświęconą ludziom z wadą słuchu ludzi, która odbędzie w Waszyngtonie w dniach od 8 do 13 lipca 2002 roku. Ludzie z wadami słuchu z całego świata zjadą się po to aby wymienić się doświadczeniami, poznać wzajemnie swoją historię, a także porozmawiać o prawach człowieka. Artyści będą prezentować swoje prace i przedstawiać kulturę swojego kraju. Można też będzie zapoznać się z najnowszymi możliwościami technicznymi sprzętu wytwarzanego dla osób z wadą słuchu. Organizatorzy mają nadzieję, że konferencja stworzy możliwość przyjrzenia się dotychczasowym poczynaniom społeczeństwa ludzi głuchych, a także stworzy szansę na ustalenie kierunków przyszłego rozwoju. Powinna też stać się czynnikiem, który spowoduje wzrost tolerancji i zrozumienia dla osób z wadami słuchu. Pierwsza konferencja Way Deaf odbyła się w 1989 roku. Więcej informacji na temat Deaf Way II można uzyskać pod adresem Stowarzyszenie Pomocy Niesłyszącym, tel./fax (042)656-31-31, e-mail: espirio@free.ngo.pl lub znaleźć m.in. pod internetowymi adresami: http://www.deafway.org lub http://www.coda-international.org. Można też pisać na adres e-mail: info@deafway.org .

Nigdy dotychczas "Kurier IdN1" nie zamieszczał informacji o filmach. Tym razem jednak nie możemy się oprzeć chęci zamieszczenia krótkiej recenzji o wspaniałym filmie, który gorąco poleca Czytelnikom Kuriera IdN1 Małgorzata Rupar - psycholog związany z FPMiINR. Pisze ona: "Kolory raju" irańskiego reżysera Majida Majidiego to poruszająca historia niewidomego 8-letniego chłopca i jego skomplikowanych relacji z ojcem. Mohammad uczy się w odległym od swojej wioski Teheranie. Nadchodzą wakacje i chłopiec stęskniony wraca do domu. Wśród swoich bliskich czuje się na prawdę szczęśliwy ale... Reżyserowi udało się stworzyć sugestywny i zmysłowy obraz świata - takiego, jakim odczuwa go niewidomy chłopiec. Niewątpliwą atrakcją filmu są piękne zdjęcia plenerowe - ten film chwilami przypomina barwne obrazy. Pokazuje piękno, którego mały Mohammad nie może zobaczyć. Niezwykłą rolę odgrywają dźwięki - dzięki nim lepiej rozumiemy, jak odbiera otaczający świat niewidomy chłopiec i uczymy się je dostrzegać. Piękny, poruszający i zmuszający do refleksji film.
A przy okazji prosimy naszych Czytelników by wypowiedzieli się na temat zamieszczania w Kurierze IdN1 informacji i recenzji ciekawych książek, przedstawień teatralnych, wystaw, filmów i innych imprez kulturalnych. Czekamy na listy w tej sprawie .

W dniu 25 maja 2002r. na terenie WKS Gwardia { ul. Racławicka 132 } w godz. 10.00-18.00 odbędzie się VIII Warszawska Olimpiada Młodych Niepełnosprawnych. Termin zapisów dla organizacji minął, niestety, 10 .05.2002r . Ale osoby indywidualne będą się mogły zgłaszać w godz.10.00-11.00 w dniu zawodów. W olimpiadzie mogą wsiąść udział dzieci i młodzież w wieku 7-25 lat z niepełnosprawnością fizyczną lub fizyczną i umysłową występującą łącznie, z terenu Warszawy i woj. mazowieckiego. Każdy z uczestników może wystartować w jednej z 6 grup sprawnościowych. Są to grupy:
- dla najsłabszych fizycznie
- dla poruszających się na wózkach
- dla chodzących za pomącą sprzętu ortopedycznego
- dla sprawnych fizycznie uczniów szkół i ośrodków specjalnych
- dla niewidomych i niedowidzących
- dla dzieci z porażeniem mózgowym
W każdej grupie są wyodrębnione przedziały wiekowe: 7-12, 13-16, 17-25 lat.
Rozgrywane będą konkursy towarzyszące: recytacji wierszy, plastyczny, muzyczny.
Nagrody to: sprzęt rehabilitacyjny, edukacyjny, dostosowawczy. Zawodnik załącza do wypełnionej ankiety uczestnika zaświadczenie o zasiłku pielęgnacyjnym lub orzeczenie KIZ { także przy zgłoszeniu grupowym}. Organizatorzy zapewniają pomoc medyczną i wyżywienie dla zawodników. Informacja Stowarzyszenie "Promocja" tel. 0 504 93 06 29. Adres do korespondencji: ul. Kameralna 1A m 65, 03-406 Warszawa.

Na serwerze IdN1 pojawiła się oficjalna witryna STOCER-u - czyli Specjalistycznego Centrum Rehabilitacji i Leczenia Schorzeń Narządu Ruchu im. prof. Mariana Weissa, znanego doskonale wielu osobom niepełnosprawnych, zwłaszcza po urazach. Oto jego pełny adres internetowy: http://konstancin.idn.org.pl/stocer.

Firma Intel, wspierana przez Microsoft, zainaugurowała drugi etap programu Intel - Nauczanie ku przyszłości. Jego celem jest podniesienie umiejętności nauczycieli w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz dalsze ich wykorzystanie w nauczaniu wszystkich przedmiotów szkolnych. Firma planuje przeszkolenie 20 tys. nauczycieli z całej Polski w tym roku, co łącznie z 4 tys. przeszkolonymi w 2001 roku daje liczbę 24 tys. nauczycieli do końca 2002 roku. Nauczyciele uczą się, w jaki sposób łączyć sprawdzone metody nauczania przedmiotów w klasach z wykorzystaniem nowych technologii. Strukturę programu, który rozpoczął się rok temu, można porównać do "szkolenia kaskadowego". W pierwszym etapie, w 2001 roku, przeszkolono 100 nauczycieli - trenerów, zaawansowanych w technologiach informacyjnych. Następnie to oni byli trenerami dla 4 tys. nauczycieli - liderów, osób które nie tylko przyswoiły sobie zawartość merytoryczną programu, ale są gotowe do szkolenia kolejnych nauczycieli. W rezultacie każde województwo ma obecnie kilku trenerów, a większość gmin w Polsce swoich reprezentantów wśród liderów. W ubiegłorocznej edycji programu firma Microsoft zaopatrzyła nauczycieli w 4 tys. pakietów oprogramowania Microsoft Office Professional. Polski program nauczania został przetłumaczony i dostosowany do polskich realiów przez pracowników Zakładu Dydaktyki Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, we współpracy z firmą Intel.

Wśród użytkowników serwera IdN, wśród Waszych przyjaciół, znajomych są osoby, które piszą wiersze, opowiadania, felietony... W 2001 roku ukazał się pierwszy numer MAGAZYNU Kuriera IdN1, zawierający wiersze, felietony i opowiadania osób niepełnosprawnych. W tym roku chcemy przygotować kolejny numer MAGAZYNU, a jeśli tekstów będzie więcej - nawet dwa numery. MAGAZYN to szansa dla tych wszystkich, którzy piszą z potrzeby serca i nie próbują lub nie mogą - z różnych względów - docierać do innych ze swoją twórczością. Jesteśmy przekonani, że w wielu szufladach tkwią piękne wiersze i inne literackie teksty. Chcemy je wyjąć z tych szuflad! W Kurierze IdN1 nie ma możliwości ich zamieszczania; jego celem jest dostarczanie informacji przydatnych środowisku ON w codziennym życiu, pokazujących jego aktywność społeczną i zawodową oraz działalność organizacji pozarządowych związanych ze środowiskiem ON.
Od Was, drodzy Czytelnicy zależy kiedy ukaże się kolejny numer MAGAZYNU. Teksty - wraz z krótkim życiorysem - prosimy nadsyłać na adres Kuriera IdN1 (wyłącznie jako załączniki w edytorze Word!!!). Gorąco zachęcamy, czekamy!

Redakcja Kuriera IdN1 przypomina Czytelnikom, iż oczekuje na informacje o problemach środowiska osób niepełnosprawnych. Interesują nas też krótkie streszczenia artykułów z prasy lokalnej dotyczących problemów ON (należy podawać tytuł czasopisma i datę ukazania się artykułu). Za wykorzystane w Kurierze IdN1materiały przyznawane są nagrody. Materiały należy przesyłać na adres (jako załącznik w formacie Worda): k.karwicka@idn.org.pl lub kryska@idn.org.pl.

Od Was Drodzy Czytelnicy zależy zarówno jakość jak i częstotliwość ukazywania się Kuriera IdN!
Zapraszamy serdecznie do współpracy :-)

W tym numerze Kuriera IdN1 wykorzystano materiały przekazane przez: Józefa Cwielonga, Krzysztofa Markiewicza, Małgorzatę Rupar, Remigiusza Sawickiego, Marka Śpiewankiewicza, Andrzeja Szałacha, Krystynę Wojakowską. Dziękujemy!