© TOWARZYSTWO MUZYCZNE im. EDWINA KOWALIKA
Janusz Skowron urodził się 23 maja 1957 r. w Warszawie, zmarł 27 lutego 2019 r. w Wieliszewie.
Edukację muzyczną rozpoczął w wieku sześciu lat od prywatnych lekcji gry na fortepianie u niewidomej pianistki Stefanii Skibówny, pracującej w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Laskach. W laskowskim Ośrodku w roku 1972 ukończył szkołę podstawową, a otrzymane oceny ugruntowały mu
opinię wybitnego ucznia.
W roku 1976 ukończył liceum im. Władysława IV, a 4 lata później - Szkołę Muzyczną II stopnia im. Józefa Elsnera w Warszawie, w klasie organów.
Jeszcze w trakcie nauki nawiązał kontakt z zespołem perkusisty Kazimierza Jonkisza. Wystąpił z nim na festiwalu Jazz Jamboree w 1980 i uczestniczył w nagraniu pierwszej płyty zespołu zatytułowanej Tiritaka.
W 1981 roku rozpoczął współpracę z zespołem String Connection, założonym przez skrzypka Krzesimira Dębskiego.
W tym czasie grupa biła rekordy popularności, występowała wielokrotnie na festiwalach Jazz Jamboree
i na wszystkich, większych festiwalach jazzowych na świecie.
Janusz Skowron nagrał ze String Connection kilka płyt, m.in. Workoholic, New Romantic Expectation, String Connection Live, które niemal zawsze były jazzowymi płytami roku.
W 1985 r. zainicjował swą działalność w zespole Freelectronic trębacza Tomasza Stańki,
z którym występował na festiwalach w Grecji, Niemczech, Francji, Szwajcarii i na rodzimym Jazz Jamboree.
Działalność ta została zwieńczona nagraniem kilku płyt, m.in. Chameleon, Switzerland, Witkacy Peyotl, Tales For A Girl.
Rok 1990 był początkiem wspólnych twórczych przedsięwzięć Janusza i saksofonisty Zbigniewa Namysłowskiego - lidera kwartetu jazzowego. Ta grupa muzyczna z wielkim powodzeniem
koncertowała w Polsce i za granicą, m.in. w Izraelu, Niemczech i Czechach.
Z Kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego nagrał dwa krążki CD: Without A Talk oraz The Last Concert.
Rok 1997 to kolejny przełom w działalności artystycznej Janusza. Stanowił bowiem początek owocnej współpracy z zespołem "Walk Away" perkusisty Krzysztofa Zawadzkiego.
W zespole tym miał możliwość zagrania ze światowej klasy muzykami jazzowymi: Erickiem Marienthalem, Billem Evansem, Deanem Brownem, Randy Breckerem i Davidem Gilmorem.
Ten okres twórczości został przypieczętowany nagraniem kilku płyt, m.in. Changes i Night Life.
Jak widać, Janusz Skowron współpracował z najwybitniejszymi polskimi muzykami jazzowymi,
oprócz wyżej wymienionych, m.in. z gitarzystą basowym Krzysztofem Ścierańskim, skrzypkiem Maciejem Strzelczykiem, saksofonistą Zbigniewem Jaremką, z kontrabasistą Zbigniewem Wegehauptem, performerem Andrzejem Mitanem, perkusistą Mirosławem Sitkowskim.
W trakcie długoletniej kariery muzycznej nagrywał ponadto z Marylą Rodowicz, Hanną Banaszak, Łucją Prus, Majką Jeżowską, Ewą Bem, Grażyną Łobaszewską, Anną Serafińską, a także z rockowymi grupami Lady Pank i Perfect.
W ostatnich latach przed śmiercią wraz z Apostolisem Anthimosem założył zespół Anthimos Skowron United. Współpracował także z Małgorzatą Markiewicz - młodą wokalistką jazzową, z którą stworzył duet.
Ma w swoim dorobku wiele własnych kompozycji i aranżacji. Uczestniczył w nagraniu ponad 60 płyt. Jego karierze poświęcone zostało hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej Ryszarda Wolańskiego w odcinku 143.
Wielką pasją Janusza, poza muzyką, były najnowsze technologie informacyjne. Komputerem zainteresował się już pod koniec lat 80., jak tylko pojawiły się pierwsze syntezatory mowy i programy udźwiękawiające ekran.
Nie tylko nadążał za szybkim rozwojem sprzętu i oprogramowania, ale stał się prawdziwym mistrzem w użytkowaniu licznych zastosowań komputera.
Ważną rolę w tych zainteresowaniach Janusza odegrał jego przyjaciel, niewidomy informatyk - Marek Kalbarczyk.
Kolejną pasją Janusza była literatura. Książki "połykał" niemal po kilka jednocześnie, posługując się coraz nowocześniejszymi odtwarzaczami.
Chociaż nie był aktywnym politykiem, uważnie śledził zmiany, jakie następowały w demokratyzacji ustroju naszego kraju, korzystając z radia, prasy elektronicznej i internetu.
Największą jednak wartością w żźyciu Janusza był związek z Elżbietą Gutowską-Skowron, który przetrwał 37 lat - żź do ostatnich chwil życia tego wybitnego muzyka. Elżbieta (z wykształcenia dziennikarka) była dla Janusza nie tylko osobą łagodzącą brak wzroku,
ale najlepszym Przyjacielem, stwarzającym warunki dla rozwoju jego wielkiego talentu i realizacji pomysłów muzycznych.
"Korzystanie z nowego sprzętu zaczynało się zwykle od naszego wspólnego dokładnego przeczytania instrukcji, w czasie którego Janusz badał dotykiem wszystkie przyciski, suwaki, pokrętła itp. Uczył się bardzo szybko - był w tym genialny. Potem już działał sam. Dość rzadko zmieniał syntezatory, bo zależało mu przede wszystkim na tym, by mieć komfort grania.
Nowych utworów uczył się na pamięć, słuchając ich wielokrotnie. Nie korzystał ani z nut czarnodrukowych, ani z brajlowskich.
Swoje kompozycje grał na próbach, a któryś z kolegów zapisywał je w postaci nut. Potem inni muzycy przepisywali je dla siebie. Czasem skomponowane utwory wykonywał na instrumencie i nagrywał na dyktafon bądź utrwalał na sekwencerze. Następnie zgrywał je do komputera i tak otrzymane pliki dźwiękowe wysyłał kolegom.
Przygotowując aranżację utworu, nagrywał wszystkie ścieżki brzmień syntezatorowych na sekwencerze. Potem w studiu były one zgrywane na stół mikserski i poddawane dalszej obróbce - ustawianie proporcji brzmień syntezatora, panoramy itp.
A teraz chciałabym się odnieść do problemu wykonawstwa.
Chyba nie wszystkim wiadomo, że utwór jazzowy ma ściśle określoną formę, dokładnie taką samą, jaką mają utwory innych gatunków muzycznych. Improwizacje są dopuszczalne praktycznie jedynie w partiach solowych instrumentów, a i w tym przypadku muszą się one opierać na strukturze utworu i powinny być z nim zgodne. Jedynym wyjątkiem jest free jazz, którego Janusz praktycznie nie uprawiał, pominąwszy drobny i niezbyt istotny epizod z wczesnej młodości. Free jazz dopuszcza daleko idące improwizacje. Janusz nie przepadał za tą odmianą jazzu, chyba że były to nagrania najwybitniejszych przedstawicieli tej formy.
We współpracy Janusza z innymi jazzmanami nie było żadnej taryfy ulgowej. Miał w głowie mnóstwo standardów jazzowych i kompozycji swoich kolegów muzyków. Zawsze z podziwem słuchałam, jak wyciąga te utwory z zakamarków pamięci, siada do instrumentu i po prostu gra."
W celu zademonstrowania wyjątkowych osiągnięć Janusza Skowrona w dziedzinie muzyki jazzowej zamieszczamy za zgodą jego małżonki na naszej witrynie 3 nagrania:
Kill the Raven
Kompozycja powyższa znajduje się na płycie zespołu String Connection pod nazwą "Workoholic" wydanej przez PolJazz w roku 1982.
I Know What I Know
Ta kompozycja Janusza Skowrona pochodzi z płyty "Night Life" zespołu Walk Away.
Płyta jest zapisem koncertu na żywo i została nagrana w 1999 roku. Wydawcą jest Walk Away Records.
Balladella
Trzeci utwór jest wspólną kompozycją Janusza Skowrona, Tomasza Stańki i Apostolisa Anthimosa. Został utrwalony na płycie Tomasza Stańki pod tytułem "Chameleon" wydanej przez firmę fonograficzną Utopia Records (na płycie brak daty wydania).
Osoby, zainteresowane muzyką i mistrzostwem wykonawczym Janusza Skowrona, mogą zapoznać się z innymi utworami, korzystając z poniższych linków do YouTube:
Tutaj jest kompozycja Janusza pod tytułem Primary.
Jest to fragment koncertu zespołu String Connection z 2009 roku, w Fabryce Trzciny w
Warszawie.
"Whistle Walk"
Utwór ten jest nagrany na płycie pt. Chameleon. Został wykonany z Tomaszem Stańko i Anthimosem Apostolisem.
"Here's That Rainy Day" Ten standard jazzowy Janusz Skowron wykonuje z
Małgorzatą Markiewicz (wokal) i Michałem Kulentym (saksofon). Koncert ten
odbył się w Służewskim Domu Kultury w Warszawie, w marcu 2015 roku.