© TOWARZYSTWO MUZYCZNE im. EDWINA KOWALIKA
Jego pierwszymi nauczycielami gry na fortepianie byli wybitni niewidomi muzycy - Włodzimierz Dolański i Włodzimierz Bielajew.
W roku 1945 Edwin podjął naukę w średniej, a potem wyższej szkole muzycznej w Łodzi.
Grę na fortepianie studiował pod kierunkiem znakomitych muzyków: Władysława Kędry, a następnie - Marii Wiłkomirskiej.
W 1953 roku ukończył z odznaczeniem Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Łodzi.
Konkursy pianistyczne i koncerty
W tym samym roku Edwin Kowalik wziął udział w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Bukareszcie, gdzie uzyskał III nagrodę.
Następne dwa lata wypełniły przygotowania do V Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Konkurs ten odbył się w dniach od 21 lutego do 20 marca 1955 roku w Warszawie. Edwin Kowallik doszedł do finału (wówczas był to III etap). Zagrał koncert Chopina e-moll op. 11. Na podsawie punktacji jury z całego przebiegu konkursu uzyskał wyróżnienie.
Młody artysta już w okresie studiów dużo koncertował, ale jego kariera pianistyczna rozpoczęła się na dobre w czasie Konkursu Chopinowskiego i trwała ponad 40 lat.
W 1957 roku reprezentował Polskę na Międzynarodowym Konkursie Pianistyczny w Rio de Janeiro i otrzymał tam VI nagrodę.
Dyplom stwierdzający przyznanie ww. nagrody Edwinowi Kowalikowi jkmożna obejrzeć klikając na poniższy link:
VI nagroda dla Edwina Kowalikaw konkursie pianistycznym w Rio de Janeiro
Na nieszczęście w drodze powrotnej z tego konkursu, niedaleko Łodzi, wydarzył się wypadek samochodowy. W jego następstwie Edwin Kowalik doznał poważnej kontuzji, która na kilka lat wyłączyła go z działalności pianistycznej.
W międzyczasie przekroczył on wiek pozwalający na uczestnictwo w konkursach, które przynosiły atrakcyjne propozycje koncertowe.
Po odzyskaniu sprawności artysta z powodzeniem wznowił działalność pianistyczną. Na jego koncertowym szlaku znajdowały się dziesiątki miast i miasteczek polskich. Wiele również występował
za granicą, w krajach takich jak: Stany Zjednoczone, Kanada, kraje Ameryki Południowej, Niemcy, były ZSRR, była
Czechosłowacja, Austria, Hiszpania i Anglia. W samych tylko Stanach Zjednoczonych był kilkanaście razy.
Oto zdjęcie utrwalające jeden z takich koncertów.
Wykonywał koncerty z orkiestrą i recitale. Chętnie brał udział w występach łączących muzykę z poezją.
Oprócz działalności wirtuozowskiej od 1957 roku Edwin Kowalik angażował się w życie muzyczne niewidomych, pracując jako redaktor i wydawca nut brajlowskich w Polskim Związku Niewidomych (PZN).
Nawiązał współpracę z Towarzystwem im. Fryderyka Chopina, co zaowocowało wydaniem systemem brajla "Dzieł Wszystkich" Fryderyka Chopina, a następnie "Dzieł Wybranych" Karola Szymanowskiego. Obok tych "pomnikowych" pozycji opracował w brajlu liczne podręczniki do nauki gry oraz zbiory nutowe dla
instrumentalistów, chórów i zespołów muzycznych.
W 1960 roku zainicjował wydawanie czasopisma "Magazyn Muzyczny" i był jego wieloletnim redaktorem naczelnym.
Brał udział w jury międzynarodowych konkursów muzycznych organizowanych przez PZN w ramach
współpracy zagranicznej.
Wniósł ogromny wkład w unifikację i rozwój światowej notacji muzycznej niewidomych.
Edwin Kowalik pisał eseje, wspomnienia i liczne artykuły publicystyczne z dziedziny kultury, a zwłaszcza muzyki.
Ponadto komponował drobne utwory fortepianowe, piosenki i pieśni. Do tych ostatnich niekiedy sam pisał słowa.
W 1979 roku uzyskał w Pradze III nagrodę w konkursie kompozytorskim za "Tryptyk na fortepian".
Edwin Kowalik Był wielkim miłośnikiem poezji. Sam również pisał wiersze, które były emitowane przez Polskie Radio.
Nagrał szereg utworów fortepianowych dla Polskiego Radia oraz kilka płyt analogowych, w tym "Piano favorite" (SXL-1088) wydaną przez Pronit oraz "Recital fortepianowy" (SXL-0583) - przez Polskie Nagrania "Muza".
Edwin Kowalik został uhonorowany odznaczeniami muzycznymi i państwowymi. Były to m.in.:
Zostały zrealizowane dwa filmy dokumentalne: "Chopin zapisany brajlem" i "Pamięci Edwina Kowalika".
W ramach Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach działa
Szkoła Muzyczna I stopnia.
Od 18 września 2008 roku jej patronem jest Edwin Kowalik.
Polski Związek Niewidomych opublikował książkę Angeliki Kuźniak "Edwin Kowalik. Życie dźwiękiem pisane".
W "Słowniku Pianistów Polskich" Stanisława Dybowskiego znajduje się obszerny biogram artysty.
W dniu 22 października 2015, po zakończeniu II etapu XVII Międzynarodowego Pianistycznego Konkursu im. Fryderyka Chopina odbyła się gala rozdania pozaregulaminowych nagród specjalnych. Nagrodę im. Edina Kowalika dla najlepszego polskiego uczestnika, który nie został zakwalifikowany do finału, pani Danuta Kowalik wręczyła Krzysztofowi Książkowi. Nagrodę ufundowali państwo Barbara i Roman Popielakowie.
Kliknięcie na poniższy link umożliwi obejrzenie krótkiego filmu, upamiętniającego to wydarzenie.
Uroczyste wręczenie nagrody im. E. Kowalika Krzysztofowi Książkowi
Rok po śmierci muzyka powstało nasze Towarzystwo imienia Edwina Kowalika. Celem Towarzystwa jest wspieranie i upowszechnianie aktywnego uczestnictwa osób niewidomych w dziedzinie muzyki.
W latach 2002-2009 wydaliśmy w wersji brajlowskiej i elektronicznej 31 numerów kwartalnika pt. Nowy Magazyn
Muzyczny wraz z brajlowskim Dodatkiem nutowym, adresowanego głównie do osób niewidomych zajmujących się muzyką i jej miłośników.
Czasopismo to było, i to nie tylko z nazwy, kontynuatorem Magazynu Muzycznego, redagowanego niemal 30 lat przez Edwina Kowalika.
W ramach cyklu "Kącik wspomnień o Edwinie Kowaliku" zostało w wyżej wymienionym kwartalniku opublikowanych 20 artykułów poświęconych patronowi Towarzystwa. Jest w nich wiele informacji o życiu i działalności tego wybitnego artysty i wyjątkowego Człowieka.
Wykaz i teksty tych opracowań znajdują się pod poniższym linkiem:
Kącik wspomnień o Edwinie Kowalilku
Nasze Towarzystwo wydało dwie płyty CD z nagraniami pianisty. Są to:
