Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Wojciech Albert Sowiński urodził się w 1805 roku w Łukaszówce na Podolu. Ojciec był dobrze wykształconym muzykiem, o czym świadczą pełnione przez niego funkcje: najpierw kapelmistrza orkiestry wojskowej, a następnie kapelmistrza i nauczyciela na dworze Stanisława Szczęsnego Potockiego w Tulczynie. On też był pierwszym nauczycielem swojego syna. Gdy chłopiec osiągnął odpowiedni wiek, został wysłany na naukę do Wiedeńskiego Konserwatorium, gdzie studiował u Carla Czernego grę na fortepianie oraz kompozycję i harmonię pod kierunkiem Adalberta Gyrowetza. Przez krótki okres kształcił się także we Włoszech.
Gdy następnie przyjechał do Paryża, był młodym, nieznanym muzykiem. Tak się złożyło, że 25 lutego 1832 roku w Sali Pleyela miał miejsce paryski debiut Fryderyka Chopina. W programie koncertu znalazł się bardzo efektowny utwór - "Grande Polonaise" Friedricha Kalkbrennera w opracowaniu na sześć fortepianów. Dwóm solistom, Kalkbrennerowi i Chopinowi, towarzyszyło więc jeszcze czterech pianistów. Jednym z nich był Wojciech Sowiński. I tak rozpoczęła się jego błyskotliwa kariera wirtuoza. Artysta potrafił zadziwiać publiczność biegłością techniczną i brawurą, a także umiejętnością prowadzenia sentymentalnej kantyleny, co charakteryzowało modny wówczas styl brillant.
W ciągu swojego życia Sowiński odwiedził wiele krajów Europy, dając koncerty i prezentując swoje kompozycje.
W Paryżu Wojciech Sowiński był ponadto cenionym nauczycielem fortepianu i publicystą muzycznym. Zawdzięczamy mu opracowanie pierwszego "Słownika muzyków polskich dawnych i nowoczesnych". Publikacja ukazała się najpierw w języku francuskim, a po kilku latach także po polsku.
Twórczość kompozytorska Wojciecha Sowińskiego obejmuje m.in.: miniatury fortepianowe, Symfonię e-moll, uwertury, dwa koncerty fortepianowe, msze, motety oraz "Oratorium o świętym Wojciechu". Kompozytor zmarł w Paryżu w 1880 roku.
W pamięci naszego narodu przetrwała, skomponowana przez Wojciecha Sowińskiego w Paryżu w 1831 roku, melodia "Hymnu do miłości Ojczyzny". Tekst napisał w 1774 roku Ignacy Krasicki. Krążyła legenda, że natchnieniem do stworzenia wiersza stał się śmiertelny wypadek. Otóż kareta, którą spieszył poeta na Czwartkowy Obiad do króla Stanisława Augusta, potrąciła starego żołnierza. W ostatniej rozmowie żołnierz zdążył przekazać Krasickiemu kilka swoich wspomnień o bitwach, w których brał udział i o swoim uczuciu do Ojczyzny. Głęboko poruszony jego słowami poeta napisał wiersz, który początkowo z inną melodią funkcjonował jako Hymn Szkoły Rycerskiej. Pieśń z muzyką Wojciecha Sowińskiego rozpowszechniła się szybko, stanowiąc nieoficjalny Hymn narodu polskiego w czasie rozbiorów. Na stronie naszej biblioteki pieśń ta zamieszczona została w chóralnym opracowaniu Tadeusza Maklakiewicza.