Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Tadeusz Maklakiewicz był najmłodszym synem Jana Nepomucena i Rozalii Maklakiewiczów, a kompozytorzy - Jan Adam i Franciszek byli jego braćmi.
Urodził się w 1922 roku w Mszczonowie koło Radomia. Ojciec był organistą i kierownikiem chóru w parafii, a także dyrygentem orkiestry dętej na terenie gminy. Podstawy gry na różnych instrumentach i zasady muzyki chłopiec opanował więc w swoim rodzinnym domu.
Po zakończeniu wojny w 1945 roku wyjechał do Krakowa, by studiować prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie podjął naukę w warszawskiej PWSM na Wydziale Kompozycji, kierowanym przez Tadeusza Szeligowskiego.
Po uzyskaniu dyplomu przez pewien okres pełnił funkcje administracyjne w różnych instytucjach, m.in.: w Państwowym Wydawnictwie Muzycznym, w Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego i w Polskim Radiu. Był ponadto jednym z jurorów festiwali: Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, Piosenki w Sopocie i Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
Zasiadał we władzach Stowarzyszenia Autorów ZAiKS i sekcji muzycznej Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego. Był także sekretarzem generalnym Zarządu Polskiego Związku Chórów i Orkiestr.
Większość życia zawodowego Tadeusz Maklakiewicz związał z warszawską Akademią Muzyczną, gdzie pracował ponad 40 lat. Był tam m.in.: kierownikiem Katedry Wychowania Muzycznego, prorektorem oraz w latach 1975-1978 rektorem. Prowadził również zajęcia na Wydziale Wychowania Muzycznego, ucząc kontrapunktu, harmonii i propedeutyki kompozycji. Problemom pedagogicznym poświęcił także wiele artykułów.
Tadeusz Maklakiewicz pozostawił ponad 150 kompozycji różnych form i gatunków. Należą do nich: "Suita Kurpiowska" na sopran i chór mieszany a cappella, "Pieśni tęsknoty" na baryton lub mezzosopran i fortepian, Motet "Credo" na chór a cappella, "Fugi kolędowe" na organy oraz "Epitaphium in memoriam Tadeusz Szeligowski" na orkiestrę symfoniczną. Pisał także utwory instrumentalne i chóralne dla dzieci. Jest autorem opracowań licznych pieśni żołnierskich i patriotycznych.
Najbardziej znanym dziełem Tadeusza Maklakiewicza jest "Msza góralska" na sopran, baryton, chór mieszany i organy. Powstała ona w szczególnych okolicznościach w 1981 roku, a mianowicie z okazji pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny. Na okładce partytury widnieje dedykacja: "Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II z największą czcią". "Msza Góralska" zawiera 7 części, tj. Kyrie, Gloria, Credo, Offertorium, Sanctus, Benedictus i Agnus Dei. Teksty mszalne w języku polskim napisał poeta i gawędziarz z Zakopanego - Adam Pach. Odnajdujemy w nich wyrażenia gwarowe i elementy ludowych pieśni kościelnych. Oto dla przykładu początek Gloria: "Chwała Bogu w wysokościach, Pokój ludziom na niskościach wiekuiście niech słynie! Na przestworzach i na morzach. Hej! W groźnych górach, na ugorach. Boska chwała nie zginie".
Muzyka dzieła przypomina trochę twórczość Karola Szymanowskiego. Maklakiewicz wprowadził do niej elementy folkloru, takie jak: melodie oparte na skali podhalańskiej, charakterystyczne prowadzenie głosów oraz rytm punktowany.
Tadeusz Maklakiewicz zmarł w 1996 roku w Warszawie. W czasie liturgii pogrzebowej wykonany został jeden z ostatnich utworów kompozytora, napisane w 1993 roku "Ave Maria" na sopran i organy.