Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Stanisław Moryto pochodzi z Sądecczyzny. Wyrastał w tradycji muzycznej. Jego ojciec Tadeusz po ukończeniu Salezjańskiej Szkoły w Przemyślu otrzymał posadę organisty w kościele św. Jana Chrzciciela w Łącku. Dla regionu tego działał bardzo aktywnie w dziedzinie kultury. Potrafił skupić wokół siebie liczne grono oddanych współpracowników. Do dziś istnieje powstała z jego inicjatywy orkiestra dęta, która, choć amatorska, prezentuje wysoki poziom artystyczny.
W 1947 roku w Łącku urodził mu się syn Stanisław. Ojciec obrał dla niego karierę muzyka. Początkowo sam uczył go gry na fortepianie i organach, a także improwizacji i harmonii, a następnie posłał go do szkoły muzycznej w Nowym Sączu. W Łącku mieszkał wówczas Feliks Rączkowski. On to poradził rodzicom, aby umieścili chłopca w Państwowym Liceum Muzycznym w Warszawie.
Po ukończeniu tej szkoły Stanisław Moryto zdał egzamin do warszawskiej PWSM, gdzie studiował u Feliksa Rączkowskiego grę na organach i u Tadeusza Paciorkiewicza kompozycję.
Po uzyskaniu dyplomu uczelni muzyk rozpoczął intensywne życie zawodowe. Jest znakomitym wirtuozem organów. Odbył wiele podróży artystycznych, dając koncerty w kraju i za granicą. Dokonał licznych nagrań dla rozgłośni radiowych i wytwórni fonograficznych, na których zarejestrowane są jego recitale oraz własne kompozycje. Przez pewien okres uczył młodzież w średniej szkole muzycznej. Ponadto na warszawskiej uczelni muzycznej pełnił kolejno funkcje: profesora w Katedrze Kompozycji, dziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii muzyki, prorektora i wreszcie w latach 2005-2012 - rektora.
Za swą wszechstronną działalność w dziedzinie muzyki Stanisław Moryto został uhonorowany licznymi nagrodami. Warto wymienić kilka z nich. W 1995 roku otrzymał indywidualną nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Wieloletnie kontakty artystyczne profesora z Legnicą zaowocowały powołaniem Międzynarodowego Festiwalu - "Legnickiego Conversatorium Organowego" i skomponowaniem "Mszy Legnickiej". W 2000 roku przyznano mu Nagrodę Miasta Legnicy. Jest ponadto laureatem Nagrodę im. św. Brata Alberta za całokształt twórczości sakralnej. W roku 2012 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ważną dziedziną działalności Profesora Moryto jest praca nad publikowaniem polskich kompozycji znajdujących się w tabulaturach organowych z XVI i XVII wieku.
Stanisław Moryto posiada ponadto pokaźny dorobek kompozytorski. Wiele spośród jego dzieł zostało docenionych przez jurorów podczas polskich i międzynarodowych konkursów. Dla przykładu można wymienić takie kompozycje jak: "Nokturny" na baryton i orkiestrę kameralną, "Te Deum" na sopran, chór mieszany i wielką orkiestrę dętą, "Święty Boże" na sopran, tenor i chór mieszany, "Veni creator" na organy, "Stabat Mater" na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną oraz "Mszę dziecięcą" na głosy solowe, chór chłopięcy (lub chór żeński) i organy.
Autor bardzo wysoko ceni sobie kompozycje ispirowane folklorem polskim. Są to m.in.: "Siedem pieśni kurpiowskich" na mezzosopran i fortepian, "Pięć pieśni kurpiowskich" na chór mieszany a cappella i "Pięć pieśni kurpiowskich" na chór żeński.
Odwiedzając czasem swoje rodzinne strony, Profesor Moryto ze smutkiem stwierdza:
"W dawnych latach okolice Łącka były dla mnie i wielu innych piękne. Tego piękna już nie ma, zostało zniszczone. Potoki brudne, ryby i raki wyginęły, łąckie sady marnieją, przetrzebiono lasy. Przykro mi, ale to już nie jest mój świat, kiedy to z braćmi łapaliśmy w rzekach pstrągi "na rękę"."
Stanisław Włodzimierz Moryto zmarł po ciężkiej chorobie 5 czerwca 2018 r. w Warszawie.