Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
W miejscowości Weinstadt w pobliżu Stuttgartu znajduje się dom, w którym w 1789 roku przyszedł na świat niemiecki kompozytor - Philipp Friedrich Silcher. W domu tym, z inicjatywy Niemieckiego Związku Chórów, powstało później muzeum poświęcone życiu i twórczości tego muzyka, gdyż był on gorącym orędownikiem śpiewu chóralnego. Najpierw, tak samo jak ojciec, pragnął zostać nauczycielem w wiejskiej szkole, lecz zachęcony przez Karola Marię Webera, wybrał profesję muzyka.
Po ukończeniu studiów na uniwersytecie w Tybindze, w zakresie kompozycji u Conradina Kreutzera i fortepianu u Johanna Nepomuka Hummla, rozpoczął pracę na tej uczelni. W 1817 roku otrzymał tam stanowisko dyrektora muzycznego i pozostał na nim aż do śmierci. Był cenionym pedagogiem. Prowadził zajęcia z kompozycji i innych przedmiotów teorii muzyki. Opracował także bardzo dobry podręcznik do nauki harmonii. Najwięcej czasu poświęcał jednak pracy z chórami.
Silcher był ponadto zapalonym etnografem. Zebrał i opracował wiele niemieckich pieśni ludowych. Wzbogacił w ten sposób repertuar chóralny. Szczególnie popularny wśród zespołów amatorskich stał się jego trzygłosowy zbiór pt. "Dreistimmiges Wuerttembergisches Choralbuch".
W 1829 roku artysta założył chór "Akademische Liedertafel". Chóry "Liedertafel" były męskimi zespołami śpiewaczymi, bardzo popularnymi w Niemczech w XIX wieku, wykonującymi lżejszy repertuar, np. biesiadny.
Silcher Zmarł w Tybindze w 1860 roku.
Największe zasługi położył dla rozwoju amatorskiego śpiewu chóralnego. Jego opracowania i własne kompozycje do dziś znajdują się w repertuarze niemieckich zespołów śpiewaczych. Pozostawił ponadto kilka dzieł instrumentalnych: utwory kameralne i dwie uwertury na dużą orkiestrę, a także wokalne motety religijne.
Po latach z osobą Silchera najbardziej kojarzy się skomponowana przez niego pieśń zatytułowana "Lorelei". Lorelei to wysoka, stroma skała nad Renem w pobliżu Koblencji. Dawniej stanowiła ona punkt orientacyjny dla żeglarzy. Jednocześnie rzeka w tym miejscu niebezpiecznie zwęża się i biegnie skrętami wartkim nurtem. Dlatego statki często rozbijały się tam o skały. Grozy dodawał jeszcze potężny huk znajdującego się w pobliżu wodospadu Galgenbach. Legenda mówi, że ze skały rzuciła się w nurt Renu Lorelei, zdradzona przez kochanka. Zamieniona w syrenę zwodziła pływających po Renie rybaków, by doprowadzić do katastrofy. Motyw legendy wykorzystał w swoim wierszu Heinrich Heine, a muzykę skomponował Philipp Friedrich Silcher. I tak powstała pełna uroku, romantyczna ballada.
Poetycki tekst Heinricha Hajnego był tłumaczony na wiele języków. Na stronie Biblioteki Nut Chóralnych "Lorelei" zaprezentowana jest w języku polskim. Ułatwia to słuchaczom odbiór tej nastrojowej, lirycznej pieśni.