Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w ramach projektu dofinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga
Orlando Gibbons jest jednym z najwybitniejszych kompozytorów, wirginalistów i organistów angielskich późnej epoki Tudorów i wczesnego okresu jakobiańskiego. Urodził się w Oksfordzie w roku 1583. Został ochrzczony 25 XII tego roku. Już jako trzynastoletni chłopiec został śpiewakiem w Chórze Królewskiego Collegium w Cambridge, gdzie jego najstarszy brat Edward pełnił funkcję kapelmistrza. Również drugi brat Orlanda, Ellis Gibbons (1573-1603), był obiecującym kompozytorem, lecz żył bardzo krótko. Orlando zdobywał wykształcenie muzyczne na uniwersytetach w Cambridge i w Oksfordzie, gdzie w 1622 roku uzyskał stopień doktora muzyki. Od około 1615 r. do końca życia zasiadał w Kapeli Królewskiej przy wirginale i organach. Równocześnie sprawował funkcję organisty katedry w opactwie Westminster.
Twórczość kompozytorska Orlanda Gibbonsa jest bogata i różnorodna. Uważa się go za jednego z twórców stylu czysto instrumentalnego. Był mistrzem kontrapunktu, a jednocześnie miał dar komponowania pięknych melodii. Skomponował wiele utworów świeckich i religijnych. Wśród świeckich znajduje się 20 pieśni na głos z instrumentem oraz pieśni wielogłosowe a cappella, ponad 30 fantazji na zespół smyczkowy i 50 utworów wirginałowych.
Orlando Gibbons jest cenionym kompozytorem muzyki Kościoła anglikańskiego. Spośród utworów religijnych chóralnych a cappella należy wymienić: 40 motetów, 17 hymnów oraz dwie msze. Jedna z mszy zawiera piękny utwór "Nunc dimittis".
Bogactwo muzyki barokowej ukazuje szczególnie 25 utworów z gatunku "verse anthem" przeznaczonych na chór i głosy solowe z towarzyszeniem zespołu smyczkowego lub organów. W utworach tych ważna jest duża sprawność solistów, a także rola tekstu.
Pierwszy wydany w Anglii w 1611/1612 r. zbiór utworów na instrumenty klawiszowe (wirginał, klawesyn, klawikord, organy) zatytułowany "Parthenia" zawiera 6 kompozycji Gibbonsa, który był najmłodszym z trzech kompozytorów mających w nim udział.
Orlando Gibbons zmarł w czerwcu 1625 roku w Canterbury, przeżywszy niespełna 42 lata. Jego nagła śmierć spowodowała szerzenie się pogłosek, że zmarł na dżumę, która panowała wtedy w Anglii. Dwaj lekarze, którzy towarzyszyli Gibbonsowi w ostatniej chorobie, chcąc sprostować fałszywe pogłoski, zaprzysięgli dwie kobiety, które dokonały oględzin zwłok i zaświadczyły, że ciało kompozytora nie nosiło żadnych śladów choroby zakaźnej. Aby rozwiać wszelkie wątpliwości, lekarze postanowili doprowadzić do trepanacji czaszki. Po otwarciu czaszki stwierdzili, że powodem śmierci był udar mózgu.
Tylko najstarszy syn Orlanda, Christopher Gibbons, został muzykiem.