Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Mieczysław Surzyński przyszedł na świat w rodzinie, działających w Wielkopolsce już od kilku pokoleń, muzyków kościelnych. Urodził się w 1866 roku w Środzie Wielkopolskiej. Stało się oczywiste, że pierwszych lekcji muzyki udzielać mu będą ojciec i dwaj starsi bracia - Józef i Stefan. Po ukończeniu gimnazjum kształcił się w konserwatorium w Berlinie i w Lipsku, gdzie uczył się gry na fortepianie i organach oraz studiował teorię i kompozycję. Ponadto uzyskał dyplom szkoły muzyki kościelnej w Ratyzbonie.
W roku 1890 Mieczysław Surzyński przez krótki okres zamieszkał w Poznaniu, gdzie pod okiem starszego brata - ks. Józefa - sprawował funkcje organisty katedralnego, dyrygenta chórów i pedagoga.
Następnie rozpoczął wędrówkę do miejscowości, należących wówczas do Rosji, gdzie znajdowały się skupiska Polaków. Były to: Lipawa, Petersburg, Saratów i Kijów. Działał tam jako organista i organizator życia muzycznego.
Ostatnim etapem jego życia stała się Warszawa. Tu pracował kilka lat w Filharmonii Warszawskiej w charakterze dyrygenta chóru, a także jako organista w katedrze św. Jana Chrzciciela. Prowadził ponadto klasę organów i wykładał kontrapunkt w konserwatorium, a także redagował czasopismo "Śpiew kościelny", w którym zamieszczał również swoje własne artykuły.
W 1915 roku na skutek działań wojennych Surzyński dostał się do Rosji jako jeniec cywilny. Do Polski powrócił dopiero po sześciu latach. Nie zmamy jego losów z tamtego okresu, jednak nie ulega wątpliwości, że ciężkie przeżycia niekorzystnie wpłynęły na jego zdrowie i kondycję. Nie mógł już prowadzić życia zawodowego. Zmarł wkrótce potem, bo w 1924 roku w Warszawie.
Mieczysław Surzyński stworzył wiele kompozycji organowych o charakterze koncertowym, był bowiem znakomitym wirtuozem i improwizatorem, występującym w Polsce i innych krajach Europy. Jako pedagog opracował podręcznik do nauki gry na organach i opublikował kilka zeszytów ćwiczeń na ten instrument. Wiele utworów powstało według reguł cecyliańskich z myślą o ich wykorzystaniu w liturgii. Część z nich znalazła się w zbiorze pt. "Rok w pieśni kościelnej". Zbiór obejmuje 5 zeszytów, zawierających m.in. cykle wariacji na tematy polskich pieśni: "Jezu Chryste, Panie miły", "Święty Boże, Święty mocny" i "Kto się w opiekę odda Panu swemu". Pozostawił ponadto wiele przystępnych kompozycji, przeznaczonych dla chórów kościelnych.