Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Mieczysław Kozar-Słobódzki urodził się 1 stycznia 1884 roku w Chocimiu. Był synem urzędnika kolejowego, Stanisława i Joanny z Krzyżanowskich. W czerwcu 1903 roku ukończył gimnazjum klasyczne w Kołomyi. W latach 1907-1908 odbywał służbę wojskową w trzecim półku artylerii w armii austro-węgierskiej w Przemyślu. Następnie zamieszkał w Stanisławowie i ożenił się z Janiną Bardelówną, która udzielała mu pierwszych lekcji muzyki. Wwspólnie organizowali w domu rodzinne koncerty kameralne, a także śpiewali w chórze im. Stanisława Moniuszki.
Podczas I wojny światowej Słobódzki walczył najpierw w armii austriackiej, a następnie w I Brygadzie Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego, gdzie uzyskał stopień majora. W czasie walki o niepodległość Polski przyjął pseudonim Kozar. Po wojnie studiował na uniwersytecie we Lwowie filologię germańską. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel języka niemieckiego w gimnazjach, a po pewnym czasie został powołany na stanowisko dyrektora gimnazjum w Pionkach koło Radomia. Równocześnie zamieszczał artykuły w czasopismach: "Polska Zbrojna" i "Ilustrowany Kurier Codzienny".
W czasie II wojny światowej losy rzuciły Słobódzkiego do Garbatki pod Radomiem, gdzie ukrywał się przed Niemcami, pracując jako drwal w Puszczy Kozienickiej. Po wojnie władze PRL-u skierowały go do Świdnicy. Organizował tam życie kulturalne, a także pierwszą polską szkołę średnią na tym terenie. Przez rok pełnił funkcję dyrektora tej szkoły, lecz został usunięty ze stanowiska, ponieważ władzom nie podobała się jego legionowa przeszłość.
Słobódzki był kompozytorem popularnych piosenek żołnierskich, m.in.: "Maszerują chłopcy, maszerują", "Wieczorny apel", "Witaj, komendancie" i "Los żołnierski". Sławę przyniosła mu piosenka pt. "Rozkwitały pąki białych róż".
Słobudzki tworzył także muzykę kabaretową i teatralną. Przed wojną współpracował z warszawskimi kabaretami "Czarny Kot" i "Qui pro quo". Zaprzyjaźnił się wtedy z Julianem Tuwimem i skomponował melodię do kilku jego wierszy dla dzieci. Po wojnie pisał muzykę sceniczną dla teatru w Świdnicy, np. do sztuk: "Świerszcz za kominem" wg Karola Dickensa i "Balladyna" Juliusza Słowackiego. Skomponował ponadto muzykę do kilku słuchowisk Polskiego Radia. Zmarł 3 stycznia 1965 roku w Świdnicy.