Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Prof. dr hab. Maria Wacholc jest pedagogiem i teoretykiem muzyki, autorką podręczników i licznych publikacji. Urodziła się w 1943 roku w Wyrzysku. Naukę muzyki rozpoczęła w 1951 roku w swoim rodzinnym mieście, pobierając przez 4 lata prywatne lekcje fortepianu u Czesława Dyląga, utalentowanego muzyka rozrywkowego. Po ukończeniu szkoły podstawowej chciała kontynuować naukę fortepianu w Państwowym Liceum Muzycznym w Bydgoszczy. Jednak komisja egzaminacyjna zaproponowała jej wydział instruktorski (został on później przemianowany na wydział pedagogiczny, a następnie na wydział wychowania muzycznego). Rodzice, zmartwieni tym, że ukończenie takiego kierunku nie zapewni córce przyszłości, umieścili ją w Technikum Odzieżowym w Gdyni. Wkrótce okazało się, że i w tej sytuacji było możliwe dalsze kształcenie muzyczne.
W wywiadzie, jakiego Maria Wacholc udzieliła Zofii Peret-Ziemlańskiej, opowiadała:
"W technikum, podczas dużej przerwy, często bywałam z koleżankami w sali gimnastycznej, w której stało pianino. Moje koleżanki tańczyły, ja grałam im różne, modne wówczas piosenki. Zwróciło to uwagę wychowawczyni internatu, pani Lipskiej, żony profesora matematyki. Udała się więc do dyrektora Państwowej Szkoły Muzycznej - Stefana Hirscha, który na jej prośbę, mimo iż rozpoczął się rok szkolny, przyjął mnie do I klasy działu młodzieżowego na fortepian".
Po ukończeniu nauki w Gdyni Maria Wacholc kontynuowała kształcenie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Gdańsku-Wrzeszczu na Wydziale Pedagogicznym, który ukończyła w 1965 roku, uzyskując równocześnie dyplom w klasie fortepianu. Następnie zdała egzamin do Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Studiowała na wydziałach: Wychowania Muzycznego (1965-1969) oraz Kompozycji, Teorii i Dyrygentury (1969-1973). Jeszcze w trakcie studiów w zakresie teorii muzyki podjęła prowadzenie zajęć dydaktycznych na uczelni oraz w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. F. Chopina w Warszawie (ul. Bednarska 11), ucząc głównie kształcenia słuchu, harmonii i zasad muzyki.
W 2001 roku Maria Wacholc otrzymała stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Oprócz nauczania na studiach dziennych prowadziła zajęcia z metodyki czytania nut głosem oraz seminarium pracy dyplomowej na Podyplomowych Studiach Pedagogiki Kształcenia Słuchu i Audycji Muzycznych.
Równolegle z pracą pedagogiczną zajmowała się działalnością naukową oraz publicystyką, koncentrując swoje zainteresowania na zagadnieniach związanych z muzyką chóralną i religijną oraz z nauczaniem kształcenia słuchu w szkolnictwie muzycznym i muzyki w szkolnictwie ogólnokształcącym.
W 1987 roku uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie teorii muzyki, na podstawie rozprawy pt. "Jan Adam Maklakiewicz", natomiast w 1997 roku kwalifikacje naukowe II stopnia na podstawie dwutomowej monografii, poświęconej życiu i twórczości ks. Antoniego Chlondowskiego.
Maria Wacholc jest ponadto autorką programów nauczania kształcenia słuchu i zasad muzyki oraz podręczników dla szkół muzycznych. Warto tu wspomnieć, że praca magisterska, którą obroniła w 1973 roku, była wstępną wersją jej pierwszego podręcznika pt. "Czytanie nut głosem I-III". W swoim dorobku posiada także liczne publikacje przeznaczone dla szkół ogólnokształcących oraz zbiory utworów chóralnych. Z myślą o szerokim kręgu odbiorców opracowała "Śpiewnik polski", zawierający ponad sto polskich pieśni w układzie na śpiew i fortepian, podanych w porządku chronologicznym i z komentarzem historycznym.
Warto zaznaczyć, że niektóre publikacje Marii Wacholc wydane zostały także w wersji brajlowskiej ("Solfeż elementarny I-VI", "Czytanie nut głosem I-III", "Śpiewnik polski"). Ponadto na stronie naszej biblioteki znajduje się kilka utworów w opracowaniu tej autorki, m.in. psalmy Mikołaja Gomółki i kolędy.
W 2012 roku Maria Wacholc otrzymała tytuł profesora sztuk muzycznych. Została uhonorowana m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (2002), Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2007) i Odznaką honorową - Zasłużony dla Kultury Polskiej (2010).