Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Luigi Bordese był kompozytorem romantycznym. Urodził się w 1815 roku w Neapolu. Studiował w tamtejszym konserwatorium muzycznym.
Neapol był znaczącym ośrodkiem kulturalnym, w którym wciąż obecne było zamiłowanie do sztuki operowej oraz tradycje pięknego śpiewu - bel canto. A zatem Bordese po uzyskaniu odpowiedniego wykształcenia także planował poświęcić się komponowaniu dzieł scenicznych. Na początku kariery udał się do Turynu z zamiarem wystawienia w miejscowym teatrze swojej pierwszej opery pt. "Zelimo i Zoraide". Jednakże dzieło młodego, nieznanego kompozytora nie wzbudziło zainteresowania publiczności i wkrótce przestano je grać.
Po tej porażce Bordese wyjechał do Paryża, aby tam spróbować szczęścia. Warto wiedzieć, że w XIX wieku Paryż stał się kulturalną, a więc i muzyczną, stolicą Europy. Przybywali do niego kompozytorzy różnych narodowości, wśród nich także twórcy wokalno-instrumentalnych dzieł scenicznych. Bordese miał nadzieję, że tym razem jego opery spotkają się z pozytywnym przyjęciem. Tymczasem i tu czekały go niepowodzenia.
Po tych złych doświadczeniach artysta zrezygnował z twórczości na potrzeby teatru i poświęcił się pracy pedagogicznej. Zajął się kształceniem śpiewaków. Swoją wiedzę i doświadczenie utrwalił w kilku podręcznikach do nauki śpiewu.
Nie zaprzestał jednak komponowania. Zmienił jedynie rodzaj twórczości. Jego dorobek obejmuje utwory sakralne, w większości chóralne, do tekstów łacińskich: msze ("Missa de Santa Elisa", "Missa brevis", "Requiem"), motety ("Ave Maria", "Ave verum Corpus", "O salutaris Hostia", "Domine, salvam fac") oraz hymny i psalmy.
Skomponował także oratorium, do którego libretto w języku francuskim napisał Edouard Plouvier. Jest ono zatytułowane "David chantant devant Saule", co można by przetłumaczyć: "Dawid śpiewa Saulowi". Inspiracją dla tego dzieła stał się fragment biblijnego tekstu, w którym czytamy o tym, jak Dawid uspokajał swoją muzyką opanowanego przez złego ducha króla Saula: "Kiedy Dawid grał na cytrze, "Saul doznawał ulgi, czuł się lepiej, a zły duch odstępował od niego". (1sm).
Dawid - bohater oratorium Bordese'a śpiewa i w ten sposób leczy duszę króla Saula.
Oprócz utworów religijnych Luigi Bordese pozostawił pewną liczbę świeckich pieśni solowych i duetów z towarzyszeniem fortepianu. Styl jego twórczości jest romantyczny. Szczególnie zachwyca melodyjność, łagodność i piękna harmonia.
Kompozytor zmarł w Paryżu w 1886 roku.