Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Na terenie Lombardii znajduje się średniej wielkości miasto, Viadana. Jak wiele włoskich miejscowości, jest ono bardzo stare i piękne. W naszych czasach jego wizytówką stał się, zbudowany w 1972 roku, "Stadio Luigi Zaffanella", nazwany tak na pamiątkę tragicznie zmarłego kapitana miejscowej drużyny piłkarskiej. Ale świat muzyczny kojarzy miasto Viadana chyba przede wszystkim z kompozytorem, który tam się urodził kilka wieków temu.
Lodovico Grossi da Viadana urodził się w 1560 roku. Właściwie nazywał się Lodovico Grossi, lecz po wstąpieniu do zgromadzenia franciszkanów, zgodnie ze zwyczajem zakonników, przyjął miano Lodovico da Viadana. W zgromadzeniu przez wiele lat pełnił ważne i odpowiedzialne funkcje. Zaś jako dobrze wykształcony muzyk prowadził chóry w wielu kościołach Księstwa Mantui i poza jego granicami.
Lodovico da Viadana był ponadto wybitnym kompozytorem. Stworzył polifoniczne dzieła sakralne: msze, motety, psalmy, magnificaty i lamentacje.
Trzeba jednocześnie podkreślić, że Lodovico da Viadana działał na przełomie dwóch epok - renesansu i baroku, co znalazło odbicie w jego późniejszej twórczości. Daje się w niej zauważyć stopniowe odchodzenie od renesansowej polifonii a cappella na rzecz śpiewu z akompaniamentem instrumentalnym. To właśnie on zapoczątkował w muzyce sakralnej styl, zwany monodią akompaniowaną. Pozostawił, wydany w 1602 roku w Wenecji, zbiór utworów pt. "Cento Concerti Ecclesiastici". Cykl ten obejmuje 40 utworów jednogłosowych oraz 60 dwu- trzy- i czterogłosowych z towarzyszeniem basso continuo.
Technika basso continuo zapoczątkowana została pod koniec XVI wieku we Włoszech w wyniku procesu odchodzenia od równorzędnego traktowania głosów. Ustalił się specjalny sposób zapisywania partii akompaniamentu. Nutami notowano linię melodyczną basu, stanowiącą podstawę harmoniczną utworu. Od zdolności improwizacyjnych wykonawcy zależało więc dopełnianie akordów. Kompozytorzy zazwyczaj dopisywali obok nut cyfry podpowiadające, jak można to zrobić (np. cyfra 4 oznaczała kwartę i przy nucie C1 odpowiadała dźwiękowi F1). Partia basso continuo była realizowana przez instrumenty klawiszowe lub szarpane.
Muzyka sakralna Lodovica da Viadany wywarła duży wpływ na twórczość kompozytorów niemieckich, takich jak: Michael Praetorius, Johann Schein i Heinrich Schuetz.
Artysta jest ponadto autorem kilku utworów świeckich - sinfonii i pieśni. Zmarł 2 maja 1627 roku w Gualtieri.