Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Józef Rafalski urodził się w 1898 roku w Lubartowie k. Lublina. Już we wczesnym dzieciństwie bardzo interesował się muzyką i pragnął nauczyć się grać na jakimś instrumencie. Toteż po ukończeniu szkoły elementarnej udało się go umieścić w szkole muzycznej w Lublinie, gdzie pod kierunkiem znanego pedagoga - Wacława Grudzińskiego uczył się gry na skrzypcach. Następnie kształcił się w konserwatorium muzycznym w Warszawie.
Po zakończonej edukacji osiadł na stałe w swoim rodzinnym mieście. Z zaangażowaniem zabrał się do pracy w niepodległej Polsce. Był człowiekiem niezwykle aktywnym, zarówno jako nauczyciel, jak i działacz społeczny. Pracował w lubartowskich szkołach, ucząc muzyki. Prowadził tam chóry oraz zespoły instrumentalne, m.in. kwartet smyczkowy w gimnazjum. Współpracował z nauczycielami szkół wiejskich, zakładając zespoły instrumentalne i śpiewacze.
Działał ponadto w Kole Polskiej Macierzy Szkolnej, a także w Polskim Towarzystwie Miłośników Sztuki w Lubartowie. Kierował tam sekcją muzyczną, w ramach której opracowywał repertuar na wieczory wokalno-muzyczne i komponował muzykę do spektakli teatralnych. Przez pewien czas kierował Chórem "Lutnia". Prowadził również amatorskie zespoły instrumentalne, powstające przy różnych stowarzyszeniach.
Dla potrzeb prowadzonych przez siebie zespołów opracowywał, a także komponował utwory, z którymi mogły one występować podczas uroczystości kościelnych i świeckich. Były to: pieśni ludowe, patriotyczne, kolędy i pieśni wielkopostne.
Aby wzbogacić repertuar zespołów śpiewaczych, Józef Rafalski odwiedzał okoliczne wsie i zbierał ludowe piosenki, zapisując słowa oraz melodie zasłyszane od najstarszych mieszkańców. Następnie opracowywał je, najczęściej na czterogłosowy chór mieszany.
Józef Rafalski zmarł w 1941 roku w swoim rodzinnym Lubartowie. Przyczyną przedwczesnej śmierci był atak serca. Zapamiętano go jako człowieka spieszącego potrzebującym z pomocą, który żył dla muzyki i dla ludzi.
Pozostawił zbiory pieśni, m.in.: "Śpiewnik lubelski" (opracowania pieśni ludowych), "Śpiewnik szkolny" (kompozycje własne do wierszy Marii Konopnickiej, np. utwór "Chodziły tu Niemce"). Natomiast w 1937 r. jego kompozycje kolęd i pieśni wielkopostnych zostały wydane jako bezpłatny dodatek do Kroniki Muzycznej Organistów Diecezji Lubelskiej.