Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Johannes Eccard wywodzi się z kręgu niemieckich kompozytorów protestanckich. Urodził się w 1553 roku w Muehlhausen na terenie Turyngii. Pierwsze umiejętności muzyczne zdobywał bardzo wcześnie, śpiewając w kapeli dworskiej w Weimarze. W latach 1571-1573 trafił do kapeli księcia Bawarii w Monachium, gdzie miał okazję uczyć się kompozycji u słynnego Orlanda di Lasso. Następnie na pewien czas wyjechał do Wenecji w celu dalszego kształcenia. Najlepszymi nauczycielami muzyki byli tam wówczas: Andrea Gabrieli, Claudio Merulo i Gioseffo Zarlino.
Po powrocie do Niemiec, już jako dojrzały muzyk, Eccard podejmował prace w charakterze organisty i kantora w Muehlhausen, Augsburgu i Królewcu. W ostatnich latach pełnił funkcję kapelmistrza na dworze książęcym w Berlinie, gdzie zmarł w 1611 roku.
Twórczość Eccarda obejmuje zarówno muzykę świecką (madrygały i pieśni), jak i religijną (msze, motety oraz pieśni protestanckie, tzw. "Geistliche Lieder", czyli pieśni nabożne). Niektóre utwory religijne w transkrypcji organowej znajdują się w tabulaturach organowych - Pelplińskiej i Toruńskiej, zwanej też Tabulaturą Johannesa Fischera z Morąga.
Pieśni Eccarda do dziś można spotkać w protestanckich śpiewnikach. Pośród kompozycji, w których można rozpoznać wpływ polifonii szkoły weneckiej, jest pięciogłosowy "Magnificat".
Fragmenty Ewangelii poświęcone Maryi w tym Magnificat należą do najczęściej opracowywanych muzycznie tekstów biblijnych. Przekonanie, że podczas spotkania z Elżbietą Maryja śpiewa, narzuca się bardzo często: "Magnificat anima mea Dominum" ("Wielbi dusza moja Pana") (Łk 1,46). Kantyk ten otrzymał najpierw chorałową melodię i był wykonywany jako radosny śpiew dziękczynny w trakcie nieszporów.
Tekst "Magnificat" był natchnieniem dla wielu kompozytorów i bardzo wcześnie stał się samodzielnym utworem. Jednym z najstarszych jest pochodzący z XV wieku trzygłosowy "Magnificat" polskiego kompozytora, Mikołaja z Radomia a najsłynniejszym - "Magnificat D-dur" Jana Sebastiana Bacha.
"Magnificat" Johannesa Eccarda wszedł do repertuaru Zespołu Signum dzięki pasji odnajdywania i gromadzenia wartościowych i mało znanych kompozycji przez Stanisława Głowackiego. On również przetłumaczył z języka niemieckiego i opracował na podstawie poetyckiego przekładu Franciszka Karpińskiego polski tekst. W Bibliotece Nut Chóralnych ten piękny utwór zamieszczony został w kategorii pieśni adwentowych.