Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Kompozytor i organista Hans Leo Hassler pochodził z Norymbergi. Tam w 1564 roku w rodzinie luterańskiego organisty przyszedł na świat.
Norymberga była wówczas centrum niemieckiego renesansu, promieniującym na życie kulturalne całej Europy. Działalność artystów w dziedzinie malarstwa i rzeźby oraz budownictwa instrumentów muzycznych docierała do wielu miejsc. Pozostawiła swoje ślady również w Polsce. Ołtarz Wita Stwosza w Kościele Mariackim, Dzwon Zygmunta, wykonany przez Hansa Behama, organy w Krakowie i Olkuszu, zbudowane przez Hansa Hummla - to tylko niektóre dzieła norymberskich mistrzów.
Po latach dzieciństwa spędzonych w Norymberdze Hans Leo Hassler wyjechał do Wenecji, gdzie zdobywał wykształcenie muzyczne. Jego nauczycielem był m.in. kompozytor i mistrz sztuki organowej - Andrea Gabrieli. Po powrocie z Wenecji Hassler zamieszkał w Augsburgu. Otrzymał tam stanowisko organisty i kapelmistrza na dworze książąt Fuggerów. W roku 1602 cesarz Rudolf II nadał mu tytuł Nadwornego Kapelmistrza i Restauratora Instrumentów Muzycznych.
Życie zawodowe Hasslera jako muzyka odznaczało się renesansową wszechstronnością. Był nie tylko świetnym kompozytorem, doskonałym improwizatorem i wirtuozem-organistą, ale także cenionym pedagogiem. Ponadto zajmował się oceną brzmienia instrumentów i budową organów. Odbywał w związku z tym wiele podróży po Europie. Pod koniec życia planował jeszcze budowę nowych organów w kościele zamkowym w Dreźnie. Jednak pogarszający się stan zdrowia nie pozwolił mu na realizację tego przedsięwzięcia. Artysta zmarł na gruźlicę w 1612 roku we Frankfurcie nad Menem.
Styl twórczości Hasslera ukształtował się pod wpływem mistrzów szkoły weneckiej, dzieł Orlanda di Lasso oraz muzyki kompozytorów niemieckich. Artysta pozostawił wielogłosowe kompozycje religijne do tekstów łacińskich, napisane w technice polichóralnej. Są to m.in.: zbiór motetów "Cantate Domino" (w tym motet: "Dixit Maria ad angelum"); ponadto psalmy, np.: "Domine Dominus noster" (ps 8), "Beati omnes" (ps 128) i "Laudate Dominum" (ps 150). Napisał również 8 łacińskich mszy oraz zbiór luterańskich pieśni, pt. "Psalmen und Geistliche Lieder".
Hassler komponował także pieśni świeckie oraz tańce.
W okresie renesansu tańce jako formy instrumentalne weszły do muzyki artystycznej. Wśród wydawców nut powstał zwyczaj łączenia w pary tańców skontrastowanych pod względem tempa i metrum. Przykładem takich par mogą być: pavana i gagliarda, passamezzo i saltarello czy niemieckie - danz i nachdanz. Taka praktyka zapoczątkowała powstanie cyklicznej formy, jaką była suita barokowa. Mistrzami tej formy muzycznej byli klawesyniści francuscy oraz Jan Sebastian Bach.
Znany jest utwór Hasslera zatytułowany "Tanzen und Springen". Tekst napisany został w języku niemieckim, muzyka zaś przypomina włoski taniec - leciutki i śpiewny. Umieszczony na stronie Biblioteki Nut Chóralnych, utwór ten ma polski tytuł "Tańczmy ochoczo" i polski tekst, który dobrze oddaje żartobliwy charakter pieśni.