Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Charles Gounod urodził się w Paryżu 17 czerwca 1818 roku. Wychowywał się w rodzinie artystycznej. Ojciec był malarzem, matka zaś pianistką. W wieku pięciu lat Charles stracił ojca i wzrastał już tylko pod opieką matki, która też była jego pierwszą nauczycielką muzyki. W osiemnastym roku życia wstąpił do paryskiego konserwatorium, gdzie kształcił się w grze na fortepianie, a także w dziedzinie kompozycji i kontrapunktu. Profesorowie uczelni wysoko ocenili talent kompozytorski Charlesa i zgłosili jego pracę dyplomową, tj. kantatę "Fernand" do prestiżowej nagrody "Prix de Rome".
"Prix de Rome" jest francuską nagrodą ustanowioną jeszcze w czasach Ludwika XIV dla wybitnych artystów. Od roku 1803 przyznawaniem jej zajmowała się "Academie des Beaux-Arts". Dopiero od XIX wieku do nagrody można było zgłaszać również muzyków. Gounod nagrodę otrzymał. Stanowiło ją stypendium, zapewniające trzyletni pobyt w Rzymie wraz z pokryciem wszelkich kosztów utrzymania.
W tym ważnym ośrodku muzycznym młody kompozytor pilnie studiuje dzieła renesansowej i barokowej polifonii. Szczególnie twórczość Palestriny budzi jego zainteresowanie. Następnie odwiedza Wiedeń, gdzie nawiązuje znajomość z Mendelssohnem. Słucha wielkich dzieł Bacha i to staje się dla niego inspiracją do podjęcia twórczości religijnej. W Paryżu zostaje organistą i kierownikiem muzycznym w kościele Stowarzyszenia Misjonarzy Zagranicznych. Następnie otrzymuje stanowisko dyrygenta największego chóru męskiego - "Orpheon la Ville de Paris". Dla tego zespołu powstają pierwsze kompozycje sakralne.
Gounod staje się cenionym artystą i organizatorem życia muzycznego w Paryżu. W roku 1870 wyjeżdża do Londynu, gdzie zakłada, istniejący do dziś, "Royal Choral Society". Po czterech latach na stałe powraca do Francji.
Twórczość religijna Charlesa Gounoda obejmuje msze ("Messe solennelle de Sainte Cecile"), oratoria ("Te Deum", "Stabat Mater"), motety i pieśni. Jego słynne "Ave Maria" stało się najczęściej wykonywanym utworem podczas uroczystości ślubnych. Gounod zanotował: "Ave Maria jest medytacją religijną, opartą na pierwszym preludium C-dur z "Das Wohltemperierte Klavier" Jana Sebastiana Bacha". Piękna i śpiewna melodia tej pieśni zbliża ją do charakteru twórczości świeckiej kompozytora.
Drugim nurtem twórczości Gounoda są dzieła operowe. Kompozytor zachwycił się śpiewem Pauline Viardot i to zapoczątkowało okres jego współpracy z paryskim teatrem dramatycznym. Warto tu wspomnieć, że Pauline Viardot była serdeczną przyjaciółką Fryderyka Chopina. Ona to wykonała partię sopranu w mozartowskim "Requiem" w dniu jego pogrzebu.
Charles Gounod uważany jest za twórcę opery lirycznej, w której na pierwszy plan wysuwają się wewnętrzne przeżycia, zwłaszcza miłosne rozterki i moralne dylematy bohaterów, a w muzyce dominuje prostota, śpiewność i nastrojowość. Dziełami takimi są m.in.: "Safo", "Romeo i Julia" oraz "Faust". Na motywach tej ostatniej opery polski skrzypek i kompozytor Henryk Wieniawski oparł swój wirtuozowski utwór pt. "Fantazja brillante" op. 20.
W 1893 roku Gounod pisze swoje ostatnie dzieło, - "Requiem". Jest to piękny, głęboko poruszający utwór na chór, orkiestrę i solistów. W tym samym roku w Paryżu 18 października kompozytor umiera.