Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
W Bibliotece Nut Chóralnych znajduje się kolęda zatytułowana "Zaśnij, Dziecino". Autorem, napisanej w stylu Mazurków Chopina, lirycznej melodii jest Antoni Uruski. Ten zapomniany już dzisiaj muzyk był utalentowanym pianistą, a także kompozytorem utworów religijnych i świeckich.
Przyszedł na świat w Stanisławowie w 1872 roku. Studia muzyczne odbywał w Krakowie pod kierunkiem Władysława Żeleńskiego i w Pradze u Josefa Ferstera.
Był znakomitym wykonawcą repertuaru pianistycznego, zwłaszcza utworów Fryderyka Chopina. Koncertował w wielu miastach Europy i planował podróże artystyczne po Stanach Zjednoczonych. Był u początku świetnie zapowiadającej się kariery wirtuoza fortepianu. Porzucił ją jednak pod wpływem tragicznych przeżyć, związanych ze śmiercią ukochanej żony.
Ostatecznie Antoni Uruski skoncentrował się na pracy pedagogicznej i działalności społecznej. Jako pedagog zajmował się kształceniem muzycznym przyszłych nauczycieli, pracując w seminariach: w Rzeszowie, Krośnie, Lwowie, Stanisławowie i Czortkowie. Do Rzeszowa przybył w 1903 roku. Dla tego miasta stał się postacią wielce zasłużoną, gdyż sprawił, że zaczęło ono tętnić życiem muzycznym. Skupił wokół siebie ludzi zainteresowanych tą dziedziną sztuki, udostępniając im bezinteresownie własne mieszkanie, fortepian i bibliotekę nut. Ożywił działalność Towarzystwa Muzycznego, a ponadto założył Rzeszowskie Towarzystwo Śpiewacze Lutnia, w ramach którego powstały chóry (męski, żeński i mieszany) oraz istniejąca do dziś szkoła muzyczna. Był autorem licznych opracowań i kompozycji dla potrzeb różnego rodzaju chórów amatorskich.
Antoni Uruski pozostawił także własne kompozycje, które w początkach XX wieku były znane i wykonywane na terenie Galicji. Z utworów religijnych można wymienić: oratorium pasyjne "Eli, Eli, lama sabathami" oraz kantaty "Stabat Mater" i "Surrexit Dominus". Do kompozycji świeckich należą utwory fortepianowe, pieśni solowe i muzyka sceniczna do tragedii Sofoklesa "Elektra".
Antoni Uruski swoją działalność traktował jak misję. Był człowiekiem głęboko religijnym i patriotą. Posiadał wielką wrażliwość artystyczną i nigdy nie przeszedł obojętnie obok ludzkiej biedy.
Umarł w Czortkowie (obecnie Ukraina) w 1934 roku. Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.