Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Biblioteka nut chóralnych przygotowana przez Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika
Anton Bruckner był człowiekiem cichym i bardzo skromnym, nawet nieśmiałym, często lekceważonym przez otoczenie z powodu niezbyt atrakcyjnego wyglądu i ubierania się na sposób austriackich wieśniaków. A przecież był to genialny kompozytor, dyrygent i organista.
Urodził się w Ansfelden koło Linzu 1824 roku w rodzinie wiejskiego nauczyciela. Ojciec był ponadto organistą w miejscowym kościółku i prowadził chór parafialny. Anton od najmłodszych lat śpiewał więc w chórze. Był bardzo zdolny i już w wieku dziesięciu lat potrafił zastąpić ojca przy organach. Kształcił się najpierw w seminarium nauczycielskim w Linzu i wydawało się, że pójdzie w ślady ojca. Lecz po niedługim czasie porzucił zawód nauczyciela i opuścił rodzinną wioskę, by poświęcić się muzyce.
W tym celu udał się do leżącego między Linzem a Wiedniem Sankt Florian, gdzie otrzymał stanowisko organisty w opactwie augustianów. Kochał śpiew kościelny. Zakładał i prowadził chóry. Uzupełniał również wykształcenie muzyczne w konserwatorium w Wiedniu. Wkrótce dał się poznać jako doskonały improwizator i wirtuoz gry na organach. Koncertował nie tylko w Austrii, ale także w Londynie i Paryżu.
Od roku 1868 Bruckner zamieszkał w Wiedniu, gdzie pełnił funkcję profesora konserwatorium. Prowadził klasę organów, a także uczył kontrapunktu i harmonii. Był ponadto organistą w kapeli dworskiej.
Anton Bruckner był kompozytorem późnego romantyzmu. Do historii muzyki przeszedł jako twórca dziewięciu monumentalnych symfonii, w których nawiązał do tradycji klasyków wiedeńskich, zwłaszcza Beethovena, nadając im jednocześnie romantyczną treść, poprzez zastosowanie nowszej harmonii i instrumentacji.
Drugim nurtem twórczości Brucknera jest muzyka sakralna. Kompozytor kształtował swój indywidualny styl pod wpływem dzieł starych mistrzów, austriackiej pieśni religijnej i współczesnej mu harmonii. Pozostawił dzieła wokalno-instrumentalne: 8 mszy, Requiem d-moll, Te Deum, Magnificat, psalmy, motety oraz hymny ("Pange lingua", "Veni Creator", "Tota pulchra es Maria"). Część utworów napisana została na chór mieszany a cappella i te najbardziej ukazują głęboką religijność autora. Spokojne, kontemplacyjne i bardzo melodyjne, są prawdziwą modlitwą. Należą do nich motety: "Pange lingua", "Tantum ergo", "Locus iste" czy "Ave Maria".
Anton Bruckner umarł w Wiedniu w 1896 roku. Pragnął być pochowany w Sankt Florian. I tak się też stało. Trumna z jego ciałem spoczęła w krypcie pod wielkimi organami, na których mistrz grał podczas nabożeństw. "Umarł Boży muzykant" - mówili ludzie. Pozostawił piękną muzykę, a na nutach swoich religijnych utworów inicjały: A M D G, co oznacza: Ad maiorem Dei gloriam (na większą chwałę Bożą).