Opisywany pionizator jest urządzeniem wielofunkcyjnym przeznaczonym do wspomagania i rehabilitacji osób z dysfunkcją kończyn dolnych (paraplegików).Założono przynajmniej częściowe zachowanie sprawności kończyn górnych, oraz mięśni kręgosłupa. W przypadku
znacznie poszkodowanych inwalidów potrzebna jest pewna pomoc przy trudniejszych działaniach. Wyeliminowano jednak potrzebę wysiłku fizycznego ze strony osoby pomagającej, tak że może być nią drugi inwalida (na wózku), osoba starsza lub dziecko.Przyjęto że pionizator ma służyć w zasadzie osobom nie pracującym zawodowo, tak że czas potrzebny do przeprowadzania poszczególnych czynności nie ma większego znaczenia. Znacznie ważniejsze jest maksymalne usamodzielnienie się inwalidy.
PIONIZACJA:
Zasadniczym przeznaczeniem opisywanego urządzenia jest podniesienie osoby niepełnosprawnej z pozycji siedzącej (np. z wózka inwalidzkiego) i ustawienie jej w pozycji stojącej.
Osoba ta może pozostawać w tej pozycji przez dowolnie długi okres czasu ograniczony tylko ogólnym zmęczeniem. Celem powyższego działania jest odciążenie pośladków pacjenta, co umożliwia gojenie trudno leczących się odleżyn, często powstających na guzach kulszowych. Ponadto pozostawanie przez dłuższy czas w wyprostowanej pozycji stojącej zmniejsza lub usuwa napięcie spastyczne występujące u osób cierpiących na choroby neurologiczne, które to choroby są najczęstszą przyczyną niesprawności kończyn dol
Postawione zadanie spełniono stabilizując położenie stóp i kolan pacjenta, oraz działając odpowiednio ukierunkowaną siłą na jego miednicę. Uniknięto oddziaływania na kręgosłup i pas barkowy, ponieważ jest to przykre dla pacjenta, a nawet może być niebezpieczne, gdyż powodując nienaturalny rozkład naprężeń w kręgosłupie - co w razie poważnego osłabienia mięśni kręgosłupa - g
rozi uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Jest to bardzo poważne zagrożenie ponieważ prowadziłoby do dalszego pogłębienia kalectwa. Ograniczenie się do oddziaływania tylko na miednicę wymaga oczywiście zachowania w jakimś zakresie sprawności mięśni kręgosłupa.Siła przykładana czasie podnoszenia pacjenta musi działać pod innym kątem niż siła utrzymująca go w pozycji pionowej. Także ustawienie stawów biodrowych jest inne, co pociąga za sobą konieczność zmiany położenie punktów przyłożenia tych sił gdyż w przeciwnym razie zaistniałaby groźba niebezpiecznego upośledzenia krążenia krwi w i tak już chorych kończynach dolnych. Wobec powyższego zastosowano dwie niezależne wyciągarki: jedną do przemieszczenia pacjenta z pozycji siedzącej do pół-stojącej (na zgiętych nogach), drugą do ostatecznej pionizacji. Odpowiednie fazy nazywam w niniejszym opisie odpowiednio 1)fazą podnoszenia, drugą zaś - 2)fazą pionizacji.
W celu zmniejszenia uciążliwości długotrwałego przebywania w jednej pozycji, a także dla wykorzystania czasu pacjenta zastosowano pulpit umożliwiający mu pewnym zakresie pracę (np. obsługę komputera). Gdyby pulpit ten był zamocowany. na stałe stanowiłby przeszkodę w obsłudze wyciągarek. Zastsowano więc. zamocowan
ie obrotowe umożliwiające pacjentowi samodzielnie otworzyć dostęp do wyciągarek, bez konieczności usuwania przedmiotów leżących na pulpicieW chorobach neurologicznych występują bardzo uciążliwe objawy mianowicie spastyczne przykurcze mięśni. Są one pokonywane w czasie przybierania postawy wyprostowanej, a efekt ten utrzymuje się dłuższy czas po zmianie pozycji. Stabilizacja kolan zapewnia. prostowanie stawów kolanowych, zaś specjalny wspornik. zabezpieczony specjalną poduszką podpierający mostek pacjenta.
zapewnia prostowanie stawów biodrowych.POZOSTAŁE FUNKCJE
Oprócz zasadniczego przeznaczenia omawiane urządzenie umożliwia szereg czynności, nieraz znacznie ułatwiających życie pacjentowi.
a) Zamiana sprzętu na którym siedzi pacjent (np. wózek inwalidzki pokojowy, wózek inwalidzki terenowy, sedes sanitarny, krzesło, kanapa itp.). Czynność tę można wykonać na dwa sposoby :1) wykorzystując wyciągarkę podnoszącą pacjenta. Gdy stoi on na zgiętych nogach podtrzymywany przez wyciągarkę, druga oso
ba może wymienić sprzęt na którym uprzednio siedział pacjent poczem ten ostatni opuszcza się na podstawione siedzenie. 2) Dla pacjentów mających zachowaną w znacznym stopniu sprawność kończyn górnych przewidziano specjalne uchwyty umożliwiających bezpieczne podciągnięcie się do postawy półstojącej (przy jednoczesnym wykorzystanie wsporników stabilizujących kolana). Wymiana sprzętu odbywa się tak samo jak w podpunkcie poprzednim.b) uchwyty wraz ze wzmiankowanymi wspornikami stabilizującymi kolana mogą być wykorzystane do ćwiczeń usprawniających ręce oraz kręgosłup.
c) Inwalidzi którym zalecono (np. po złamaniu lub na skutek występowania opuchlizny) pozostawanie w pozycji siedzącej jednak z jedną lub dwoma nogami wyprostowanymi i podniesionymi do przodu, mogą użyć specjalnie przewidzianych bloczków do uniesienia nóg a następnie przy pomocy wsporników (używanych w uprzednio opisywanych zastosowaniach do stabilizowania kolan) ustabilizować podudzia w pożądanym położeniu w sposób gwarantujący pełne bezpieczeńst
wo.Powrót do początku niniejszego opisu
Powrót do ogólnego opisu wprowadzającego