Przystanek nr 7

Idąc dalej przez grąd po chwili dochodzimy do drewnianej kładki. Tutaj rozpoczyna się ostatni etap naszej wędrówki. Zanim dotrzemy do jeziora przejdziemy przez inny typ lasu liściastego.
Jego drzewostan tworzą olcha czarna z udziałem brzozy brodawkowatej i omszonej, z niewielką domieszką jesionu. Niższe piętro zajmują krzewy, wśród których dominują kruszyna i wierzba szara, ale spotkamy także czeremchę, dziki bez czarny i porzeczkę czarną. W runie panują głównie turzyce, ale zobaczymy również paproć - narecznicę błotną, śledzienicę skrętolistną, rzeżuchę gorzką, skrzyp leśny czy też wysoką, osiągającą ok. 1,5 m pokrzywę zwyczajną. Obok nich rośnie czasami wiązówka błotna i ostrożeń warzywny.

Zbliżając się do jeziora po pewnym czasie z lewej strony kładki zobaczymy malowniczo wkomponowaną w las torfiankę. Jest to stare wyrobisko po torfie, który wydobywany był przez miejscową ludność do celów opałowych. Wyrobiska potorfowe są środowiskiem życia wielu gatunków zwierząt. Można tu też spotkać dwa gatunki traszek: zwyczajną i grzebieniastą. Wody torfianek stwarzają doskonałe warunki bytowania dla rzadkiej i interesującej ryby - strzebli przekopowej, zwanej też błotną. Objęta jest ona w Polsce ochroną gatunkową. Płytkie muliste zbiorniki dołów potorfowych, z dobrze nagrzaną wodą są idealnym środowiskiem życia dla jednej z naszych osobliwości faunistycznych - żółwia błotnego. Gad ten narażony jest na szereg niebezpieczeństw z zewnątrz i w tym celu wykształcił jedno z przystosowań jakim jest jego specyficzne ubarwienie ochronne. Na ciemnym, często czarno ubarwionym ciele i pancerzu widnieją liczne, żółte plamki do złudzenia przypominające pływającą na wodzie rzęsę. Dlatego też tylko wprawne oko obserwatora potrafi wśród niej wyśledzić tego rzadkiego gada.
Z okolicy torfianki widzimy już wyłaniające się z leśnej gęstwiny malownicze jezioro. Po chwili kładką dochodzimy do zadaszenia turystycznego, a następnie na pomost nad brzegiem.