Królikarnia,  nazwa ta pochodzi z czasów saskich,  kiedy urządzano tu zwierzyniec oraz modnym  zwyczajem polowano na króliki. Pałac zbudowano  w latach 80-tych XVIII w.  przez Karola Thomatisa hrabiego de Valery, według projektu Dominika Merliniego. Za sprawą Thomatisa na terenie Królikarni znajdowały się browar, cegielnia, karczma, młyn i stodoła, a także położona na zboczu wąwozu kuchnia, w  której w wieku XIX znajdowała się biblioteka. W 1816 r. Królikarnię nabył Michał Hieronim Radziwiłł, a w 1849 r. kupił ją Ksawery Pusłowski, sławni kolekcjonerzy i miłośnicy sztuki.

W 1879 r. Królikarnia padła ofiarą pożaru. Dokonana przez Pusłowskich odbudowa była jednym z pionierskich dokonań w dziejach polskiego konserwatorstwa. W 1889 r. Królikarnia przeszła na własność Marty hr. Krasińskiej. W 1939 r. oraz  w 1944 r. podczas walk Powstania Warszawskiego, pałac został ponownie zniszczony. Decyzja o odbudowie z przeznaczeniem na zbiory rzeźb Xawerego Dunikowskiego zapadła w 1948 r.

Miały się tu również znaleźć mieszkanie i pracownia artysty, jednak odbudowę ukończono dopiero w 1965 r., w rok po śmierci Dunikowskiego.

Szczególne znaczenie mają dla nas prace związane z działalnością Xawerego Dunikowskiego i udostępnianie jego twórczości znajdującej się w naszych zbiorach.

W Królikarni organizowane są wystawy, koncerty, spektakle, spotkania, konferencje, pokazy filmowe i różne imprezy plenerowe.