Wczesne wstawanie nie jest atutem Sawitów, a po wczorajszej imprezie dzisiejsze wstawanie dla niektórych opóźniło się jeszcze bardziej i śniadanie było mocno opóźnione.

Na wycieczkę nie pojechałem bo tam gdzie była planowana (Czarna Góra) już byłem i te tereny poznałem z Sawą wcześniej. Za to poszedłem z Myszkami na daleki spacer zaliczając w/g planu stację kolejową, żeby sprawdzić o której będę miał pociąg w czwartek na powrót do Warszawy i gdzie odbyła się sesja zdjęciowo filmowa, następnie przez nieznane jak do tej pory i przez to mocno przez nas obfotografowane i filmowane tereny Polanicy przeszliśmy do Huty Szkła Barbara, gdzie Wandzia chciała zobaczyć naczynia szklane w sklepiku przy hucie. Wąskimi uliczkami przeszliśmy pod południowo wschodni stok Garncarza przez Polaniczan nazywany Góralką gdzie była nowa całkowicie atrakcja Polanicy, letni tor saneczkowy. Namówieni przeze mnie zjechali po jednym razie mocno hamując, Zbyszek bo zjeżdżał z kamerą w ręku filmując cały zjazd, a Wandzia ze strachem w oczach pojawiła się przy dolnej stacji bardzo powolutku mocno hamując.

Po obiedzie składającego się jak zwykle dla mnie ze smażonego pstrąga i herbaty udaliśmy się na pierwsze w tym dniu projekcje. Na 19:30 idziemy do kina Światowid na spotkanie z reżyserem Jarosławem Żamojdą i jego filmem "6 dni strusia".

Po powrocie z kina

W kinie światowid obejrzeliśmy historię młodego 26 letniego człowieka, który jako młody rozpoczynający swoją karierę prawnik traci pracę i postanawia zostać koszykarzem. Wierzy że w karierze koszykarza zarobi poprzez role w reklamach zarobi mnóstwo pieniędzy. W filmie pan Jarosław Żamojda ukazał wątpliwości młodego człowieka. Czy sukces to wszystko to co się liczy w życiu?

Po filmie reżyser odpowiadał na dosyć konkretne pytania widzów dotyczących technicznych  zagadnień związanych z powstawaniem tego filmu, jak też rzeczowo wyjaśnił co się dzieje z Polską kinematografią i planami na jej przyszłość.

Z kina wyszliśmy dosyć późno. Zrobiliśmy sobie okolicznościowe zdjęcia przed kinem bo zapewne zebranie naszej wesołej licznej gromadki w innym terminie było by zapewne bardzo trudne. 

Mile zaczęty wieczór należało naszym Sawowskim zwyczajem kontynuować lecz niestety Polanica tak bardzo mocno dba o zdrowie swoich kuracjuszy że po godzinie 22:00 raczej trudne jest znalezienie jakiegoś lokalu żeby  w nim można było napić się w miłym towarzystwie co najmniej piwa. Jedynie w takim momencie można liczyć na naszą kochaną rezydentkę Teresę, która postarała się o wpuszczenie po zamknięciu do kawiarni Zdrojowej i tam posiedzieliśmy dobrą godzinkę, a może i dłużej nad piwkiem z sokiem. W międzyczasie dotarło do nas kierownictwo kawiarni, tzn pan Marian z Halinką. Późną noc dotarliśmy do domu i około godziny 2:00 mogłem dokończyć trzecią kartkę z Dziennika Festiwalowicza.  

I  znowu będę musiał jutro używać LEWARA przy budzeniu towarzystwa.