Bardzo lubię jeździć na NICPONIU...!
Żeby nie było nieporozumień - niewtajemniczonym wyjaśniam, że NICPOŃ to koń - terapeuta, który najczęściej wozi mnie na swoim grzbiecie (biedaczysko).

Dawno temu, kiedy po raz pierwszy usłyszałam w TV o hipoterapii, marzyłam o tym, żeby chociaż raz dopaść jakiegoś konia i pojeździć na nim przez chwilkę...
Wydawało się to takie nierealne - strach, niepewność i brak wiary we własne możliwości sprawiły, że kiedy już wreszcie miałam tę możliwość, bardzo długo się zastanawiałam, zanim ... podjęłam "męską decyzję".

Dziś marzenie się spełniło - jeżdżę do Aleksandrowa koło Radości - do stajni i męczę Nicponia, bądź innego konia. Przyznam się ze wstydem, że ostatnio nie bywam tam zbyt często, obiecuję sobie, że niebawem to się zmieni (bo jak tak dalej pójdzie, to zapomnę jak koń wygląda). Tak naprawdę, to nie przypuszczałam, że rehabilitacja może sprawić tyle radości. To fantastyczne uczucie oglądać świat z innej perspektywy. Gdy jadę na koniu odnoszę wrażenie jakbym szła na własnych nogach, poza tym zdecydowanie rozluźniam się pod wpływem ciepła emanującego od zwierzęcia (jeżdżę na oklep).