Jest to tworzywo o doskonałych właściwościach dielektrycznych, dużej odporności na działanie kwasów, zasad, soli i większości związków organicznych. W węglowodorach alifatycznych, aromatycznych i chlorowcopochodnych, polietylen pęcznieje. Polietylen ułożony w ziemi może ulegać zniszczeniu wywołanemu przez pewne gatunki bakterii. Gęstość polietylenu wynosi 0,91 - 0,96 g/cm3. Właściwości mechaniczne i fizyczne polietylenu w temperaturze +20: wytrzymałość na rozciąganie 8 - 33 MPa, brak zapachu, smaku, w dotyku woskowaty o mlecznej barwie . Formowany przez wytłaczanie, rozdmuchiwanie, wtrysk oraz natrysk płomieniowy. Daje się łatwo barwić, źle przyjmuje druk oraz źle się klei. W wyniku polimeryzacji etylenu, prowadzonej pod wysokim ciśnieniem (ok. 200 MPa) w temperaturze 150 – 250 oC, w obecności odpowiednich inicjatorów, otrzymuje się polietylen o małej gęstości ( tak zwany wysokociśnieniowy, HDPE) ). Posiada on stopień polimeryzacji = 500 - 1500 oraz temperaturę topnienia 105 –110 oC . Jeżeli polimeryzację przeprowadzi się w temperaturze 20 – 150 oC pod normalnym ciśnieniem, ale przy zastosowaniu katalizatorów, to otrzyma się polietylen o dużej gęstości (polietylen niskociśnieniowy, LDPE). Jego stopień polimeryzacji wynosi = 1500 - 90000, a temperatura topnienia wynosi 125 – 130 oC. Polietylen jest szeroko stosowany do wyrobu folii, opakowań, pojemników, butelek, rur na wodę pitną i dla kanalizacji, do wyrobu artykułów gospodarstwa domowego oraz powłok
