Wiośnianka
muz. Stanisław Moniuszko
sł. Bogdan Zaleski (?)
oprac. Stanisław Głowacki

    $sopran
    $umiarkowanie.   ł#f(
  `\l.`mp"gci"d7h icd`c"gśj 
dcąjd`mf$gcfe `d$($ń.'cńąj 
`p`c"jciję`d.ć"g hcćgh`d"wi
`pp"hcgf`c"gcfe `d"ń.'cńd
`p`c"dcłfh`d$ńj ichg$(wi
`mp`c"hcćgh$8ąg `d$6.'cfced
`p$dcid7f ecćde"7h
`pp"icjid.c]źc[ q.'c 7gvxłk

  1. Ciepłem słońca rozbudzona 
z zimy snu powstała
wiosna cudna, okwiecona, 
życiem tchnąca cała.
Strumyk szemrząc cześć jej głosi, 
ptaszę rzewnie śpiewa,
łąka dla niej kwiecie znosi, 
szmerem czczą ją drzewa.
  2. A królowa pełną dłonią
wokół życie sieje 
i nad gajem, i nad błonią 
wiosny czar widnieje.
Obumarłe żyją łany,
życie w sercach budzi
i wesela kwiat nieznany
sieje między ludzi.

    $alt 
    $umiarkowanie.   ł#f(
  `\l.`mp"gci"d7f 7`c"g7e 
7`mf"g7g `d$("7.'c7g
`p`c"hcćghw"e ęe`d"hcfg
`pp"ęe`c"ęe `d"ń.'cńd
`p`c"ńłf`d"fchg 7g$(7g `mp`c"6fwj 
`d"w.'cwh 
`p"7gśh 7g7g `pp"gchgfcef 
xńcef.cz ńdvxłk

  1. Ciepłem słońca rozbudzona
z zimy snu powstała
wiosna cudna, okwiecona,
życiem tchnąca cała.
Strumyk szemrząc cześć jej głosi,
ptaszę rzewnie śpiewa,
łąka dla niej kwiecie znosi,
szmerem czczą ją, czczą ją drzewa.
  2. A królowa pełną dłonią
wokół życie sieje 
i nad gajem, i nad błonią 
wiosny czar widnieje.
Obumarłe żyją łany,
życie w sercach budzi
i wesela kwiat nieznany
sieje między, między ludzi.

    $tenor
    $umiarkowanie.   ł#f( 
  `#l.`mp|gci|d7"d ń`c|ińj 
icćh`mf|iwj `d$(|ś.'cśćh
`p`c"ńe`d"fcg|i 8h`d|8"e 
`pp|jcij`c.ą|wj `d"ń.'cńd
vx`d"ńe ńd$(wj `mp`c|jcijęe `d"ń.'cńj
`p|śiicćdd ecjjęłe 
`pp"ńd|hcg"d xścjd.c] śivxłk

  1. Ciepłem słońca rozbudzona
z zimy snu powstała
wiosna cudna, okwiecona,
życiem tchnąca cała.
Strumyk cześć jej głosi,
ptaszę rzewnie śpiewa,
łąka dla niej kwiecie znosi,
szmerem czczą ją, czczą ją drzewa.
  2. A królowa pełną dłonią
wokół życie sieje 
i nad gajem, i nad błonią 
wiosny czar widnieje.
Obumarłe łany,
życie w sercach budzi
i wesela kwiat nieznany
sieje między, między ludzi.

    $bas
    $umiarkowanie.   ł#f(
  `#l.`mp|gci|d7d gcf`c|edcgh 
7`mf|%cżecdj `d$(|7.'c7g
`p`c|ńdń`d|d wj`d|ęe `pp|8h`c|8h 
`d|ń.'cńd vx`d|dcłfh 
ł6f$(ęe `mp`c|8h7h `d|8.c|dcef 
`p|7gecii wjw>j `pp|ńdńd xń'cdń 7gvxłk 

  1. Ciepłem słońca rozbudzona
z zimy snu powstała
wiosna cudna, okwiecona,
życiem tchnąca cała.
Strumyk cześć jej głosi,
ptaszę rzewnie śpiewa,
łąka dla niej kwiecie znosi,
szmerem czczą ją, czczą ją drzewa.
  2. A królowa pełną dłonią
wokół życie sieje 
i nad gajem, i nad błonią 
wiosny czar widnieje.
Obumarłe łany,
życie w sercach budzi
i wesela kwiat nieznany
sieje między, między ludzi.