Opuszczone dziewczę (Das verlassene Maedlein) op. 91 nr 10
muz. Robert Schumann
oprac. Stanisław Głowacki
sł. pol. Henryka Kwiatkowska

    $sopran   #c/
  `\l.`p$ń7.g "wwń dd8gce wńv
wńś wńś dcefchcgf "wśv
ń7.g "wwń xd8ge wńv
wńś wńś dcefchcgf "wśv
ń7.g "wwń ń8gf "wńv
wńś wńś dcefchcgf "wśv
ń7.g "wwń ddńge wńv
wńś wńś dcefchcgf "wśvłk

  Gdy gwiazdy blask tracą, gdy już ranek blisko,
przy stadzie wciąż czuwam, palę ognisko.
Nie liczę twych iskier, wysoki płomieniu,
gdy patrzę na ciebie w mym udręczeniu. 
Mój chłopiec niewierny wielki ból mi sprawia,
w marzeniach, na jawie, we śnie się zjawia.
Łzy ronię i tęsknię, każdy dzień tak upływa,
lecz drogi mój chłopiec wciąż nie przybywa. 

    $alt      #c/
  `\l.`p"6ś.i ć88ś iiłwicg 66v
ecf6gcf ć8śgcf śś.i ęńv
6ś.i ć88ś xiłwig 66v
ecf6gcf ć8śgcf śś.i ęńv
6ś.i ć88ś śłwig 66v
ecf6gcf ć8śgcf śś.i ęńv
6ś.i ć88ś iiśig 66v
ć8śgcf ć8śgcf śś.i ęńvłk

  Gdy gwiazdy blask tracą, gdy już ranek blisko,
przy stadzie wciąż czuwam, palę ognisko.
Nie liczę twych iskier, wysoki płomieniu,
gdy patrzę na ciebie w mym udręczeniu. 
Mój chłopiec niewierny wielki ból mi sprawia,
w marzeniach, na jawie, we śnie się zjawia.
Łzy ronię i tęsknię,  każdy dzień tak upływa,
lecz drogi mój chłopiec wciąż nie przybywa. 

    $tenor      #c/
  `#l.`p|ś"ę.e ęę6 fffceecj ć8śv
ć8śń ę6ń icjdcfced ć|8śv
ś"ę.e ęę6 xffceej ć8śv
ć8śń ę6ń icjdcfced ć|8śv
ś"ę.e ęę6 6fceej ć8śv
ć8śń ę6ń icjdcfced ć|8śv
ś"ę.e ęę6 ff6ej ć8śv
"ę6ń ecf6ń icjdcfced ć|8śvłk

  Gdy gwiazdy blask tracą, gdy już ranek blisko,
przy stadzie wciąż czuwam, palę ognisko.
Nie liczę twych iskier, wysoki płomieniu,
gdy patrzę na ciebie w mym udręczeniu. 
Mój chłopiec niewierny wielki ból mi sprawia,
w marzeniach, na jawie, we śnie się zjawia.
Łzy ronię i tęsknię,  każdy dzień tak upływa,
lecz drogi mój chłopiec wciąż nie przybywa. 

    $bas      #c/
  `#l.`p|śś.i śśś iięę 6>śv
|66ś 66ś śścee 6>śv
|śś.i śśś xięee 6>śv
|66ś 66ś śścee 6>śv
|śś.i śśś śęee 6>śv
|66ś 66ś śścee 6>śv
|śś.i śśś iiśee 6>śv
|66ś 66ś śścee 6>śvłk

  Gdy gwiazdy blask tracą, gdy już ranek blisko,
przy stadzie wciąż czuwam, palę ognisko.
Nie liczę twych iskier, wysoki płomieniu,
gdy patrzę na ciebie w mym udręczeniu. 
Mój chłopiec niewierny wielki ból mi sprawia,
w marzeniach, na jawie, we śnie się zjawia.
Łzy ronię i tęsknię, każdy dzień tak upływa,
lecz drogi mój chłopiec wciąż nie przybywa.