Hymn do miłości Ojczyzny pieśń patriotyczna z XVIII w. muz. Wojciech Sowiński sł. Ignacy Krasicki oprac. Tadeusz Maklakiewicz $sopran $moderato maestoso. łł#d/ `\l.`p"ęfąf`c"7.$e djih8`d"7 6de`c"6.$d ighe`d.ć"ńę ęfąf`c"7.$e djih87 `mf`c.ą"6$edń.`d"i `c$dj"eąf`d"87 mm `mp`c.ą"6ff7.$d dąjłj`rall.ą"f8`d"7 `a`tempo`pp"ęfąf`c"7.$e edji`espressivo$ńw $(w`c"ih7.j ii`c"jdćńę `f$6ed7.zc]_\ `pp"gghi`d$ńjxłk 1. Święta miłości kochanej Ojczyzny! Czują cię tylko umysły poczciwe, dla ciebie zjadłe smakują trucizny, dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe. Gnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe. Byle Cię można wspomóc, byle wspierać, *nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.* 2. Wolności, której dobra nie docieka gmin jarzma zwykły, nikczemny i podły; cecho dusz wielkich, ozdobo człowieka, strumieniu boski, cnót zaszczycon źródły! Z ciebie się pasmem szczęścia nasze wiodły. Większaś nad przemoc! A kto ciebie godny, *pokruszył jarzma albo padł swobodny.* $alt $moderato maestoso. łł#d/ `\l.`p|wdćd`c"ę.e ffff`d"ęę ńdd`c"ńń defg`d.ą"67 |wdćd`c"ę.e ffffęę `mf`c"ńąff`d"7.g `c"gggh`d.ą"67 `mp"6ffę.`c"g fefg`d"6ę `p`c"ńddń7 ggg`rall."hhcd`d"ecf `a`tempo`pp|wjj`c|wec"j jićgg`espressivo"ś8 $(8`c"gąfę7 ggg`c"g77 `f"fcjjjw.g_\ `pp"ffff`d"6exłk 1. Święta miłości kochanej Ojczyzny! Czują cię tylko umysły poczciwe, dla ciebie zjadłe smakują trucizny, dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe. Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny, gnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe. Byle Cię można wspomóc, byle wspierać, *nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.* 2. Wolności, której dobra nie docieka gmin jarzma zwykły, nikczemny i podły; cecho dusz wielkich, ozdobo człowieka, strumieniu boski, cnót zaszczycon źródły! Tyś tarczą twoich Polaków od wieka, z ciebie się pasmem szczęścia nasze wiodły. Większaś nad przemoc! A kto ciebie godny, *pokruszył jarzma albo padł swobodny.* $tenor $moderato maestoso. łł#d/ `#l.`p|wjj`c|w7 hhhi`d|ww jcihh`c|88 gggg`d|87 wjj`c|w7 hhhiww `p|wjj`mp|ś"ed jjjjwś śii`c|ww dihi`d|ww ń`c"djśś h"ge`rall.|jw`d|ś `a`tempo|7gg`c|7w ćgg"ed`espressivo`c|hcijcd $(ćń`c"ddęę ffe`c"dww `f|jcdefę.e_\ `pp"ddjg`d|7gxłk 1. Święta miłości kochanej Ojczyzny! Czują cię tylko umysły poczciwe, dla ciebie zjadłe smakują trucizny, *dla ciebie* pęta nie zelżywe. Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny, gnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe. Byle Cię można wspomóc, byle wspierać, *nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.* 2. Wolności, której dobra nie docieka gmin jarzma zwykły, nikczemny i podły; cecho dusz wielkich, ozdobo człowieka, *strumieniu* cnót zaszczycon źródły! Tyś tarczą twoich Polaków od wieka, z ciebie się pasmem szczęścia nasze wiodły. Większaś nad przemoc! A kto ciebie godny, *pokruszył jarzma albo padł swobodny.* $bas $moderato maestoso. łł#d/ `#l.`p>wjj`c>ww jjjj`d>ww ńfe`c|ń.f gggg`d>ww wjj`c>ww jjjjwecg `mp|8dd`c|7.g eeddń`d|7 7gćg`c|88 iihi`d|ww `mp`c|wih7gcąf eed`rall.|d7`d>7- `a`tempo`pp>wdćd`c|ęę eeee`espressivo|66 $(ą6`c|hiww ddj`c|iśłś `f|8łhh7.g_\ `pp|gggg`d|7>jxłk 1. Święta miłości kochanej Ojczyzny! Czują cię tylko umysły poczciwe, dla ciebie zjadłe smakują trucizny, dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe. Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny, gnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe. Byle Cię można wspomóc, byle wspierać, *nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.* 2. Wolności, której dobra nie docieka gmin jarzma zwykły, nikczemny i podły; cecho dusz wielkich, ozdobo człowieka, strumieniu boski, cnót zaszczycon źródły! Tyś tarczą twoich Polaków od wieka, z ciebie się pasmem szczęścia nasze wiodły. Większaś nad przemoc! A kto ciebie godny, *pokruszył jarzma albo padł swobodny.*