Marsz Mokotowa
muz. Jan Markowski
sł. Mirosław Jezierski
oprac. Stanisław Głowacki

     $sopran
   $tempo marsza.    ćć$c
  `\l|ś "ę|i."z7e.% ś7vę "wj.yęd.] 
ś7vś wf.%8g.ż ś7v7 6f.żgcfgćh śśv|ś
"ę|i."z7e.% ś7vę "wj.yęd.] ś7vś
wf.%8g.ż ś7v7 6f.żgcfgćh śś"
  `refren`f.x.|ź"e.% s'ci.]h.] 
s'ci.zh.] o'ce.że.] s'ci.źd.] 
s'ci.źd.] s'ci.%g.ą% 6$ęńw s'cixv
x.$ze.zexv x.ze.zexv x.ze.zexv 
x.ze.ze."źd.] s'ci.źd.] s'ci.%ćf.% 
#,"ś876 o.ł;
#;"śśwń o.łk

  1. Nie grają nam surmy bojowe,
ni werble do szturmu nie warczą,
nam przecież te noce sierpniowe
i prężne ramiona wystarczą.
Niech płynie piosenka z barykad
wśród ulic zaułków, ogrodów,
z chłopcami niech idzie na wypad
pod rękę przez cały Mokotów. 
  Ref.: Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
tak w piersiach gra, aż braknie tchu,
czy w słońca żar, czy w chłodną noc
prowadzi nas pod ogniem z luf.
Ten pierwszy marsz niech dzień po dniu
w poszumie drzew i w sercach drży,
bez próżnych skarg i zbędnych słów,
to nasza krew i czyjeś łzy.
  2. Niech wiatr ją poniesie do miasta
jak żagiew płonącą i krwawą, 
niech w górze zawiśnie na gwiazdach,
czy słyszysz, płonąca Warszawo?
Niech zabrzmi w uliczkach znajomych,
w alejach, gdzie bzy już nie kwitną,
gdzie w twierdzę zmieniły się domy,
a serca z zapału nie stygną.
  Ref.: Ten pierwszy marsz...

     $alt
   $tempo marsza.    ćć$c
  `\l|ś "ę|i."z7e.% ś7vę 8h.[8h.[ 7ęv7
ńd.yńd.y ęęvę ęe.zęee ńńvś
"ę|i."z7e.% ś7vę 8h.[8h.[ 7ęv7
6d.yńd.y ęęvę ęe.zęee ńń"
  `refren`f.x.|ź"e.% q'cg.[f.[ 
q'cg.zh.] t'cj.]ćf.ż q'cg.źi.[
r'ch.[h.[ q'cg.ze.z ę666\ pó$cfóxv
x.zg.źexv x.zg.źexv x.%h.[gxv 
x.%g.%g.źh.[ r'ch.[h.[ q'cg.ze.z 
#,"ńńńń s.ł;
#;"ńńę8 q.łk

  1. Nie grają nam surmy bojowe,
ni werble do szturmu nie warczą,
nam przecież te noce sierpniowe
i prężne ramiona wystarczą.
Niech płynie piosenka z barykad
wśród ulic zaułków, ogrodów,
z chłopcami niech idzie na wypad
pod rękę przez cały Mokotów. 
  Ref.: Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
tak w piersiach gra, aż braknie tchu,
czy w słońca żar, czy w chłodną noc
prowadzi nas pod ogniem z luf.
Ten pierwszy marsz niech dzień po dniu
w poszumie drzew i w sercach drży,
bez próżnych skarg i zbędnych słów,
to nasza krew i czyjeś łzy.
  2. Niech wiatr ją poniesie do miasta
jak żagiew płonącą i krwawą, 
niech w górze zawiśnie na gwiazdach,
czy słyszysz, płonąca Warszawo?
Niech zabrzmi w uliczkach znajomych,
w alejach, gdzie bzy już nie kwitną,
gdzie w twierdzę zmieniły się domy,
a serca z zapału nie stygną.
  Ref.: Ten pierwszy marsz...     

     $tenor
   $tempo marsza.      ćć$c
  `#l>ś |ę>i.|z7e.% ś7vę "ęe.zęe.z
ę|śv"ę |8i.źśi.] 7śvś ć8h.[8hh 66v>ś
|ę>i.|z7e.% ś7vę "ęe.zęe.z ę|śvś
8i.źśi.ź śśvś ć8h.[8hh 66"
  `refren.u x.`f"ze.zo'c 
e.ze.zo'c e.ze.ze.ze.z e.zj.źsc
d.yd.yp'c f.yd.że.|źi.ź 
ć88św s'cixv s'ci.]h.] s'ci.zh.]
o'ce.że.] s'cixv x.źd.ydxv
x.yf.yęc|ś
#,|śśś8 q.ł;
#;|śśś8 s.łk

  1. Nie grają nam surmy bojowe,
ni werble do szturmu nie warczą,
nam przecież te noce sierpniowe
i prężne ramiona wystarczą.
Niech płynie piosenka z barykad
wśród ulic zaułków, ogrodów,
z chłopcami niech idzie na wypad
pod rękę przez cały Mokotów. 
  Ref.: Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
tak w piersiach gra, aż braknie tchu, aż braknie tchu,
czy w słońca żar, czy w chłodną noc
prowadzi nas pod ogniem z luf.
Marsz niech dzień po dniu
w poszumie drzew i w sercach drży,
bez próżnych skarg i zbędnych słów,
krew i czyjeś łzy.
  2. Niech wiatr ją poniesie do miasta
jak żagiew płonącą i krwawą, 
niech w górze zawiśnie na gwiazdach,
czy słyszysz, płonąca Warszawo?
Niech zabrzmi w uliczkach znajomych,
w alejach, gdzie bzy już nie kwitną,
gdzie w twierdzę zmieniły się domy,
a serca z zapału nie stygną.
  Ref.: Ten pierwszy marsz...

     $bas
   $tempo marsza.    ćć$c
  `#l>ś |ę>i.|z7e.% ś7vę 8h.źwi.[
ęęvę 6i.źśi.[ ęęvę wj.]|6ff >śśvś
|ę>i.|z7e.% ś7vę 8h.źwi.[ ęęvę
ńi.źś|i.[ 7ęvę 6f.ż6ff >śś"
  `refren.u x.`f|zg.źo'c e.zg.źo'c
e.zh.]h.[ćh.[ i.>ź|e.%s'c 
i.żh.źn'c d.|%i.ye.|ze.z 
667ć8 śc6c>imź|e.% q'cg.[f.[
q'cg.zh.[ t'cj.[ćh.[ s'cixv
x.źi.źixv x.%g.%o
#,|76>śś |o.ł;
#;|6876 o.łk

  1. Nie grają nam surmy bojowe,
ni werble do szturmu nie warczą,
nam przecież te noce sierpniowe
i prężne ramiona wystarczą.
Niech płynie piosenka z barykad
wśród ulic zaułków, ogrodów,
z chłopcami niech idzie na wypad
pod rękę przez cały Mokotów. 
  Ref.: Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
tak w piersiach gra, aż braknie tchu, aż braknie tchu,
czy w słońca żar, czy w chłodną noc
prowadzi nas pod ogniem z luf.
Ten pierwszy marsz niech dzień po dniu
w poszumie drzew i w sercach drży,
bez próżnych skarg i zbędnych słów,
krew i czyjeś łzy. 
  2. Niech wiatr ją poniesie do miasta
jak żagiew płonącą i krwawą, 
niech w górze zawiśnie na gwiazdach,
czy słyszysz, płonąca Warszawo?
Niech zabrzmi w uliczkach znajomych,
w alejach, gdzie bzy już nie kwitną,
gdzie w twierdzę zmieniły się domy,
a serca z zapału nie stygną.
  Ref.: Ten pierwszy marsz...