Boże, coś przyrzekł
muz. Stanisław Głowacki (Błonie, 03.08.2002)
sł. s. Maria Gratia Zaleska FSK 

     $sopran      #c/
  `\l$ncw s$ę "s. s. r. $nę p. pcę 
n. tń o. "r. $o. nę p. "t. 
s. $q6 o. n. o. nę "s. s. 
s. tń o. n. t. sć8 s. s.łk

  1. Boże, coś przyrzekł, że choć me grzechy
są jak purpura, będą jak wełna.
O źródło życia, dawco pociechy,
spraw, niech Twa wola na nas się spełnia. 
  2. Panie, co szkarłat zmieniasz w biel śniegu,
odnów we wnętrzu mym serce czyste,
bo już nieprawość doszła do brzegów
i tylko Ty nas zbawisz, o Chryste.

     $alt    #c/
  `\l"p. p8 qcę n. oc7 p7 r. p.
p. p6 q. q. r. sś scć7 ćr.
s. sś s. r. rc7 p6 q. p.
p. p6 qc6 p. pcę n6 qcę p.łk

  1. Boże, coś przyrzekł, że choć me grzechy 
są jak purpura, będą jak wełna.
O źródło życia, dawco pociechy,
spraw, niech Twa wola na nas się spełnia.
  2. Panie, co szkarłat zmieniasz w biel śniegu,
odnów we wnętrzu mym serce czyste,
bo już nieprawość doszła do brzegów
i tylko Ty nas zbawisz, o Chryste.

     $tenor      #c/
  `#l|sc8 r8 sc7 p. qcę sś r. ćr.
s. r8 sc8 t. r. "p|ś t. "p.
p. oń n. n. t. nw ocw n. 
n. ć|rś ćr. s. ćr. sw t. n.łk

  1. Boże, coś przyrzekł, że choć me grzechy 
są jak purpura, będą jak wełna.
O źródło życia, Dawco pociechy,
spraw, niech Twa wola na nas się spełnia.
  2. Panie, co szkarłat zmieniasz w biel śniegu,
odnów we wnętrzu mym serce czyste,
bo już nieprawość doszła do brzegów
i tylko Ty nas zbawisz, o Chryste.

     $bas      #c/
  `#l>sc|6 nw o. >s. t. s|7 pcę ncw
s. |p6 ocw r. t. s|7 p. pcę
n. o6 q. p. r. sć8 s. sc8 
ćq. oń t. s. |p. q6 oc7 s.łk

  1. Boże, coś przyrzekł, że choć me grzechy 
są jak purpura, będą jak wełna.
O źródło życia, dawco pociechy,
spraw, niech Twa wola na nas się spełnia.
  2. Panie, co szkarłat zmieniasz w biel śniegu,
odnów we wnętrzu mym serce czyste,
bo już nieprawość doszła do brzegów
i tylko Ty nas zbawisz, o Chryste.
  3. Ojcze, co kochasz wieczną miłością,
który się korną skruchą zachwycasz,
obmyj i odnów miasto swe, Kościół,
chroń nieskalaną oblubienicę.