Lorelei
muz. Philipp Friedrich Silcher
sł. pol. Helena Jakubowska
sł. niem. H. Heine
  
     $sopran       33#f(
  `p`c"i i.]i$edj `d"9.8`p"h 7gfef 
7.'cgx`p`c"i i.]i$ecdj 
`d"9.8`p"h 7g`d"ichf 
5.'cex`p`c"g f.%fiff $4.w`p"j 9i3hcij 
`rit."9.'c9`a`tempo"i 
`mf"i.]i$edj `c"9c$g6f 
5e`d$dcjd 5.'c52k

     $alt        33#f(
  `p`c"g g.[gjih 7.6`d"f 5edjd 
5.'cex`p`c"g 
g.[gjcih `d"7.6`p"f 
5e`d"gcfd 5.'cex`p`c"e 
d.zdfdd 6.7`p"g 6f6f 
`rit."6cgchccg`a`tempo`mf"f 
g.[gjih `c"7ci8h `d"7i8h 7.'c72k

     $tenor      33#f(
  `p`c"e e.zeeee 5.w`d|j 9iiii 
9.'cix`p`c"e e.ze5e `d"5.w`p|j 9i9h 
7.'cgx`p`c|i i.^idii 9cd5`p"e 4djcde 
`rit."4cefce`a`tempo`mf"d 
e.zeeee `c"5.wj `d|ic"eg6f 5.'c52k

     $bas        33#f(
  `p`c|e e.ze>hhj 5.8`d|h 9i>iii 
|5.'cex`p`c|e e.ze>8j `d|5.8`p|h 9i>9i 
|5.'cex`p`c|e >i.^iiii 
`d>9.|5`p|e 6f6f 
`rit.|9.'c9`a`tempo`mf|i 
e.ze>hhj `c|5.8h `d|9i9>i |5.'c52k

  1. Dlaczego niepokój dziś czuję? 
Dlaczego serce tak drży, 
a w myślach mych wciąż wędruję 
do baśni z dawnych dni? 
Wiatr szumi, z falami coś gada, 
mknie wartko Renu nurt, 
płaszcz mroku powoli opada 
na skalne szczyty gór.  
  2. Dziewczyna niezwykłej urody 
usiadła w górze wśród skał. 
Jej wzrok biegnie w stronę wody, 
jej myśli gonią wiatr. 
W poświacie tak lśni piękna szata, 
klejnoty zdobią pierś... 
Dziewczyna warkocze zaplata 
i dziwną śpiewa pieśń. 
  3. Łódeczka maleńka i krucha 
przecina wzburzoną toń. 
To żeglarz się w śpiew zasłuchał, 
na oślep płynie doń. 
Niebaczny na wiry dokoła, 
w ułudzie widzi raj... 
Już nic go ocalić nie zdoła 
od czarów Lorelei. 

  1. Ich weiss nicht, was soll es bedeuten, 
dass Ich so traurig bin. 
Ein Maehrchen aus alten Zeiten, 
das kommt mir nicht aus dem Sinn. 
Die Luft ist kuehl und es dunkelt,
und ruhig fliesst der Rhein.
Der Gipfel des Berges funkelt 
im Abendsonnenschein.
  2. Die schoenste Jungfrau sitzet 
dort oben Wunderbar.
Ihr gold'nes geschmeide blitzet, 
Sie kaemmt mir goldenes Haar. 
Sie kaemmt es mit goldenem Kamme 
und singt ein Lied dabei. 
Das hat eine Wundersame, 
gewalt'ge Melodei.  
  3. Den Schifter in kleinen Schifte 
ergreist's mit wildem Weh, 
Er schalt nicht die Felsenriffe, 
Er schaut hin auf in die Hoeh', 
Ich glaube, die Wellen verschlingen 
am ende Schiffer und Kahn, 
und das hat mit ihrem Singen 
die Lorelei gethan.