Ave Maria (Gdy słońce już zaszło wśród gór)
muz. Antoni Chlondowski

     $sopran
   $allegretto.    łł#c/
  `\l.`p`c"7 w.dę `d$ęńw 
`c$n.'c n_\ń `c$ę.f7 `mf`d$76ń
t. s_\`p"7 `c"w.dę `d$ęńw 
n.'c n_\`c$ń `f$7.ąfę 
ęćńą6 `d$o. ovłk.
  `p$p.'c 6cęcń tcńc o._\
`cresc.$q.'c 7cą6cę ćncęc
ąp._\ `f`c$q. q7 `ff`d$q. pv  
v`mf`c$ęń `rall.$6cęcń 
`d"t.'c wvłk

  1. Gdy słońce już zaszło wśród gór, 
gdy ziemię mrok pokrył cienisty, 
w oddali przez łany i bór 
brzmi z wieży głos dzwonka srebrzysty:
*ave,* ave Maria, ave, ave.  
  2. Gdy pokus opadnie mię rój,
gdy duszę ogarnie zwątpienie,
spokoju przywraca wnet zdrój
nabożne do nieba westchnienie:
*ave,* ave Maria, ave, ave.
  3. Gdy śmierci nadejdzie już dzień, 
odejścia wybije godzina,
ostatniem z śmiertelnych mych tchnień 
niech będzie ta prośba jedyna:
*ave,* ave Maria, ave, ave. 

     $alt
   $allegretto.    łł#c/
  `\l.`p`c"7 ę.f7 `d"777
ąp`c"6 7.h_\ś `c"7wś
`mf`d"88ł8 qcą6 q_\`p`c"7
7.gw `d"8ś7 `c.ą"p_\8
`f$ń.jś ś.h7 ą668 `d"qc8 qvłk.
  `p"8cśc8c ćq. r.'c r._\
`cresc."ścwcśc ćr. 
s.'c s._\ `f`c"s. śc8ś
`ff`d"tcłś 8`mf`c"ś8 
tc8c `rall."s. `d"q.'c 7vłk  

  1. Gdy słońce już zaszło wśród gór, 
gdy ziemię mrok pokrył, mrok pokrył cienisty, 
w oddali przez łany i bór 
brzmi z wieży głos dzwonka, głos dzwonka srebrzysty:
*ave,* ave Maria, ave, ave. 
  2. Gdy pokus opadnie mię rój,
gdy duszę ogarnie, ogarnie zwątpienie,
spokoju przywraca wnet zdrój
nabożne do nieba, do nieba westchnienie:
*ave,* ave Maria, ave, ave.
  3. Gdy śmierci nadejdzie już dzień, 
odejścia wybije, wybije godzina,
ostatniem z śmiertelnych mych tchnień 
niech będzie ta prośba, ta prośba jedyna:
*ave,* ave Maria, ave, ave. 

     $tenor
   $allegretto.   łł#c/
  `#l.`p`c|7 7.gw `d|wśw r_\`c|w
ś.jń `c|w.dę `mf`d"6|wń ocw n_\`p`c|7
"ę.f7 `d.ą"6ł6ę t_\ń ń.d`c"ń
`f"ęćńę wśś `d|scw svłk.
  `p"ncw s$("6'c 6cęc|ś t.
`cresc."ocń ąt$("7'c 7cą6cą|w 
ćn. `f`c"ęcńcę p6 `ff`d"ęcńcę
w_\ńw `mf`c"occ6 ń`rall."7c6
`d"o.'c ęvłk

  1. Gdy słońce już zaszło wśród gór, 
gdy ziemię mrok pokrył, mrok pokrył cienisty, 
w oddali przez łany i bór 
brzmi z wieży głos dzwonka, głos dzwonka srebrzysty:
*ave, ave,* ave Maria, ave, ave.  
  2. Gdy pokus opadnie mię rój,
gdy duszę ogarnie, ogarnie zwątpienie,
spokoju przywraca wnet zdrój
nabożne do nieba, do nieba westchnienie:
*ave, ave,* ave Maria, ave, ave.
  3. Gdy śmierci nadejdzie już dzień, 
odejścia wybije, wybije godzina,
ostatniem z śmiertelnych mych tchnień 
niech będzie ta prośba, ta prośba jedyna:
*ave, ave,* ave Maria, ave, ave. 

     $bas
   $allegretto.   łł#c/
  `#l.`p`c|7 >w.jw `d|76ę
n_\`c|ń 7.g7 `c|t. 
`mf`d|p6 qc8 q_\`p`c|7 
www `d|w.jw r_\w ś.h`c|gcąf
`f|ęą67 8ść|ń `d|o. ovłk.
  `p|n.c o. r. 8cc76 `cresc.|o.c
ąp. >s. |śc8cą6c `f`c|o.
nń `ff`d>t. |pcą6 `mf`c|q.'c
`rall.|q. `d>t.'c wvłk
  
  1. Gdy słońce już zaszło wśród gór, 
gdy ziemię mrok pokrył cienisty, 
w oddali przez łany i bór 
brzmi z wieży głos dzwonka, głos dzwonka srebrzysty:
ave, ave, ave Maria, ave. 
  2. Gdy pokus opadnie mię rój,
gdy duszę ogarnie zwątpienie,
spokoju przywraca wnet zdrój
nabożne do nieba, do nieba westchnienie:
ave, ave, ave Maria, ave.
  3. Gdy śmierci nadejdzie już dzień, 
odejścia wybije godzina,
ostatniem z śmiertelnych mych tchnień 
niech będzie ta prośba, ta prośba jedyna:
ave, ave, ave Maria, ave.