Już zaszedł nad doliny (kanon)
muz. Józef Rafalski
sł. Adam Asnyk

    $umiarkowanie.   łłł$c
  `\l.`=#a=|w "8`=#b="ę6w
8.cg6w ńwś8 q.ń "śą67$ń
ś.ch7ń 7.fęń t.`mf|jcd
ę7wś 8cę6x`f"g 8w$($6ę 
n.`p$dcj śą67ich 7.cfęń
`mf|w"ś87 wxi8w 
`zwalniając"6hcgp'c 6vvł;łk

  1. Już zaszedł nad doliny
złocisty słońca krąg,
odgłosy ciche płyną
z zielonych pól i łąk,
dalekie ludzi głosy,
daleki słychać śpiew
i cichy szelest rosy
po drżących liściach drzew,
po drżących liściach drzew.
  2. promieni gra różana
topnieje w sinej mgle,
a świeży zapach siana
skoszona łąka śle;
wraz z wonią polnych kwiatów, 
z gasnącym blaskiem zórz 
poezja cicha światów 
w głąb ludzkich spływa dusz,
w głąb ludzkich spływa dusz.