Rozkwitają pąki białych róż
muz. Mieczysław Kozar-Słobódzki
sł. Kazimierz Wroczyński
oprac. na chór J. Świder

     $sopran      2#d/
  "9999 i.[gfo $5.3d5w i.3[ijs 
4."h$4w i.3[ijs f.&3ef9.h 
g.&gh934 5.3d5w i.3[ijs 
e.&gh9.$g f.z3dfo2k

     $alt        2#d/
  "9876 g.&e3do 7.g68 g.%ggq 
fcgchf88 g.%ghq f.3ydd5cff 
e.3yef7c8 5.e55 g.%gg7c6 
e.&gh9.i i.^ihq2k

     $tenor        2#d/
  |991w34 e.|^ihq w.jw5 d.yddn 
4.d45 e.zeeo 3d.^ii9.j i.^iis 
9.i98 "e.1]3de5c|9 e.fgh9.1j 
3d.zfdo2k

     $bas        2#d/
  |9999 i.^>ii|o w.e86 g.%ggq 
dcecfd68 e.zeeo i.>^ii1wc3dd 
e.zee5c6 7.g378 i.^iis 
e.&gh9.i i.^iio2k

  1. Rozkwitają pąki białych róż,
wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,
*wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, 
dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat!*
  2. Kładłam ci ja idącemu w bój
białą różę na karabin twój.
*Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.*
  3. Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
wiatr w burzanach cichuteńko łka.
*Przyszła zima, opadł róży kwiat,
poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.*
  4. Już przekwitły pąki białych róż,
przeszło lato, jesień, zima już.
*Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,
gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?*
  5. Jasieńkowi nic nie trzeba już,
bo mu kwitną pąki białych róż;
*tam pod jarem, gdzie w wojence padł,
wyrósł na mogile białej róży kwiat.*
  6. Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie,
w polskiej ziemi nie będzie mu źle.
*Policzony będzie trud i znój,
za Ojczyznę poległ ukochany twój.*