Narodowe Stowarzyszenie SM
RESEARDH/CLINICAL UPDATE
15 kwietnia 2003

POSTĘPY W PODSTAWOWYCH I KLINICZNYCH BADANIACH NAD SM 
przedstawione na spotkaniu Amerykańskiej Akademii Neurologii 
na dorocznym spotkaniu w Honolulu  29.03-05.04 2003. 

Z dwustu prezentacji dotyczących SM wybrano następujące:

OBIECUJĄCE OSIĄGNIĘCIA Z WCZESNYCH PRÓB KLINICZNYCH
Badacze przedstawili obiecujące doniesienia z wczesnej fazy badań testujących bezpieczeństwo i korzyści z pewnych sposobów leczenia.

Nowe leki posiadające możliwości zmienienia przebiegu choroby.

• Małe pilotażowe studium wykazało, że lek obniżający cholesterol - Zocor (simvastatin) bezpiecznie zredukował liczbę nowych uszkodzeń wykrytych rezonansem magnetycznym u 30 osób z rzutową formą SM. Dr Timothy Vollmer z Neurological Institute - Phenix i koledzy donieśli, że pozytywne odpowiedzi immunologiczne również sugerują pozytywne wyleczenie zapalenia. Są zaplanowane dalsze, większe i dobrze kontrolowane obserwacje, które będą konieczne, aby ustalić czy Zocor i inne obniżające cholesterol statyny są bezpieczne i efektywne wobec SM.
  
  

• Campath -1H (Alemtuzumab) jest potężnym wytworzonym w laboratorium przeciwciałem monoklonalnym, które usuwa komórki T z organizmu. Używa się go do leczenia pewnych postaci raka i innych chorób. Dr A.Compston (Cambridge University) przedstawił doświadczenie swojego laboratorium używając tego leku do leczenia osób z wtórnie postępującym i rzutowym SM, w ciągu 10 lat. Początkowo zespół skupiał się na późniejszym stadium wtórnego progresywnego SM i stwierdził, że chociaż pojedyncza infuzja mogła przytłumić aktywność immunologiczną, to jednak nie zmieniała postępu choroby. Ich doświadczenie obecne w leczeniu agresywnej rzutowej postaci SM było bardziej pozytywne, nie tylko redukując rzuty i progresję choroby, lecz w niektórych przypadkach nawet poprawiając niesprawność (EDSS). Niestety u wielu leczonych w ten sposób osób, nastąpiło silne zaostrzenie choroby, które wymagało leczenia sterydami, a u 1/3 chorych leczonych pojedyncza dawką Campath wystąpiła choroba Grave`a- poważna, lecz uleczalna choroba tarczycy. Dr A. Compston doniósł, że obecnie zespół skupia się na osobach zdiagnozowanych przed paru laty, kiedy zapalenie było prawdopodobnie najbardziej czynnym objawem choroby. Obecnie rozpoczęto badanie nad Campath -1H w połączeniu z Rebifem (Można z tym się zapoznać w "Trials Recruting Patients" w 
  http://www.nationalmssociety.org/Research-trialsrcuiting.asp 
  
  

• Zespół z Uniwersytetu w Calgary, Kanada doniósł o wynikach niedużej 9-miesięcznej próby nad bezpieczeństwem stosowania Minocycliny (doustny antybiotyk z grupy Tetracyclin) u 10 osób z postacią rzutową SM, które nie były poprzednio niczym leczone. Lek był dobrze tolerowany i wywarł korzystny wpływ na zmiany wykrywane rezonansem magnetycznym. Grupa jest w dalszym ciągu obserwowana pod kątem badań immunologicznych i sugeruje się, że testowanie tego leku będzie kontynuowane.
  
  

• Dwie grupy przedstawiły wczesne wyniki z badań testujących Zenapax (daclizumab) - laboratoryjnie wytworzone przeciwciało, które blokuje aktywność głównego aktywatora w SM. Dr Rose z uniwersytetu w Salt Lace City zaprezentował osiągnięcia ze stosowania dożylnych comiesięcznych infuzji leku u 11 osób z rzutowym i wtórnie progresywnym SM, pojedynczo albo w kombinacji z Interferonem beta. Doniesiono, że u ich pacjentów stwierdzono poprawę albo ustabilizowanie się niesprawności i nie stwierdzono wystąpienia nowych uszkodzeń w badaniu rezonansem magnetycznym. Dr Bielekova z Instytutu Bethesda opisała obserwacje odpowiedzi immunologicznych u 10 uczestników jej grupy leczonych Zenapaxem w kombinacji z Interferonem beta. Pełne wyniki są stale analizowane. 
  Dr Bielekowa doniosła, że terapia Zenapaxem zmniejszyła aktywność zmian w badaniach rezonansem magnetycznym w rzutowym i wtórnie postępującym SM u 70 % badanych osób, bez dużego przytłumienia immunologicznego. Dalsze badania w toku.
  
  
  

Nowe usiłowania leczenia objawowego

• Zespół lekarzy z Uniwersytetu w Rochester doniósł o małej kontrolowanej placebo próbie z doustną fampridiną (4-aminopiridine). Lek ten był testowany w małych i niekontrolowanych badaniach jest blokerem kanałów potasowych, który jest obiecującym ze względu na możliwość poprawy przewodzenia nerwów i wobec tego poprawy objawów SM, ale niestety ma tendencje wywoływania drgawek. W badaniu brało udział 36 osób, które otrzymywały stopniowo zwiększane dawki. Podczas, gdy większe dawki nie były dobrze tolerowane, przy niższych dawkach ci, którzy brali fampridine wykazywali poprawę w szybkości chodzenia i siły nóg. Nie widziano korzystnego wpływu na zmęczenie. Uboczne efekty zawierały mdłości, bezsenność, drżenia i przy wyższych dawkach dwóch uczestników badania miało drgawki. Dalsze badanie niezbędne w celu oznaczenia bezpieczeństwa i efektywności jest w toku.
  
  

• Małe badanie z 69 osobami z SM z łagodnym do średnich zaburzeń poznawczych było poprowadzone przez Miejski Uniwersytet w Nowym Jorku. Wyniki sugerowały, że doustny lek Aricept (donepezil hydrochloride) daje niewielką poprawę w wynikach testu pamięciowego. Konieczne dalsze badania dla oceny korzyści, bezpieczeństwa i oznaczenia pozytywnego wpływu na czynności codzienne. 
  
  
  

Pierwotnie postępujący SM 

• Wstępne badanie z Novantronem (mitoxantrone) potężnym chemioterapeutykiem, który zastosowano w leczeniu pogarszającego się SM u 64 osób z pierwotnie postępującym SM zasugerowały, że comiesięczne leczenie dożylne może być korzystne w zwolnieniu progresji, szczególnie u osób z umiarkowaną niesprawnością (EDSS 5). Badanie trwało 2 lata i ponieważ nie było kontrolowane, nie można wyciągnąć ostatecznych wniosków, badacze sugerują badanie w szerszej skali z grupą kontrolną. Dodatkowe badania są w toku. 
  
  

• W Barcelonie testowano w ciągu 2 lat bezpieczeństwo i wczesne korzyści z leczenia Bataseronem z progresywna formą SM obejmując również pierwotnie postępujące SM. Chociaż nie było oznak zwolnienia w postępie przebiegu choroby, przy ocenie skalą EDSS jednakże badanie sugeruje, że leczenie miało korzyść kliniczną przy użyciu badania funkcjonalnego, jak również wykazało korzystny wpływ na uszkodzenia mózgu (mniejsza liczba siniejących uszkodzeń i nowych uszkodzeń). Dalsze badania w toku.
  
  

• Dr Zephir z Francji zastosowała czynnik chemoterapeutyczny w pierwotnie postępującym i wtórnie postępującym SM u 49 osób z zastosowaniem dawek miesięcznych przez co najmniej rok. Lek wydawał się stabilizować przebieg choroby u jednych pacjentów po 6 miesiącach, u innych po roku.
  Mieszane nowości na temat transplantacji szpiku.
  Kilka zespołów badaczy rozważało możliwość zniszczenia komórek immunologicznych u danych osobników z SM i odnowienie ich przy użyciu komórek macierzystych pochodzących z ich własnej krwi albo szpiku kostnego może zatrzymać SM. Dalsze badania obecnie prowadzone mają na celu znalezienie najbezpieczniejszego sposobu transplantacji i wykazanie kto może odnieść korzyści z tej ryzykownej i kosztownej procedury. Badacze z Uniwersytetu w Ottawie zaangażowani w kanadyjskiej grupie przetaczania szpiku, prowadzą badania w grupie 32 pacjentów z wczesną agresywną postacią SM. Użyto chemioterapii aby zniszczeć komórki immunologiczne przed transplantacją. Wyniki u pierwszych 6 pacjentów sugerują najbardziej widoczną kliniczną stabilizację albo zmniejszenie objawów. Badania rezonansem przeprowadzane w ciągu roku po leczeniu.
  
  

• W przeciwieństwie, w Rotterdamie użyto chemoterapii i naświetlania promirniami rentgena dla zniszczenia komórek immunologicznych przed transplantacją. Z 8 pacjentów obserwowanych w ciągu roku, u dwóch poprawiły się wyniki w badaniach niesprawności, jeden się ustabilizował, a 5 doświadczyło progresji choroby. 
  
  

• Podobnie zaprezentowano wyniki u 28 osób z SM w większości z wtórnym postępującym SM ulegli pogorszeniu. Doniesiono, że ci którzy mieli łagodny do średniego wynik niesprawności (EDSS mniejszy niż 6) przed zabiegiem mieli tendencje do stabilizacji, podczas gdy ci którzy mieli większy poziom niesprawności mieli tendencje do kontynuowania postępu po procedurze. Dr Burt jednocześnie zwrócił uwagę, na fakt, że użycie naświetlania może spowodować uszkodzenie tkanki mózgowej i może się przyczynić do długotrwałych rzutów. 
  
  
  

Próby uzupełniającej terapii

• Lekarze z Portland porównali przez 6 miesięcy grupę osób ćwiczących jogę albo inne ćwiczenia z grupą kontrolną 50 osób z różnymi postaciami SM, która nie prowadziła ćwiczeń. Badanie wykazało znaczną poprawę odnośnie zmęczenia w stosunku grupy ćwiczącej w stosunku do grupy kontrolnej i brak wpływu ćwiczeń na poprawę zaburzeń funkcji poznawczych.
  
  

DOBRE NOWINY: CIĄŻA I COPAXONE
      Ponieważ na razie badanie wpływu Copaxonu na ciążę przeprowadzono tylko u zwierząt, nie zaleca się przyjmowania Copaxonu w czasie ciąży. Natomiast w 215 ciążach w pierwszym trymestrze, kiedy kobiety nie wiedziały o ciąży i stosowały Copaxon, ryzyko wad wrodzonych i możliwości samoistnego poronienia nie było większe niż w normalnej populacji. Jednakże to doświadczenie nie zmienia zalecenia, że nie powinno się zalecać Copaxonu jeżeli kobieta planuje ciążę. 

WPŁYW RÓŻNIC RASOWYCH W SM
      SM występuje rzadziej u afro - amerykanów niż u białych. Stwierdzono również inne różnice. Lekarze z Kalifornii stwierdzili, że Amerykanie afrykańskiego pochodzenia mają większą możliwość znacznej niesprawności i szybszej przemiany we wtórnie postępującej postaci. Badacze także stwierdzili, że u afro - amerykanów SM rozwijania się 2 lata później niż u białych, natomiast, że dużo szybciej są zdiagnozowani. Porównanie stosowania interferonów wykazuje, że afro - amerykanie słabiej odpowiadają na leczenie interferonem beta, niż biali uczestnicy badania. 

W BLISKIEJ PRZYSZŁOŚCI OBIECUJĄCE WYNIKI Z NOWYCH BADAŃ LABORATORYJNYCH.
Liczne raporty skupiają się na badaniach dotyczących lepszego zrozumienia i leczenia SM.

• Szukając pierwszych dowodów możliwości naprawy systemu nerwowego w SM badacze przeszczepili niedojrzałe komórki mózgu do mózgów szczurów chorujących na EAE. Lekarze izraelscy stwierdzili w tych wypadkach łagodniejszą chorobę i mniej oznak zapalnych, niż u szczurów, które nie otrzymały transplantacji. Stwierdzono także, że komórki te dochodziły do obszarów zapalenia i dojrzewały jako 2 typy komórek zastępujących miejsca zniszczone.
  
  

• W badaniu częściowo popieranym przez Amerykańskie Stowarzyszenia SM dr H. Offnar wraz z zespołem stwierdzili, że stosowanie doustnego estradiolu (postać żeńskiego hormonu) jest zdolne chronić myszy przed rozwinięciem się doświadczalnej choroby EAE o ile hormony były podane po rozwinięciu choroby, wtedy zmniejsza się nasilenie choroby. Dalsze badania w toku.
  
  

• Badacze z Uniwersytetu w Teksasie stwierdzili u mysz, że choroba EAE może się poprawić po ustnym stosowaniu leków znanych jako "PPAR- gamma ligands" stosowanym w leczeniu cukrzycy. Stwierdzono, że leczenie to zmniejszało zapalenie i zmniejszało agresywność komórek T. 
  
  

• Uczeni zadają pytanie, czy włókno nerwowe może być ochronione w SM. Stwierdzono, że myszy leczone phenytoiną jest to czynnik blokujący kanały sodowe na powierzchni włókien nerwowych, które ułatwiają przewodzenie nerwów. W tym badaniu myszy, które otrzymywały ten lek wykazały mniejsze uszkodzenia włókien nerwowych, niż te które nie otrzymywały leku. Dalsze badania kliniczne i laboratoryjne wykażą, czy blokowanie kanałów sodowych będzie miało zastosowanie w leczeniu SM.