Dyskryminacja chorych na stwardnienie rozsiane - Rezolucja Parlamentu Europejskiego

Działania lobbingowe European MS Platform w Parlamencie Europejskim

Spotkanie Europejskiego Parlamentu Osób Niepełnosprawnych (EPON)

Więcej na stronie "Niepełnosprawni lecz pełnoprawni"

Parlament Europejski a SM

Trwają, działania lobbingowe European MS Platform w Parlamencie Europejskim w Brukseli na rzecz wprowadzenia równego dostępu do leków i leczenia dla chorych w całej Europie. 
Pierwszym krokiem była podjęta podczas Pierwszego Europejskiego Dnia Świadomosci SM (czerwiec 2002) rezolucja dotycząca chorych. Podczas kolejnej konferencji EMSP, na Malcie (maj 2003) przedstawiciele towarzystw członkowskich EMSP oraz reprezentanci RIMS (Rehabilitation in MS) podjęli deklarację dotyczącą prawa dostępu do rehabilitacji i usług związanych z samodzielnością osób niepełnosprawnych. 

Jednocześnie regularnie odbywają się spotkania lobbingowe w siedzibie Parlamentu Europejskiego ("MS Information Hour"). Uczestniczą w nim członkowie Parlamentu Europejskiego, którzy zaangażowali się w lobbing na rzecz chorych na SM. Obecnie Parlament Europejski przygotowuje pełny raport dotyczący sytuacji chorych w poszczegolnych krajach członkowskich. Na ostatnim spotkaniu (12 listopada), w którym uczestniczyła delegacja polska , prof. Peter Rieckmann przedstawił wstępnie podstawowe standardy terapii SM, które zdaniem IMAB (International Medical Advisory Board) powinny zostać przyjęte w odniesieniu do wszystkich chorych. Podstawowym założeniem jest szybki i szeroki dostęp do leków wpływających na postęp choroby oraz rehabilitacji.
Dokładny opis działań lobbingowych EMSP na stronie: http://www.ms-in-europe.org

Problemem przygotowania odpowiedniego dokumentu dotyczącego jednolitych standardów rehabilitacji w SM zajęli się specjaliści z całej Europy podczas seminarium w Atenach (5-7 grudnia 2003). Również w tych obradach uczestniczyła delegacja polska (Iza Odrobinska - CEO, dr Mariusz Kowalewski - szef projektu ośrodka rehabilitacyjnego w Bornem Sulinowie oraz Grzegorz Gałuszka z ośrodka w Skoczowie). 

Bruksela 10-11 listopada 2003 roku.

Spotkanie Europejskiego Parlamentu Osób Niepełnosprawnych (EPON)

Ogłoszony Manifest EPON
Przyjęta rezolucja

Parlament Europejski gościł osoby niepełnosprawne z całej Europy podczas spotkania Europejskiego Parlamentu Osób Niepełnosprawnych 10-11 listopada 2003 roku. Na sali jako jeden z delegatów polskich znalazła się Iza Odrobińska oraz - jako jej osobista asystentka - Marta Kowalczyk, reprezentująca grupę Młodych "Zgrani".

Spotkanie Parlamentu Niepełnosprawnych zgromadziło ponad dwustu delagatów z 28 krajów Europy, ponadto ich opiekunów, przewodników, tłumaczy oraz ponad 100 obserwatorów. Wydarzenie to odwoływało się do 10 rocznicy uchwalenia "Standardów wyrównywania szans osób niepełnosprawnych" (ONZ 1993 roku) oraz pozwalało na podsumowanie Europejskiego Roku Osób Niepełnosprawnych. Było również szansą na uzyskanie wpływu na politykę Unii Europejskiej, stworzenie nacisku politycznego, który wpłynąłby na ujednolicenie polityki społecznej UE. 
Efektem spotkania było uchwalenie rezolucji wspierającej raport przygotowywany przez Parlament Europejski a kończący Europejski Rok Niepełnosprawnych oraz Manifest Europejskiego Ruchu Niepełnosprawnych. Treść Manifestu - zdaniem EDF - powinna wpłynąć na program partii politycznych startujacych w wyborach do EP w 2004 roku.

Podczas obrad podsumowujących Europejski Rok ON podkreślano porażkę, którą było nieuchwalenie dyrektywy o zakazie wszelkiej dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność. Przyjęte dotychczas dyrektywy dotyczą zakazu dyskryminacji w miejscu pracy oraz konieczności dostosowania transportu. Ich wykonanie również oceniono jako niezadowalające.

W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele wszystkich ugrupowań EP. Niestety, co zostało odnotowane przez prasę, nie pojawili się akredytowani przy EP polscy obserwatorzy.
Informacje dotyczące obrad, treść przyjętych dokumentów są dostępne pod adresem 
http://www.edf-feph.org/en/welcome.htm

Manifest

przyjęty 11 listopada 2003 roku
przez Parlament Europejski Osób Niepełnosprawnych

od Parlamentu Europejskiego Osób Niepełnosprawnych
do Parlamentu Europejskiego i do potencjalnych kandydatów do wyborów
w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2004 r.

Zważywszy, że:

1. Wybory do nowego rozszerzonego Parlamentu Europejskiego odbędą się w czerwcu 2004 r. Jest to punkt zwrotny dla Europy. Jest to szansa dla przyszłych członków nowego Parlamentu Europejskiego by podjęli zdecydowane zobowiązania poparcia konkretnych zmian, które zapewnią osobom niepełnosprawnym pełne korzystanie z ich praw cywilnych, socjalnych, ekonomicznych i politycznych; 
   
   

2. Osoby niepełnosprawne stanowią co najmniej 10% całego społeczeństwa i przynajmniej jedna osoba na cztery ma niepełnosprawnego członka rodziny. Tacy nasi sprzymierzeńcy jak; rodziny, przyjaciele, znajomi oraz asystenci również uważają, że społeczeństwo powinno wziąć pod uwagę sprawy osób niepełnosprawnych. Kwestie niepełnosprawności są sprawami wszystkich i dlatego Parlament Europejski Osób Niepełnosprawnych wzywa przyszłych parlamentarzystów europejskich do wysłuchania i kieruje do nich nasze żądania;
   
   

3. Europa rozwinęła się bez stosownego wzięcia pod uwagę potrzeb i praw całej swojej populacji. Wynikiem tego są liczne rodzaje barier dla osób niepełnosprawnych stojące na drodze do pełnego udziału w społeczeństwie. Rozpatrzenie spraw odnoszących się do niepełnosprawności dotyczy wszystkich, ponieważ ich decyzje przyniosą korzyści całej populacji;
    

4. My, delegaci do Europejskiego Parlamentu Osób Niepełnosprawnych, 200 oficjalnych przedstawicieli 50 milionów osób niepełnosprawnych i rodziców osób niepełnosprawnych niemogących reprezentować samych siebie, wzywamy wszystkich kandydatów na przyszłych członków Parlamentu Europejskiego oraz wszystkie partie polityczne do przyjęcia następujących zobowiązań, kluczowych dla respektowania praw człowieka osób niepełnosprawnych oraz dla zapewnienia im równych szans w społeczeństwie; 
   
   

5. Europejski model dotyczący osób niepełnosprawnych powinien się opierać na szerokiej definicji praw człowieka i powinien się składać z kombinacji kompleksowych rozwiązań legislacyjnych zabraniających wszelkich form dyskryminacji osób niepełnosprawnych oraz pozytywnych działań, które dostarczają osobom niepełnosprawnym wsparcie niezbędne do zapewnienia im rzeczywistej integracji społecznej;
   
   

6. Decentralizacja odpowiedzialności i jej przesunięcie z władz centralnych na regionalne i lokalne zachodzi w całej Europie i tym samym zwiększa potrzebę narodowego planowania lokalnych polityk dotyczących niepełnosprawności, jednocześnie zwiększa to potrzebę wprowadzenia kontrolowanego na szczeblu narodowym programu planowania polityki wobec niepełnosprawności, opartego na lokalnych prawach człowieka, lub Standardowych Zasadach ONZ, jakim na przykład była Agenda 22.

My delegaci Parlamentu Europejskiego Osób Niepełnosprawnych, reprezentacja zróżnicowanego ruchu osób niepełnosprawnych składającego się z 50 milionów obywateli Europy, mamy następujące żądania w stosunku do instytucji Unii Europejskiej, Państw Członkowskich oraz państw kandydackich i wzywamy wszystkich kandydatów w wyborach do Parlamentu Europejskiego w czerwcu 2004 r. do złożenia obietnicy realizacji następujących zobowiązań:

Prowadzenia kampanii na rzecz rozwiązań prawnych w zakresie praw człowieka

• Przyjąć dyrektywę dotyczącą niepełnosprawności: 
  przyjąć poziomą dyrektywę antydyskryminacyjną likwidującą bariery we wszystkich dziedzinach leżących w kompetencjach UE, tak, aby umożliwić osobom niepełnosprawnym osiągnięcie pełnego potencjału w życiu, włączając w to dostęp do edukacji, transportu, opieki zdrowotnej, usług socjalnych oraz dostępu do towarów i usług;
  
  

• Wspierać krajowe prawodawstwo antydyskryminacyjne:
  wspierać i prowadzić kampanię na rzecz wprowadzenia kompleksowego poziomego prawodawstwa zabraniającego dyskryminacji z powodu niepełnosprawności, w tym w takich dziedzinach jak: mieszkalnictwo, edukacja, kultura i wypoczynek, zatrudnienie, transport, opieka zdrowotna, opieka socjalna, świadczenia socjalne oraz dostęp do towarów i usług. Istotnym jest, aby zapewnić surowe i skuteczne sankcje w przypadku nieprzestrzegania tych przepisów;
  
  

• Wprowadzić natychmiast postanowienia dyrektywy o równym traktowaniu w zatrudnieniu:
  wspierać i prowadzić kampanię na rzecz natychmiastowego i pełnego wprowadzenia do ustawodawstwa krajowego postanowień ramowej dyrektywy o równym traktowaniu w zatrudnieniu, łącznie z przepisami mówiącymi o zakazie dyskryminacji z powodu niepełnosprawności;
  
  

• Wspierać prawnie wiążącą konwencję ONZ:
  wspierać konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, która byłaby prawnie wiążąca i w swej naturze scalałaby ją z silnymi i skutecznymi mechanizmami monitorowania i sankcjami w przypadku nieprzestrzegania tych praw; 
  

Budowanie Europy dla wszystkich

5. Włączanie w ogólny nurt:
   zapewnić uwzględnianie polityki na rzecz osób niepełnosprawnych we wszystkich dziedzinach zarówno na poziomie unijnym, jak i krajowym oraz uruchamianie wszystkich generalnych polityk oraz środków w szczególności w celu osiągnięcia równości osób niepełnosprawnych. W przypadku definiowania oraz implementowania tych środków oraz polityk, ich możliwy wpływ na sytuację osób niepełnosprawnych będzie systematycznie sprawdzany;
   
   

6. Warunki dotyczące funduszy:
   wspieranie wprowadzania kryterium dostępności przy dysponowaniu europejskimi funduszami, takimi jak fundusze strukturalne, mającego na celu zapewnienie, że wszystkie składniki finansowanych projektów (np. informacja, komunikacja, infrastruktura, budowa otoczenia, zatrudniania, wymiana schematów, szkolenia, usługi ogólnego interesu) będą w pełni zapewnione; zbieranie statystycznych dowodów dotyczących ulepszenia sytuacji zatrudnienia i społecznego włączania osób niepełnosprawnych spowodowanych dzięki pomocy funduszy strukturalnych; zaangażowanie reprezentantów osób niepełnosprawnych do rozwoju kryteriów dotyczących alokacji funduszy;
   
   

7. Parlament Europejski dla wszystkich:
   zapewnić, że Parlament Europejski jest przykładem dobrej praktyki i gwarantuje pełną i równą dostępność do wszystkich swoich udogodnień, dokumentów, stron internetowych, spotkań (włączając w to umożliwienie skorzystania z tłumacza języka migowego)oraz zapewnić równe szanse w zakresie zatrudnienia;
   
   

Podjęcie zobowiązań na rzecz osób niepełnosprawnych

8. Wprowadzać w życie postanowienia Deklaracji Madryckiej:
   wdrażać postanowienia Deklaracji Madryckiej przyjętej przez Europejski Kongres Osób Niepełnosprawnych w imieniu 50 milionów niepełnosprawnych obywateli Europy; wdrożenie metody Agendy 22 przyjętej przez Coroczne Zgromadzenie Ogólne Europejskiego Forum Osób Niepełnosprawnych w 2003 roku jako struktury dla Narodowych Planów Działania w dziedzinie planowania lokalnych polityk dotyczących niepełnosprawności;
   
   

9. Przyłączyć się do grupy ds. niepełnosprawności w Parlamencie Europejskim:
   zostać członkiem grupy ds. niepełnosprawności, która jest nieformalną grupą zbierającą parlamentarzystów europejskich ze wszystkich krajów i wszystkich głównych grup politycznych. Grupa ds. niepełnosprawności pracuje w Parlamencie Europejskim nad sprawami osób niepełnosprawnych;
   
   

10. Konsultacja z niepełnosprawnymi wyborcami:
    regularne konsultowanie się z niepełnosprawnymi wyborcami i przedstawicielami ich organizacji oraz z rodzicami osób niepełnosprawnych, które nie mogą się samodzielnie reprezentować.
    
    

Ponadto Delegaci do Europejskiego Parlamentu Osób Niepełnosprawnych nawołują do tworzenia w pełni dostępnej demokracji, obejmującej całkowicie dostępne wybory w 2004 r. poprzez zapewnienie:

Równego i pełnego dostępu do demokracji

11. Konsultacje:
    aby przed zakończeniem kampanii, miały miejsce konsultacje z osobami niepełnosprawnymi lub rodzicami osób niepełnosprawnych nie mogących się samodzielnie reprezentować włączając w to członków europejskiego oraz krajowych ruchów niepełnosprawnych w celu dowiedzenia się jakie są ich żądania. Żądamy, aby propozycje przedstawione przez organizacje osób niepełnosprawnych w sprawach odnoszących się do niepełnosprawności były brane pod uwagę przy tworzeniu programów wyborczych;
    
    

12. Dostępna i włączająca kampania:
    zapewnienie, że kampanie polityczne dotrą do wszystkich niepełnosprawnych wyborców, jak również to, że kampanie polityczne będą zawierały kluczowe zobowiązania wobec żądań osób niepełnosprawnych. Dotyczy to również zapewnienia, że ogólne informacje skierowane do szerokiego gremium publiczności będą dostępne w alternatywnych formach przekazywania informacji, takich jak: duży druk, Braille, zapis dźwiękowy oraz format elektroniczny, jak również zapewnienie dostępności tych alternatywnych form poprzez ich upublicznianie oraz zapewnienie, że informacje te będą dostępne w języku łatwym do czytania (easy-to-read) oraz w języku migowym;
    
    

13. Dostępna informacja na temat procedur wyborczych oraz dostępności do aktu głosowania:
    zapewnienie osobom niepełnosprawnym, również tym, które są w pełni uzależnione od innych, dostępności do informacji o procedurach dotyczących wyborów (włączając w to informacje w języku migowym). Obejmuje to informacje na temat tego, jak zaprezentować się jako kandydat, jak zarejestrować się jako wyborca, a także gdzie i jak głosować; dotyczy to również dostępności do lokali wyborczych w dniu głosowania, zapewnienia tajnego głosowania dla wszystkich, w tym dla osób z dysfunkcją wzroku. Nalegamy na rozwój systemu e-głosowania i wzywamy do stworzenia tego rodzaju stron internetowych, aby stały się one w pełni dostępne przy użyciu wskazówek WAI.
    
    

14. Niepełnosprawni kandydaci:
    aby listy kandydatów były odzwierciedleniem społeczeństwa, czyli zachęcać osoby niepełnosprawne lub rodziców osób niepełnosprawnych nie mogących się samodzielnie reprezentować do brania udziału w procesie wyborczym i startowania w charakterze kandydatów;


Nic o nas bez nas!


---

 

REZOLUCJA

Przyjęta 11 listopada 2003 r. Przez 

EUROPEJSKI PARLAMENT OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Europejski Rok Osób Niepełnosprawnych i poza nim - Wizja na przyszłość



1. Ten Europejski Parlament Osób Niepełnosprawnych (EPON) ma historyczne znaczenie. Zgromadził on na wspólnej plenarnej dyskusji przedstawicieli europejskiego ruchu osób niepełnosprawnych oraz członków Parlamentu Europejskiego i inne kluczowe postaci UE w celu rozważenia spuścizny, jaką przyniósł Europejski Rok Osób Niepełnosprawnych (ERON) oraz wizji na przyszłość w zakresie polityki UE na rzecz osób niepełnosprawnych. 
   
   

2. EPON z udziałem 200 oficjalnych przedstawicieli osób niepełnosprawnych i rodziców osób niepełnosprawnych niemogących reprezentować samych siebie, reprezentuje różnorodność europejskiego ruchu osób niepełnosprawnych składającego się z 50 milionów osób.
   
   

3. EPON wyraża swoje oburzenie i wielką konsternację w związku z faktem, że osoby niepełnosprawne i ich rodziny są w dalszym ciągu dyskryminowane i codziennie odmawia się im praw. 
   
   

4. EPON uważa, że dynamika osiągnięta w czasie ERON powinna być kontynuowana po 31 grudnia 2003 r. I szybko wykorzystywana poprzez wdrażanie konkretnych i długofalowych środków służących zwalczaniu dyskryminacji i barier, przed którymi stają osoby niepełnosprawne i ich rodziny we wszystkich dziedzinach życia. Chcemy wyznaczenia jasnych celów w tym zakresie i konkretnych terminów wdrożenia tych celów. 
   
   

5. EPON żąda, aby polityka na rzecz osób niepełnosprawnych oraz wszelkie kwestie dotyczące dyskryminacji i praw człowieka osób niepełnosprawnych znalazły się pośród najwyższych priorytetów programie politycznym. 
   
   

6. EPON uważa, że Deklaracja Madrycka oraz 22 standardowe zasady ONZ(1993) tworzą istotne ramy dla projektowania polityki na rzecz osób niepełnosprawnych na wszystkich szczeblach rządowych i pozarządowych. Jak stanowi Deklaracja Madrycka, brak dyskryminacji plus pozytywne działania dają integrację społeczną. Standardowe zasady podkreślają natomiast wagę równego partnerstwa pomiędzy organizacjami osób niepełnosprawnych, władzami oraz instytucjami dostarczającymi świadczenia.
   
   

7. EPON uważa, że niepełnosprawność nie jest problemem indywidualnym, lecz problemem społeczeństwa, w którym istnieją braki w dostępności i świadczonych usługach. Prawa człowieka odnoszą się do wszystkich osób niepełnosprawnych, bez względu na naturę ich niepełnosprawności, czy jest to niepełnosprawność intelektualna, fizyczna, umysłowa, chroniczna, czy ukryta. Podczas, gdy 22 Standardowe Zasady ONZ odnoszą się do poprzedniej międzynarodowej klasyfikacji niepełnosprawności, upośledzeń i dysfunkcji przyjętej przez Światową Organizację Zdrowia, EPON przyjmuje obecnie międzynarodową klasyfikację funkcjonowania jako podstawę roboczą dla Deklaracji Madryckiej, Zasad Standardowych i Agendy 22. 
   
   

8. 
   My, Europejski Parlament Osób Niepełnosprawnych, mamy następujące żądania wobec instytucji unijnych i krajów członkowskich:
   
   

9. 
   Prawodawstwo
   
   

Przepisy prawne zabraniające dyskryminacji: 

1. Wzywamy do wyraźnego poparcia dyrektywy dotyczącej osób niepełnosprawnych obejmującej wszystkie dziedziny leżące w ramach kompetencji UE oraz wnioskujemy o to, by proces jej przyjęcia rozpoczął się jeszcze w roku 2004. To nowe prawodawstwo chroniłoby przed tworzeniem nowych barier i wymagałoby całkowitego zniesienia istniejących w Europie barier w ciągu najbliższej dekady. Wzywamy kraje członkowskie do zdecydowanej konstytucyjnej ochrony przed dyskryminacją z powodu niepełnosprawności. 
   
   

2. Wzywamy kraje członkowskie UE do pełnego i kompletnego wprowadzenia w krajowe prawodawstwo przepisów prawnych dotyczących dyskryminacji z powodu niepełnosprawności ustanowionych w dyrektywie Rady UE o Ogólnych ramach równego traktowania w zatrudnieniu i pracy zawodowej (2000/78/ EC). Chcemy, aby nastąpiło to jak najszybciej. Zalecamy, aby w będących wynikiem tego przepisach prawnych uwzględniono szeroką definicję niepełnosprawności opartą na społecznym modelu niepełnosprawności w prawie, a także surowe i skuteczne sankcje, które mogą zostać użyte w przypadku nieprzestrzegania tego prawa. 
   
   

3. Wzywamy również wszystkie kraje członkowskie do wykorzystania możliwości, jakie niesie ze sobą wdrażanie rozporządzenia o Ogólnych ramach równego traktowania w zatrudnieniu i pracy zawodowej, do promowania bardziej kompleksowego prawodawstwa antydyskryminacyjnego obejmującego pozostałe dziedziny życia oraz wszystkie szczeble planowania polityki rządowej. 
   
   

Nowa Konstytucja UE

4. Wzywamy szefów rządów i ministrów biorących udział w międzyrządowej konferencji, aby upewnili się, że środki prawne podjęte na podstawie paragrafu III-8 mówiącego o nie dyskryminowaniu ze względu na niepełnosprawność (dawniejszy paragraf 13), które znalazły się w części III Konstytucji, były przyjmowane kwalifikowaną większością głosów.
   
   

5. Wzywamy uczestników Międzyrządowej konferencji do poparcia właściwych środków działania na rzecz osób niepełnosprawnych, które już znalazły się w projekcie nowej Konstytucji, zwłaszcza uwzględnienie walki z dyskryminacją wśród celów UE, równości, jako jednej z głównych wartości, włączenie nie dyskryminowania w główne nurty polityki i działania UE, uwzględnienie w pełni Karty praw podstawowych w treści nowej Konstytucji, uznanie wagi dialogu społecznego i demokracji uczestniczącej. 
   
   

Konwencja ONZ na rzecz praw osób niepełnosprawnych

6. Z wielką przyjemnością przyjmujemy poparcie różnych instytucji UE wobec inicjatywy organizacji Narodów Zjednoczonych - konwencji dotyczącej praw osób niepełnosprawnych, jako następstwa rezolucji ONZ o Standardowych Zasadach wyrównywania szans z 1993 r. Wzywamy UE do dalszego wspierania procesu tworzenia tej kompleksowej konwencji, która będzie chroniła i promowała prawa obywatelskie, polityczne, ekonomiczne, kulturalne i społeczne osób niepełnosprawnych, poprzez przepisy antydyskryminacyjne a także pozytywne działania. Ponadto instytucje unijne oraz państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu wspierać aktywny udział reprezentacji organizacji osób niepełnosprawnych w tym procesie, jako ważny podmiot w oparciu o równe partnerstwo. 



Niepełnosprawność w głównym nurcie

Włączenie kwestii osób niepełnosprawnych w główny nurt polityki UE

7. Wzywamy do utworzenia takiego programu działania UE, którego głównym celem byłoby włączanie kwestii osób niepełnosprawnych w główne dziedziny objęte polityką UE. Zwracamy się do Komisji Europejskiej o przygotowywanie corocznego raportu na temat sposobu, w jaki niepełnosprawność była brana pod uwagę we wszystkich dziedzinach objętych polityką Unii. Raport ten zawierałby także ocenę sposobu włączania kwestii osób niepełnosprawnych w nurt głównej polityki na poziomie państw członkowskich UE, w tych dziedzinach, w których przyjęta została otwarta metoda koordynacji. 

Lepsza koordynacja krajowej polityki na rzecz niepełnosprawnych

8. Wezwać instytucje UE do stworzenia następującego procesu, którego efektem byłaby lepsza polityka krajowa: 

   a) W nawiązaniu do propozycji Komisji Europejskiej, kraje członkowskie UE zgadzają się na dostarczanie co dwa lata informacji, dotyczącej krajowej polityki wobec osób niepełnosprawnych (jak również właściwej statystyki) w formie raportu krajowego. W celu ułatwienia porównania poszczególnych krajów członkowskich, raporty te będą przygotowane według uzgodnionej struktury i określonej metody. W zakresie metody szczególnie polecana jest Agenda 22. Instytucje UE będą mocno nalegać, by w procesie przygotowywania tego raportu kraje członkowskie konsultowały się z organizacjami pozarządowymi. 

   b) Komisja Europejska po dwustronnych dyskusjach z krajami członkoskimi, a także po konsultacji z Europejskim Forum Niepełnosprawności, przygotuje całościowy raport podkreślający przykłady dobrej praktyki, jak również ogólne i dotyczące poszczególnych krajów rekomendacje w odniesieniu do przygotowywania krajowych planów działania i wdrażania. 

   c) Oba powyższe raporty będą przedstawiane na ostatnim posiedzeniu Komitetu ds. Zatrudnienia i Spraw Społecznych co dwa lata, a także zostaną przedstawione Parlamentowi Europejskiemu. 
   
   

Kwestie priorytetów w polityce

Polityka zatrudnienia i integracji społecznej

9. Wzywamy instytucje UE do przyznania znacznie większej ważności statusowi osób niepełnosprawnych w Europejskiej strategii na rzecz zatrudnienia i Europejskiej strategii przeciwko wykluczeniu społecznemu i ubóstwu
   
   

10. Wzywamy kraje członkowskie do włączenia kwestii osób niepełnosprawnych w krajowe plany działania w zakresie zatrudnienia, wykluczenia społecznego i ubóstwa. Żądamy, by Komisja Europejska i kraje członkowskie przedstawiły konkretne cele i harmonogramy mające na celu promowanie zatrudnienia i integracji społecznej osób niepełnosprawnych poprzez środki antydyskryminacyjne i pozytywne działania. Oczekujemy, że organizacje pozarządowe będą ściśle zaangażowane na wszystkich etapach definiowania, wdrażania i monitorowania tych strategii.
    
    

11. Wzywamy Eurostati wszystkie kraje członkowskie do opracowywania statystyki dotyczącej sytuacji życiowej i zawodowej doświadczanej przez osoby niepełnosprawne, łącznie ze statystyką dotyczącą szczególnie osób niepełnosprawnych, oraz uzgodnienie wspólnych wskaźników dotyczących niepełnosprawnych, które pozwoliłyby ocenić na ile udaje się osiągnąć cele służące promowaniu nie dyskryminowania i integracji społecznej. 
    
    

12. Rodziny osób niepełnosprawnych, szczególnie dzieci i osób ze złożonym uzależnieniem, niemogące reprezentować samych siebie, odgrywają życiową rolę w ich edukacji i integracji społecznej. W świetle tego, władze państwowe powinny stworzyć odpowiednie środki dla rodzin, które pozwoliłyby im zorganizować wsparcie dla osoby niepełnosprawnej w sposób najbardziej integrujący. 
    
    

Wolność poruszania się

13. Wzywamy pilnie instytucje UE do zachęcania krajów członkowskich do umożliwienia swobodnego poruszania się osób niepełnosprawnych po wszystkich krajach członkowskich. Aby to osiągnąć, wszystkie świadczenia w ramach zabezpieczenia społecznego oraz wszelkie usługi asystenta osobistego muszą podążać za daną osobą niepełnosprawną. Społeczne wykluczenie związane z brakiem wolności w przenoszeniu się osób niepełnosprawnych musi zostać zniesione, aby osiągnąć Europę naprawdę zintegrowaną. 
    
    

Transport

14. Żądamy przyjęcia dyrektywy, która będzie wymagała, aby wszystkie środki transportu zbiorowego były w pełni dostępne dla osób niepełnosprawnych. Jednolity transport oznacza, że każdy członek społeczeństwa, włączając osoby niepełnosprawne, musi mieć pełny i równy dostęp do wszystkich form transportu, uwzględniając autobusy, autokary, taksówki, metro, tramwaje, pociągi, samoloty i statki. 
    
    

15. Uważamy, że zasada integracyjnego i jednolitego transportu musi być fundamentalna dla systemu transportu i infrastruktury w całej Europie. Bez jednolitego i integracyjnego systemu transportu i infrastruktury, osoby niepełnosprawne nie mogą osiągnąć pewności siebie w podróżowaniu, a ich wolność w poruszaniu się jest ograniczona. Dostępność w transporcie dla osób niepełnosprawnych musi obejmować: informacje na rozkładach jazdy, na biletach pojazdach w wersjach dostępnych, kompleksową informację na temat dostępności stacji, pojazdów, budynków i możliwości uzyskania asysty. 
    
    

Dostęp do budynków

16. Dostępność budynków jest fundamentalnym prawem i główną kwestią dla zabezpieczenia wolności poruszania się osób niepełnosprawnych, równości szans i niedyskryminowania. żądamy przyjęcia dyrektywy Komisji Europejskiej w sprawie dostępności budynków dla osób niepełnosprawnych, wymagającej, by w pełni dostępne były wszystkie nowe i istniejące budynki, a także szeroko rozumiane środowisko fizyczne. 
    
    

Społeczeństwo informacyjne

17. Oczekujemy, że rozpoczęte zostaną prace nad dyrektywą dotyczącą technologii informacyjnych, która ochroni osoby niepełnosprawne przed wykluczeniem ze społeczeństwa informacyjnego, jako całości. Z tego powodu oczekujemy także, że program działania UE na rok 2005 oraz wszystkie przyszłe programy w tym zakresie, zwrócą szczególną uwagę na potrzeby dostępności osób niepełnosprawnych poprzez dedykowaną im linię działania obejmującą konkretne cele do osiągnięcia w zakresie barier technicznych, prawnych, społecznych i ekonomicznych, które stają na drodze osób niepełnosprawnych do społeczeństwa informacyjnego. Ponadto, wzywamy, by zakres zasad dostępności stron internetowych został rozszerzony i wzmocniony. Zasada projektowania i tworzenia dla wszystkich musi leżeć u podstaw produkcji wszelkiego sprzętu i oprogramowania, tak by koszt był minimalizowany, a kosztowne modyfikacje nie musiały być dokonywane później. 
    
    

18. Żądamy, by prawodawstwo UE w zakresie elektronicznego komunikowania się wymagało obowiązkowo dostarczania dostępnych usług i sprzętu, a także by przyjęto rygorystyczne środki służące monitorowaniu wdrażania tych przepisów, oraz by nakładano sankcję tam, gdzie nie wykazano wystarczających starań, by osiągnąć te cele. 
    
    

Projektowanie produktów krajowych i technologie dostępu

19. Wzywamy do stosowania metodologii projektowania integracyjnego we wszystkich badaniach i rozwoju produktów krajowych w celu zwiększenia użyteczności produktów codziennego użytku dla wszystkich, także dla osób niepełnosprawnych, poprzez zmniejszenie barier przed jakimi stają osoby z różnymi możliwościami w całym społeczeństwie. 
    
    

Koordynacja inicjatyw w zakresie dostępności

20. Żądamy koordynowania inicjatyw UE dotyczących dostępności w takich dziedzinach jak: technologie komputerowe i informacyjne, transport, środowisko fizyczne oraz turystyka poprzez ścisłą i regularną komunikację i wymianę informacji pomiędzy dyrektoriatami Komisji Europejskiej, a innymi instytucjami UE i w konsultacji z ruchem osób niepełnosprawnych. 
    

Prawodawstwo w zakresie zaopatrzenia państwowego 

21. 21. Wzywamy do stworzenia przepisów prawnych dotyczących zaopatrzenia państwowego, które pozwolą władzom państwowym oraz innym państwowym kontrahentom na włączenie kryterium praktyki firm wobec osób niepełnosprawnych w zakresie równego traktowania przy rekrutacji i zatrudnianiu do kryteriów wpływających na wygranie przetargów państwowych. 
    
    

22. Nawołujemy, by przepisy prawne UE w zakresie zaopatrzenia państwowego zawierały wymagania projektowania dla wszystkich i dostępności wśród zapisów dotyczących specyfikacji technicznych we wszystkich dokumentach przetargowych. 
    
    

Media

23. Wzywamy wszystkie instytucje UE oraz kraje członkowskie do zagwarantowania promowania zmian w sektorze mediów publicznych. Media powinny poprawiać wizerunek osoby niepełnosprawnej, zwiększać widoczność osób niepełnosprawnych we wszystkich formach przekazu, a także zajmować się zagadnieniami, które szczególnie dotyczą osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Także promować taki pozytywny wizerunek osób niepełnosprawnych, który nie będzie oparty na podejściu charytatywnym lub medycznym i unikać negatywnych stereotypów. Żądamy ścisłej współpracy między osobami niepełnosprawnymi, reprezentującymi ich organizacjami, mediami zajmującymi się szczególnie niepełnosprawnością, a przemysłem mediów publicznych. Również zapewnienia dostępności dla osób niepełnosprawnych usług oferowanych przez media.
    
    

24. Media powinny doradzać organizacjom osób niepełnosprawnych jak mogą stać się najbardziej skuteczne w pracy z mediami w zakresie komunikowania się. Gdy media poszukują sposobu na przedstawienie zagadnień związanych z osobami niepełnosprawnymi, powinny nawiązywać kontakt z odpowiednimi organizacjami reprezentującymi osoby niepełnosprawne, aby upewnić się, że informacje, które chcą przedstawić nie będą obraźliwe dla osób niepełnosprawnych. 
    
    

Kultura, edukacja i młodzież

25. Zwracamy się z prośbą do Komisji Europejskiej o wydanie komunikatu o dostępności do miejsc kultury oraz do działalności kulturalnej dla osób niepełnosprawnych, jako kontynuację rezolucji Rady w czasie greckiej prezydencji. Może być on oparty także na "Rezolucji o sztuce, kulturze, mediach i niepełnosprawności" przyjętej przez Europejskie Forum Osób Niepełnosprawności 24 maja 2003 r. Żądamy, by kraje członkowskie oraz Komisja Europejska, na tyle na ile jest to możliwe w ramach właściwych im kompetencji prawnych, podjęły studia oraz inicjatywy, które sprzyjałyby wymianie i partnerstwu aktorów działających w sektorze zdrowia, kultury i medycyny. 
    
    

26. Prosimy, by Polityka UE w zakresie edukacji, młodzieży i kultury promowała integrację wszystkich niepełnosprawnych dzieci, młodzieży i dorosłych. Szczególnie prosimy o dalsze postępy w dostępności programów dotyczących młodzieży i edukacji, rozwoju szkoleń rówieśniczych i programów edukacyjnych, a także uwzględnienie wymogu dostępności miejsc kultury, udogodnień i działań w projektach kulturalnych finansowanych przez UE. 
    
    

Badania naukowe

27. Wzywamy fundusz badawczy UE do przyznania znacznie większego priorytetu badaniom społecznym odnoszącym się do jakości życia osób niepełnosprawnych oraz innych dziedzin, które mają wpływ na życie osób niepełnosprawnych. Szczególnie, by w dziedzinach transportu, technologii komputerowych i informacyjnych, biotechnologii, wśród kryteriów wyboru projektów istniał obowiązkowy wymóg zaangażowania organizacji reprezentujących osoby niepełnosprawne oraz konsultacji z niepełnosprawnymi użytkownikami przy rozwoju danego badania. 
    
    

Bioetyka

28. Żądamy, by poglądy osób niepełnosprawnych i ich rodzin były brane pod uwagę w dyskusjach bioetycznych poprzez uwzględnienie przedstawicieli ruchu osób niepełnosprawnych we wszelkich komitetach i grupach roboczych zajmujących się bioetyką, zarówno tych już utworzonych, jak i przyszłych. 
    
    

Współpraca z krajami rozwijającymi się i niepełnosprawność 

29. Żądamy, by dokument UE zawierający zasady dotyczące niepełnosprawności i współpracy z krajami rozwijającymi się, został w pełni wdrożony, a także by przygotowany został komunikat Komisji Europejskiej w sprawie niepełnosprawności i współpracy z krajami rozwijającymi się, który określiłby ramy czasowe i konkretne cele dotyczące potrzeb osób niepełnosprawnych w polityce UE wobec krajów rozwijających się oraz alokacji funduszy. 
    
    

Pozytywne działania a społeczności osób niepełnosprawnych

Kobiety niepełnosprawne

30. Wzywamy zdecydowanie do uwzględnienia interesu kobiet niepełnosprawnych w polityce na rzecz równych szans oraz do określenia takich celów, które będą promowały rolę kobiet niepełnosprawnych w dziedzinie zatrudnienia, integracji społecznej i podejmowania decyzji. Kobiety muszą być szermierzami swoich własnych zmian, dlatego też muszą być zaangażowane w procesy podejmowania decyzji, gdzie ich stała obecność jest niezastąpiona. 
    
    

Osoby niepełnosprawne z niepełnosprawnością złożoną

31. Wzywamy instytucje UE szczególnie do uwzględniania osób, które doświadczają wielorakiej dyskryminacji, w tym dyskryminacji związanej z płcią, rasą, pochodzeniem etnicznym, religią, wiarą, wiekiem, czy orientacją seksualną, a także zwrócenie szczególnej uwagi na to jak można rozwiązać tą skomplikowaną kwestię. 
    
    

Dzieci niepełnosprawne

32. Szczególnie wzywamy instytucje UE do rozważenia specyficznych interesów dzieci niepełnosprawnych. Żądamy, by wprowadzono do działania politykę na rzecz równych szans oraz środki zmierzające do integracji społecznej dzieci niepełnosprawnych, w oparciu o prawa dziecka, a w szczególności na "zasadach generalnych" Konwencji dziecka ONZ: niedyskryminowania (art. 2); wyższości interesu dziecka (art. 3); prawie do życia, przetrwania i rozwoju (art. 6); oraz szacunku dla poglądów dziecka (art. 12). "
    
    

Osoby niepełnosprawne ze złożonymi potrzebami w zakresie zależności 

33. 33. Wzywamy do zwrócenia szczególnej uwagi oraz udzielenia szczególnego wsparcia przez rządy, właściwych decydentów oraz ogół społeczeństwa, dla potrzeb osób niepełnosprawnych ze znacznymi i złożonymi potrzebami, zarówno tymi widocznymi, jak i niewidocznymi, także dla ich rodzin. Żądamy, by kraje członkowskie zobowiązały się do zapewnienia takich przepisów prawnych i wsparcia finansowego, które pozwolą osobom ze złożonymi potrzebami i ich rodzinom na wydostanie się z sytuacji wykluczenia społecznego na rzecz niedyskryminowania i integracji społecznej. 
    
    

34. Żądamy, by osoby niepełnosprawne ze złożonymi potrzebami w zakresie zależności były wspierane w prowadzeniu jak najbardziej niezależnego życia wspólnie ze swoimi rodzinami, jak to tylko możliwe, i aby miały te same szanse co inni obywatele. Dlatego też żądamy, by zakończono politykę instytucjonalizacji. 
    
    

Niezależne życie a asystent osobisty

35. Zalecamy utworzenie ogólnoeuropejskiej polityki w zakresie usług asystenta osobistego, tak aby osoby niepełnosprawne, które wymagają pomocy i wsparcia w życiu codziennym miały te same możliwości i szanse co inni we wszystkich krajach członkowskich. 
    
    

Zwiększona i alternatywna komunikacja

36. Komunikacja jest jednym z podstawowych praw człowieka. Wszyscy ludzie mają prawo do mówienia w swoim imieniu. Osoby ze złożonymi potrzebami w zakresie komunikowania się wymagają dostępu do odpowiednich form zwiększonej i alternatywnej komunikacji, gdzie rozumie się przez to wszelkie działania zmierzające do kompensacji (zarówno czasowej, jak i stałej) dysfunkcji i wzorca niepełnosprawności osób ze znacznymi zaburzeniami w komunikowaniu się (np. mowa, język i pisanie). Wzywamy do szczególnej uwagi i wsparcia rządów, decydentów oraz ogółu społeczeństwa dla praw osób niepełnosprawnych ze złożonymi potrzebami w zakresie komunikowania się do dostępu do odpowiednich form komunikowania się, wsparcia i szkoleń, które zaspokoją ich zmieniające się w czasie potrzeby. 
    
    

Osoby niepełnosprawne w zakładach

37. Żądamy, by wielkie zakłady istniejące w całej Europie, które zapewniają na stałe lub na długi czas mieszkanie, opiekę oraz usługi wyłącznie osobom ze złożonymi potrzebami w zakresie zależności, a które nie wspierają celu jakim jest samodeterminacja i równy udział osób niepełnosprawnych w życiu społecznym, powinny zostać zamienione w ciągu najbliższych 5 lat na usługi lokalne, które wspomagają wspomniane powyżej cele. Ponadto, żądamy skutecznych zapisów przeciwko budowaniu nowych wielkich zakładów we wszystkich krajach członkowskich UE. 
    
    

38. Żądamy skutecznego i niezależnego monitoringu i oceny sytuacji osób niepełnosprawnych żyjących w dużych zakładach, a także przejrzystej i otwartej sprawozdawczości w każdym z krajów członkowskich na temat rezultatów tych działań. 
    
    

Osoby niepełnosprawne w 10 nowych krajach członkowskich

39. Zwracamy się do Komisji Europejskiej o fundusze przeznaczone na budowanie kompetencji organizacji osób niepełnosprawnych, w celu zapewnienia ich aktywnego udziału we wszystkich inicjatywach UE. Zwracamy się do rządów 10 nowych krajów członkowskich o zapewnienie funduszy dla reprezentatywnych organizacji osób niepełnosprawnych, które pozwolą im wypełnić swoją rolę orędowników osób niepełnosprawnych. 
    
    

Osoby niepełnosprawne w przyszłych krajach kandydujących

40. Zwracamy się do instytucji UE o zwrócenie szczególnej uwagi na sytuację w zakresie praw człowieka osób niepełnosprawnych w krajach, które dołączą do Unii Europejskiej w najbliższej dekadzie, a także, by negocjacje akcesyjne były szansą dla Unii do zachęcenia przyszłych krajów członkowskich do zrobienia postępu w tej dziedzinie. 
    
    

Zorganizowane konsultacje 

Zorganizowane konsultacje z reprezentatywnymi organizacjami osób niepełnosprawnych

41. Wzywamy do konkretnego uznania Europejskiego Forum Niepełnosprawności, jako organizacji parasolowej zorganizowanego ruchu niepełnosprawnych w Europie, jak również europejskich organizacji pozarządowych reprezentujących różne grupy osób niepełnosprawnych i rodziców osób niepełnosprawnych niemogących reprezentować samych siebie. Wzywamy także do jasnego uznania ogólnoeuropejskich organizacji reprezentujących interesy określonych rodzajów niepełnosprawności, a także uznanie wkładu, jaki mogą one wnieść do wdrażania i rozwoju polityki oddziaływującej na ich grupy szczególnego interesu. EDF powinien otrzymać specjalny status na wszystkich szczeblach zorganizowanej konsultacji pomiędzy instytucjami UE i ruchem osób niepełnosprawnych, szczególnie grup zajmujących się niepełnosprawnością na najwyższych szczeblach. Aby móc wykonywać tą ważną pracę, Europejskie Forum Niepełnosprawności i reprezentatywne organizacje pozarządowe osób niepełnosprawnych powinny otrzymywać odpowiednie fundusze publiczne, fundusze, które w żaden sposób nie powinny ograniczać ich niezależności. Dodatkowo europejskie organizacje niepełnosprawnych powinny zostać także uhonorowane za swoją rolę i wkład. EDF nie może w pełni funkcjonować bez wkładu europejskich organizacji reprezentujących określone niepełnosprawności. 



My, Europejski Parlament Osób Niepełnosprawnych, zachęcamy i zalecamy instytucjom UE i krajom członkowskim jak najszersze rozpowszechnienie tej rezolucji. Wzywamy instytucje UE oraz kraje członkowskie do zobowiązania się do podjęcia działań, które przyczynią się do procesu osiągnięcia rzeczywistej równości dla wszystkich osób niepełnosprawnych i ich rodzin. 

NIC O NAS BEZ NAS!