Kłopoty te są wspólne dla większości osób dotkniętych
stwardnieniem rozsianym.
Szacuje się, że ok 60 - 90 procent chorych może mieć
przynajmniej niektóre z objawów tych dolegliwości.
System moczowy oczyszcza krew i usuwa z ciała substancje szkodliwe. Krew filtrowana jest przez dwie nerki, skąd poprzez moczowody przedostaje się do pęcherza moczowego - organu, w którym magazynowany jest mocz pod niskim ciśnieniem.
Trwa to tak długo, aż osiągnie on pewną objętość. Tak jak my dojrzewając, uczymy się przez całe dzieciństwo, tak i pęcherz nauczony jest trzymać mocz i wydalać go w odpowiednim momencie.
Mięsień pęcherza rozluźnia się, gdy pęcherz wypełnia
się, a mięsień zwieracza pozostaje zamknięty. Kiedy w
pęcherzu jest ok. 500 ml moczu, wyczuwalna jest chęć
wydalania.
Podczas oddawania moczu mięśnie pęcherza moczowego i cewki
moczowej odprężają się i pozwalają na wypróżnienie,
pozostawiając część moczu w pęcherzu.
Proces ten zwykle jest kontrolowany, gdy wszystko pracuje prawidłowo mamy pełną kontrolę nad naszym systemem moczowym.
Problemy pojawiają się, gdy następuje przerwa w przewodzeniu impulsów nerwowych z mózgu do rdzenia kręgowego. Objawy zmieniają się nieustannie - od potrzeby częstego i niezwłocznego oddawania moczu do trudności z opróżnianiem pęcherza.
W najostrzejszych przypadkach może dochodzić do zatrzymywania moczu, niemożności opróżnienia pęcherza.
Taka utrata kontroli nad oddawaniem moczu, mimowolne, nieświadome oddawanie moczu jest nie tylko uciążliwe, krępujące i źle przyjmowane w gronie osób obcych, ale może przez to prowadzić do problemu samoograniczania spożywania płynów lub samoizolacji osoby chorej, unikania towarzystwa. Alternatywą jest poznanie problemu i szukanie sposobu wyjścia z takiej sytuacji, szukanie odpowiedniej pomocy.
Przy pomocy odpowiedniej oceny sytuacji i zmiany organizacji życia można usprawnić działanie pęcherza i jelit, przez co podniesie się komfort życia osoby chorej na SM, zwiększy się jej szacunek dla siebie samej.
Istnieją trzy typy dolegliwości pęcherzowych:
- taki typ dolegliwości charakterystyczny jest dla osoby, której pęcherz nie jest zdolny do utrzymywania normalnej ilości moczu. Taki obraz jest typowy dla większości ludzi cierpiących na SM. Charakterystycznymi zjawiskami w tym przypadku są: nagła potrzeba natychmiastowego opróżniania pęcherza, konieczność wstawania w nocy. Jest to skutkiem nadczynności mięśnia otwierającego cewkę moczową.
- w tym przypadku pęcherz nie jest zdolny do całkowitego opróżnienia się - ujście cewki moczowej zamyka się przed kompletnym wypróżnieniem. Zalegający mocz może stanowić doskonałą pożywkę dla bakterii wywołujących zakażenie u osób podatnych oraz sprzyjać tworzeniu się kamieni. Dodatkową uciążliwością przy tym typie dolegliwości jest ciągłe uczucie pełnego pęcherza, konieczność pilnego opróżniania go, wstawania w nocy, a także trudności w rozpoznaniu rozpoczęcia przepływu moczu, ciągłe moczenie się. W tych objawach ten typ dolegliwości podobny jest do typu "niemożności utrzymywania moczu" .
Przy odpowiedniej diagnozie i organizacji można zrobić bardzo wiele, by poprawić funkcjonowanie pęcherza i jelit, podnosząc w ten sposób jakość życia osób dotkniętych przez SM.
Trzeci z typów problemów z układem moczowym jest kombinacją niemożności utrzymywania i skutecznego opróżniania pęcherza moczowego. Spowodowany jest niedostateczną koordynacją pomiędzy pracą mięśni cewki moczowej i mięśni zwieracza.
Podobne objawy istnieją przy rozmaitych typach dysfunkcji układu moczowego, trudno ustalić diagnozę na podstawie samego opisu choroby. Jest istotne, która z wyżej wymienionych sytuacji występuje w Twoim przypadku, gdyż wówczas Twój lekarz może odpowiednio zorganizować leczenie
Dokładne zdiagnozowanie pomoże też określić, jakie leki będą potrzebne w terapii. Może to być identyfikacja dawnych i obecnych dolegliwości. Próbą może być podanie leku i ocena stanu pacjenta.
Ważna jest znajomość mobilności chorego, zdolności do poruszania się, dojścia do toalety. predyspozycje do infekcji układu moczowego, stanu gruczołu prostaty u mężczyzn, stanu mięśni miednicy u kobiet.
Wskazane jest prowadzenie dziennika, zapisywanie w nim dokładnych terminów opróżnień pęcherza, zarówno w dzień, jak i w nocy.
Twój lekarz, aby postawić dokładną diagnozę, może zlecić następujące badania: